Η ώρα της αλήθειας

Χωρίς προλόγους και χωρίς φιοριτούρες, καθαρά και ξάστερα: για την κυβέρνηση –προπάντων για τον πρωθυπουργό προσωπικά– τώρα είναι η ώρα της κρίσεως, η ώρα της αλήθειας.

Οφείλει να πει την πάσα αλήθεια στην ελληνική κοινωνία, η οποία –φρονώ– έχει πλέον την ωριμότητα να την ακούσει χωρίς να παρασύρεται από αυταπάτες και απάτες.

Μόνο έτσι, μόνο τότε, θα την πιστέψουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, αν βγάλει στο φως τα πάντα, ακόμα και τώρα που κάτι τέτοιο μετά βεβαιότητας δεν είναι προς όφελός της.

Οφείλει, όμως, όχι μόνο να πει αλλά και να ακούσει την πλήρη αλήθεια η κυβέρνηση. Η πραγματική ισχύς της θα κριθεί –κρίνεται ήδη– από τη δόση της αλήθειας που θα μπορέσει να ανεχθεί.

Κι αυτό –το εκ προοιμίου επαχθές καθήκον– καλείται να το πράξει μέσα σε ένα περιβάλλον δημαγωγικής βιαιότητας και παντελώς ανεύθυνης αμετροέπειας, όπου μοιραία χάνεται το όνομα των πραγμάτων, αλλά και η ουσία τους.

Τούτων δοθέντων, και με τις εκλογές να επίκεινται, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να πορευτεί το δύσβατο και ανηφορικό δρόμο της διττής αυτής αλήθειας.

Την ακολουθητέα πορεία είχε υποδείξει, εξάλλου, και ο ιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος σε ένα από τα πρώτα διαγγέλματά του μετά την πτώση της Χούντας είχε υπογραμμίσει ότι «δημοκρατία σημαίνει αλήθεια».