«Είναι μεγάλο κακό ο Θάνατος ,γιατί απλώς και μόνο σταματάει τη ζωή». Και μέσα στον πόνο των ανθρώπων που έχασαν τα παιδιά ή τους αγαπημένους τους στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών οι νομικές αναλύσεις δεν έχουν καμία σημασία , γιατί δεν θα ξαναφέρουν πίσω τις ζωές που χάθηκαν!

Ωστόσο και η ανίχνευση των ποινικών ευθυνών (: ποιος έφταιξε με απλά λόγια ) έχει μεγάλη σημασία, γιατί μόνο τότε  η Ελληνική Πολιτεία θα μπορεί να υποσχεθεί στους πολίτες της, ότι τόσες ανθρώπινες ζωές ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΞΑΝΑ από τα λάθη μεμονωμένων ανθρώπων ή από τα διαχρονικά ελλείμματα στις υποδομές του Ελληνικού κράτους.

Και είναι απαραίτητο η ανίχνευση τούτη να γίνει και γρήγορα , αλλά και προσεκτικά.

Τι εννοώ; Φαίνεται καταρχήν εύλογο , ότι οι ποινικές ευθύνες του μοιραίου σταθμάρχη ( που επέτρεψε τα δύο τραίνα να κινούνται στην ίδια διαδρομή) να «καλύπτονται» από τη νομοτυπική μορφή του εγκλήματος του άρθρου 291 του Ποινικού Κώδικα (« Επικίνδυνες παρεμβάσεις στη συγκοινωνία μέσων σταθερής τροχιάς , πλοίων και αεροσκαφών»).

Μάλιστα, με την αλλαγή η οποία έγινε με το ν. 4637/2019 παρασχέθηκε η δυνατότητα στο αρμόδιο δικαστήριο να επιβάλλει για το έγκλημα τούτο και την ποινή της ισόβιας κάθειρξης .Πότε;

Όταν από τις επικίνδυνες ενέργειες (για την ασφάλεια των συγκοινωνιών)  ενός δράστη προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων .

Έτσι ακριβώς , όπως συνέβη και στο ασύλληπτό δυστύχημα των Τεμπών (αφού ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές φθάνει ήδη τους 56 )!

Εντούτοις θα ήταν πολύ απογοητευτικό για τους ανθρώπους που έχασαν τους αγαπημένους τους , αν αργότερα κατά τη διαδικαστική διερεύνηση της υπόθεσης αυτής, «ξεφύγουμε» από το έγκλημα του άρθρου 291 (αν δεν αποδειχθεί ο δόλος του σταθμάρχη, πράγμα που είναι πιθανό) και μεταπέσουμε στο έγκλημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας κατά συρροή!

Και στη «συνολική ποινή» του άρθρου 94 του Ποινικού Κώδικα , η οποία μπορεί να φθάσει- το μέγιστο-  μέχρι και τα 8 χρόνια.

Και άρα θα ήταν πολύ κακό για τους ανθρώπους που σήμερα θρηνούν «τα αγγελούδια τους», αν  από τα ισόβια με τα οποία κάποιοι τους λένε ότι μπορεί να τιμωρηθεί ο σταθμάρχης, να πέσουμε αιφνιδίως στην ποινή των 8 ετών!

Επομένως είναι απαραίτητο ο νομικός χαρακτηρισμός της κατηγορίας να γίνει με μεγάλη προσοχή.

Και κάποτε επιτέλους (όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες) είναι απαραίτητο να προβλεφθεί η ανώτατη ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης των 15 ετών , ακόμη και για το έγκλημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, όταν από το έγκλημα τούτο προκαλείται ο θάνατος πολλών ανθρώπων!

Με άλλα λόγια δεν είναι δυνατό να πεθαίνουν από την αμέλεια κάποιου 50 , 100 ή 200 άνθρωποι ( και η μέγιστη ποινή να είναι τα 8 έτη του άρθρου 94 του Ποινικού Κώδικα)!

Τέλος, κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθεί η διάταξη του άρθρου 28 του ΚΠΔ για τη σύγκληση της Ολομέλειας του τοπικού Εφετείου και να αναλάβουν την υπόθεση ανώτεροι δικαστικοί λειτουργοί και εισαγγελείς.

Γιατί;

Γιατί  εκτός από τις ποινικές ευθύνες του σταθμάρχη  , η υπόθεση αγγίζει και τα ελλείμματα των υποδομών του Ελληνικού κράτους  , αφού αν υπήρχε η κατάλληλη ηλεκτρονική τεχνολογία θα μπορούσε να ανιχνευθεί από ένα ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ότι τα δύο τραίνα πήγαιναν στην ίδια θανατηφόρα διαδρομή!

Και βεβαίως είναι απαραίτητο να μάθουμε ποιος πολιτικός συνέπραξε στη μετάταξη ενός τόσου άπειρου (και χωρίς τεχνογνωσία) σταθμάρχη σε μια τόσο νευραλγική θέση, ώστε να ανιχνευθούν και οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες αυτού του πολιτικού!

Διαφορετικά η συνείδηση όλων μας δεν θα ησυχάσει!

Γρηγόρης Καλφέλης 

Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ

kalfelis@law.auth.gr

Headlines