«Inside»: Ο Γουίλεμ Νταφόε προσθέτει άλλη μια βασανισμένη ψυχή στη γκαλερί πορτρέτων του σε μια ασφυκτικά, πνευματική άσκηση

«Η ασαφής γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και σκοτεινής φαντασίας είναι παραπάνω από αρκετή, για να μην αναφέρουμε οποιαδήποτε συμβατική κατανόηση της χρονικότητας, ώστε η ταινία Inside να τοποθετηθεί ως μια νέα είσοδος στο Ελληνικό Weird Wave» γράφει το hollywoodreporter.com και συνεχίζει:

«Αφαιρέστε όμως την αισθητική του brutalist-chic design και τη σχολαστικά επιμελημένη συλλογή έργων τέχνης, τα οποία έχουν σημαντική σημασία για το ψυχολογικό θρίλερ που εκτυλίσσεται. Το πόσα θα πάρετε από το αφηγηματικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη Βασίλη Κατσούπη θα εξαρτηθεί από την όρεξή σας για άλλη μια από τις μεθυστικές βουτιές του Γουίλεμ Νταφόε στην ψυχή ενός βασανισμένου χαρακτήρα».

Δείτε το τρέιλερ

Ψυχικές δοκιμασίες

Από τον Τελευταίο πειρασμό του Μάρτιν Σκορτσέζε μέχρι τον Αντίχριστο του Λαρς φον Τρίερ, τον Παζολίνι του Άμπελ Φεράρα και το Στην Πύλη της Αιωνιότητας του Τζούλιαν Σνάμπελ, ο Νταφόε σε όλη τη μακρά και διάσημη καριέρα του έχει δείξει μια ασυνήθιστη προθυμία να υποβάλει τον εαυτό του σε συναισθηματική, ψυχική και σωματική δοκιμασία.

Αλλά το Inside μπορεί να αντιπροσωπεύει ένα νέο ακραίο σημείο, παγιδεύοντας τον ηθοποιό μόνο του στην οθόνη για όλη τη διάρκειά του – εκτός από μία ή δύο σύντομες ονειρικές παρακάμψεις – για να παλέψει με την τεχνολογία ενός έξυπνου σπιτιού πολυτελείας και, πάνω απ’ όλα, με τον εαυτό του.

Ποιο είναι το στόρι

Ο Νταφόε υποδύεται έναν κλέφτη έργων τέχνης ονόματι Νέμο, ο οποίος εισβάλλει σε ένα αχανές ρετιρέ του Μανχάταν με σκοπό να αφαιρέσει μερικά πολύτιμα πορτρέτα του Έγκον Σίλε, αξίας 3 εκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά πριν προλάβει να ξεγλιστρήσει, το σύστημα ασφαλείας μπλοκάρει και αυτός μένει εκεί, εγκαταλελειμμένος από τον συνεργό του που βρίσκεται έξω. Αποδεικνύεται ότι το διαμέρισμα έχει σχεδιαστεί για να κάνει τη διαφυγή εξίσου δύσκολη με την παραβίαση της εισόδου.

Στο voiceover στην αρχή της ταινίας, ο Νέμο θυμάται ότι όταν ήταν παιδί τον ρώτησαν ποια τρία πράγματα θα έσωζε αν το σπίτι του έπιανε φωτιά. Ενώ οι συμμαθητές του στο σχολείο απαρίθμησαν με ευλάβεια τα μέλη της οικογένειας, εκείνος κατέληξε σε ένα CD των AC/DC, τη γάτα του και τα τετράδιά του. Όταν το ξανασκέφτηκε, ανακάλυψε ότι «οι γάτες πεθαίνουν, η μουσική ξεθωριάζει, αλλά η τέχνη μένει για πάντα».

Η σημασία της Τέχνης

Ο ακούσιος εγκλεισμός του σε ένα σπίτι που εμφανίζει τη μία μάταιη προσπάθεια απόδρασης μετά την άλλη, θα αμφισβητήσει αυτή την πεποίθηση, καθώς έρχεται να αμφισβητήσει τη σημασία της τέχνης και τον ρόλο της στην ύπαρξή μας. Όταν το ρετιρέ μετατρέπεται σε κλουβί, οι τοίχοι του γίνονται το τετράδιο ζωγραφικής του, καθώς χάνεται όλο και πιο βαθιά μέσα στο κεφάλι του, όλο και πιο αποκομμένος από την πραγματικότητα.

«Λυπάμαι που τον κατέστρεψα» γράφει σε έναν τοίχο της εισόδου σε ένα μήνυμα προς τον ιδιοκτήτη. «Αλλά ίσως χρειαζόταν να καταστραφεί. Εξάλλου, δεν υπάρχει δημιουργία χωρίς καταστροφή».

«Αυτό είναι ένα αρκετά ζοφερό συμπέρασμα για να αφήσει κανείς στο κοινό μετά από σχεδόν δύο ώρες εξαντλητικής φυλάκισης υπό τη συνοδεία μιας μελαγχολικής ambient μουσικής.

»Όμως ο Κατσούπης και ο σεναριογράφος του Μπεν Χόπκινς δεν ενδιαφέρονται να ανταμείψουν την υπομονή μας με αποκαλύψεις, όπως δεν ενδιαφέρονται και να δώσουν ένα ξεκάθαρο τέλος. Πρόκειται για μια ταινία που στοχεύει να αναλογιστεί τα μεγάλα ερωτήματα της σωματικής και πνευματικής επιβίωσης, της ανθεκτικότητας της ψυχής, της πρωτοκαθεδρίας της ενέργειας καθώς αυτή εξαντλείται σταθερά από τον πρωταγωνιστή» γράφει ο Ντέιβιντ Ρούνεϊ στο hollywoodreporter.com.