Τέμπη: Εκατοντάδες συγκινητικά μηνύματα για τον άδικο χαμό του 15χρονου Παναγιώτη στο σχολείο του

«Ποτέ δεν φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’τα σπίτια τους». Ο στίχος από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, επίκαιρος όσο ποτέ μετά την τραγωδία στα Τέμπη, είναι μεταξύ των μηνυμάτων, με τα οποία,  συμμαθητές και καθηγητές του 1ου γυμνασίου Ελευθερίου Κορδελιού, αποχαιρετούν τον 15χρονο Παναγιώτη Μπουρνάζη, το μικρότερο θύμα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος.

Ο Παναγιώτης ταξίδευε με το μοιραίο τρένο, μαζί με τον επίσης αδικοχαμένο πατέρα του.Οι δυο τους επέστρεφαν από ταξίδι στην Αθήνα, ενώ ο 54χρονος αδημονούσε να δει την εγγονή του, την τριών μηνών κόρη του μεγάλου του γιου. Πριν από δύο χρόνια ο 15χρονος είχε χάσει τη μητέρα του από καρκίνο.

«Τα μισά παιδιά στις τάξεις ήταν βουβά, τα υπόλοιπα έκλαιγαν με λυγμούς»

«Ποτέ δεν φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’τα σπίτια τους, γίνονται άγγελοι και μας προσέχουν», «Πάνο μου, να μας προσέχεις από εκεί ψηλά», «Θα είσαι πάντα στην καρδιά μας», «Εκεί ψηλά θα είσαι στην αγκαλιά του πατέρα και της μητέρας σου»,  είναι μερικά από τα συγκινητικά μηνύματα για τον άδικο χαμό του 15χρονου Παναγιώτη. Λευκά λουλούδια και κεράκια, είναι γύρω από φωτογραφίες του παιδιού, στο σχολείο του.

«Όταν ενημερωθήκαμε για τον Παναγιώτη, ήταν πάρα πολύ δύσκολη η κατάσταση. Στο σχολείο μας τα μισά παιδιά μέσα στις τάξεις ήταν βουβά και τα υπόλοιπα έκλαιγαν με λυγμούς», σημειώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Ελευθερίου Κορδελιού Αντώνης Θεοχαρόπουλος και εξηγεί πως τα παιδιά δημιούργησαν δύο ξεχωριστές γωνίες για τον Παναγιώτη για να τον αισθάνονται κοντά τους.

«Έχουμε δημιουργήσει μαζί με τα παιδιά, μέσα στο σχολείο, δυο γωνίες έκφρασης και συμπαράστασης για τους συμμαθητές, τους φίλους και τους καθηγητές του Παναγιώτη. Αρχικά τοποθετήσαμε όλα αυτά τα μηνύματα και τη φωτογραφία του, στο θρανίο του, αλλά τελικά αποφασίσαμε ότι είναι καλύτερα να υπάρχουν οι γωνιές του, έξω από την αίθουσα διδασκαλίας. Όλοι έχουν αφήσει λευκά λουλούδια και τα μήνυμά τους για τον τραγικό χαμό του. Όλα απευθύνονται στον Παναγιώτη», αναφέρει συγκινημένος.

Θλίψη και οργή

Όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, τα παιδιά αισθάνονται θλίψη αλλά και οργή για τον άδικο χαμό του συμμαθητή τους. «Δεν μπορέσαμε να ακολουθήσουμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Στόχος μας είναι σιγά σιγά να επανέλθουμε στην ομαλότητα. Ήδη ζητήσαμε από τη Διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης βοήθεια και σήμερα θα έρθουν στο σχολείο ψυχολόγος και κοινωνικός λειτουργός, προκειμένου να παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά και να μας συμβουλέψουν για τους τρόπους με τους οποίους θα πρέπει να διαχειριστούμε την κατάσταση στη συνέχεια», επισημαίνει ο κ Θεοχαρόπουλος.