Πώς αναπτύσσονται τα παιδιά με ΛΟΑΤΚΙ γονείς; Τι δείχνει η βιβλιογραφία

Οι οικογένειες σεξουαλικών μειονοτήτων –στις οποίες ο σεξουαλικός προσανατολισμός ή η ταυτότητα φύλου θεωρούνται ότι ξεφεύγουν από τις κοινωνικές και πολιτιστικές νόρμες- τα πηγαίνουν εξίσου καλά με τις «παραδοσιακές» οικογένειες, δείχνει ανασκόπηση της διαθέσιμης βιβλιογραφίας.

Ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών δεν είναι σημαντικός καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη των παιδιών, αναφέρουν κινέζοι ερευνητές στην επιθεώρηση British Medical Journal Global Health.

Τα παιδιά που ζουν με λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικούς, τρανς ή κουίρ γονείς αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, όμως το κατά πόσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών επηρεάζει την ευημερία των παιδιών συνεχίζει να προκαλεί συζητήσεις, σημειώνει η ερευνητική ομάδα.

Η νέα μελέτη επανεξετάζει τα δεδομένα 34 προηγούμενων ερευνών που αφορούν χώρες όπου οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι νόμιμες και δημοσιεύτηκαν από το 1989 έως το 2022.

Οι μελέτες αυτές κατηγοριοποιήθηκαν με βάση 11 παράγοντες: την ψυχολογική προσαρμογή των παιδιών, τη σωματική υγεία, τη συμπεριφορά ρόλου φύλου, την ταυτότητα φύλου/σεξουαλικό προσανατολισμό, τις ακαδημαϊκές επιδόσεις, την ψυχική υγεία των γονιών, το στρες που συνδέεται με την ανατροφή των παιδιών, τη σχέση γονιών-παιδιών, την ικανοποίηση των γονιών με τη σχέση τους, τη λειτουργικότητα της οικογένειας και την κοινωνική στήριξη.

Στατιστική ανάλυση των συγκεντρωτικών δεδομένων από 16 εκ των 34 μελετών έδειξε ότι οι παραδοσιακές και ΛΟΑΤΚΙ οικογένειες δεν διαφέρουν σημαντικά ως προς την ευημερία των παιδιών.

Σε ορισμένους μάλιστα τομείς, όπως οι σχέσεις γονιών-παιδιών και η ψυχολογική προσαρμοστικότητα των παιδιών, οι οικογένειες σεξουαλικών μειονοκτήτων βρέθηκαν να πλεονεκτούν.

«Το να μεγαλώνει ένα παιδί με γονείς σεξουαλικών μειονοτήτων μπορεί να προσφέρει κάποια πλεονεκτήματα» γράφουν οι ερευνητές. Τα παιδιά αυτά φαίνεται πως είναι πιο ανεκτικά στη διαφορετικότητα και δείχνουν μεγαλύτερη φροντίδα απέναντι σε μικρότερα παιδιά, σε σχέση με τα παιδιά ετεροφυλόφιλων γονιών.

Στίγμα

Ωστόσο οι οικογένειες ΛΟΑΚΤΙ δεν βρέθηκαν να ξεπερνούν τις «παραδοσιακές» οικογένειες όσον αφορά την ικανοποίηση του ζευγαριού με τη σχέση του, την ψυχική υγεία, το άγχος της ανατροφής των παιδιών ή τη λειτουργικότητα της οικογένειας.

Παράγοντες κινδύνου που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τα παιδιά σε οικογένειες σεξουαλικών μειονοτήτων είναι μεταξύ άλλων ο στιγματισμός και οι διακρίσεις, η ανεπαρκής κοινωνική στήριξη και η συγκατοίκηση αντί του γάμου.

«Ο νόμιμος γάμος προσφέρει προστασία και μια ποικιλία πλεονεκτημάτων για τα ζευγάρια που παντρεύονται και τα παιδιά τους» λένε οι ερευνητές.

Επιμέρους ανάλυση ποιοτικών χαρακτηριστικών που κάλυψε 18 μελέτες έδειξε ακόμα ότι τα παιδιά ΛΟΑΤΚΙ οικογενειών ήταν λιγότερο πιθανό να προβλέπουν ότι θα είναι ετεροφυλόφιλα όταν μεγαλώσουν, συγκριτικά με τα παιδιά «παραδοσιακών» οικογενειών.

«Οι οικογένειες με γονείς μειονοτήτων μπορεί να εμφανίζουν λιγότερα στερεότυπα για το φύλο και αυτή η επίδραση μπορεί να είναι θετική» γράφουν οι ερευνητές. «Η εξερεύνηση της ταυτότητας φύλου και της σεξουαλικότητας μπορεί να βελτιώνουν την ικανότητα των παιδιών να επιτυγχάνουν και να ευημερούν σε ένα εύρος περιβαλλόντων» εξηγούν.

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν πάντως ορισμένους περιορισμούς της μελέτης, όπως το γεγονός ότι οι μελέτες που εξετάστηκαν περιορίζονται σε χώρες όπου οι σχέσεις ατόμων του ίδιου φύλου είναι νόμιμες και όπου το κοινωνικό κλίμα για αυτές τις οικογένειες είναι ευνοϊκό.

Επιπλέον, οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στις μελέτες προέρχονταν από γκέι και λεσβιακές οικογένειες και δεν ήταν δυνατό να αποκλειστούν δημογραφικοί παράγοντες που ίσως επηρεάζουν τα ευρήματα.

Ωστόσο η ερευνητική ομάδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά από οικογένειες σεξουαλικών μειονοτήτων δεν  μειονεκτούν.

«Ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών δεν αποτελεί αυτός καθαυτός σημαντικό καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη των παιδιών» γράφουν οι συντάκτες της μελέτης.

Επισημαίνουν ακόμα ότι το στίγμα και η ανεπαρκής κοινωνική στήριξη είναι «σημαντικοί παράγοντες κινδύνου» που απειλούν την ευημερία των παιδιών.