Αυτές τις ημέρες, το τραγικό δυστύχημα της κοιλάδας των Τεμπών με τα 57 θύματα  έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο. Όλες και όλοι κοιτάμε αποσβολωμένοι και προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις σε δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα που ευλόγως έχουν δημιουργηθεί με όλα αυτά που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας. Σκιές του εαυτού τους, τραγικές φιγούρες οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων και των τραυματιών. Έχασαν τους ανθρώπους τους και ζητούν να λάμψει η αλήθεια για τη δικαίωση του θανάτου τους, για να αναπαυθεί η ψυχή τους εν ηρεμία.

Στείλε όταν φτάσεις. Μαμά κοιμήσου θ΄αργήσω

Κάποια παιδιά δεν έφτασαν ποτέ και κάποιες μανάδες δε θα κοιμηθούν ενδεχομένως ξανά και αν κοιμηθούν τίποτα δεν είναι πλέον όπως πριν. Σε αυτό υπεύθυνοι είναι κάποιοι που δεν έπραξαν τα αυτονόητα ώστε να μη φταίει η κακιά η (χ)ώρα. Μητέρες που μεγάλωσαν τα παιδιά τους με αγάπη και θυσίες μετά από ένα ταξίδι με το τρένο δε θα τα ανταμώσουν ξανά. Τα παιδιά αυτά ταξίδεψαν για την αιωνιότητα χωρίς να ερωτηθούν. Πόνος ανείπωτος και τα λόγια παρηγοριάς φτωχά για αυτέ τις μάνες που βίαια και αιφνίδια αποχωρίστηκαν τα βλαστάρια τους.

8η Μαρτίου Γιορτή της Γυναίκας

Σε αυτό το φετινό βαμμένο με αίμα νέων ανθρώπων Μάρτιο οφείλουμε όλες οι γυναίκες και οι άνδρες με σεβασμό να σκύψουμε στις γυναίκες μητέρες των θυμάτων των Τεμπών. Δεν υπάρχει γιορτή,δεν υπάρχει χαρά για τις κατακτήσεις των γυναικών όταν ο βασικότερος ρόλος της μητέρας χάνεται με αυτό τον τρόπο. Αυτό το Μάρτιο ας μείνουμε όλες και όλοι σιωπηλοί ως ελάχιστη ένδειξη συμπαράστασης στο τραγικό πρόσωπο, την μητέρα που έχασε πρόωρα το παιδί της.

Η γυναίκα μητέρα των Τεμπών

Οι κατακτήσεις της γυναίκας είναι πλέον γεγονός και δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να το αμφισβητήσει. Οι ρόλοι της πολλαπλοί γυναίκα μητέρα, σύζυγος, εργαζομένη, φίλη η οποία παλεύει για τα αυτονόητα και προσπαθεί να αποδείξει τα αυταπόδεικτα. Γυναίκες που διακρίνονται σε οποιοδήποτε επάγγελμα, γυναίκες καριέρας, γυναίκες στην πολιτική με τίτλους και διακρίσεις οι οποίες προσπαθούν να αντεπεξέλθουν ισάξια σε όλους τους ρόλους. Δυστυχώς όμως αυτή την τραγική στιγμή του δυστυχήματος συνειδητοποιούν ότι ενώ κατάκτησαν πολλά δεν μπόρεσαν να προστατεύσουν τα παιδιά τους. Δεν κατέκτησαν τον “ρόλο” αυτόν τον επιπλέον  που θα μπορούσε να αποτρέψει τον άδικο χαμό τους λειτουργώντας ως μία άλλη ασπίδα προστασίας.

Στη μνήμη όλων αυτών των παιδιών  που χάθηκαν στα Τέμπη να τιμήσουμε τη γυναίκα μητέρα σιωπηρά με αγάπη και σεβασμό, με πλήρη ενσυναίσθηση του αβάσταχτου φορτίου που καβαλάει. Αυτή τη στιγμή χωρίς τυμπανοκρουσίες και λουλούδια συμπαραστεκόμαστε δίπλα στις γυναίκες μητέρες που ζητούν δικαίωση για το θάνατο των παιδιών τους. Δυσκολευόμαστε να βρούμε λόγια παρηγοριάς. Αγκαλιάζουμε αυτό το Μάρτη όλες τις μάνες που ζούνε με τον αφόρητο πόνο του θανάτου του παιδιού τους, είμαστε μαζί στο πένθος τους και ευχόμαστε ποτέ ξανά.

Ανατολή Π.Κωνσταντινίδου

Εκπαιδευτικός

Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού Πυλαίας-Χορτιάτη

Εμπνεύστρια της δράσης “ΛΥΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ”

Headlines