Παρότι οι ΗΠΑ έχουν πάρει την πολιτική επιλογή να περιορίσουν την παρουσία τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, εντούτοις διατηρούν ακόμη μια στρατιωτική παρουσία στη βορειοανατολική Συρία σε μια περιοχή ιδιαίτερα κρίσιμη, που όχι μόνο παραμένει υπό τον έλεγχο των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, στις οποίες κυριαρχούν οι κουρδικές πολιτοφυλακές που είναι οι βασικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Συρία, αλλά και περιλαμβάνει σημαντικές πετρελαιοπηγές

Μάλιστα, η κυβέρνηση της Συρίας έχει κατηγορήσει κατ’ επανάληψη την αμερικανική κυβέρνηση για τις σωρευτικές απώλειες εσόδων που έχει καθώς δεν μπορεί να αξιοποιήσει τον πλούτο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και για το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν μεταφέρει συριακό πετρέλαιο στις βάσεις τους στο Βόρειο Ιράκ.

Επισήμως, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι η στρατιωτική τους παρουσία δικαιολογείται από τη συνεχιζόμενη ανάγκη για επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους που παρότι αποδυναμωμένο διατηρεί δυνάμεις στην περιοχή. Άλλωστε, είχαν συνεργαστεί με τις κουρδικές δυνάμεις σε μεγάλες επιχειρήσεις στην περιοχή, όπως για παράδειγμα στην πολιορκία της Ράκκα.

Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η παρουσία των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Συρία, παρά τον μικρό τους αριθμό, σημαίνει ότι η περιοχή όπου βρίσκονται, σχηματικά αυτή που εν μέρει είναι υπό τον έλεγχο των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων», συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοπηγών, τίθεται «εκτός ορίων» για όλους τους εμπλεκόμενους στη σύγκρουση, που δεν θα επιθυμούσαν άμεσα να αντιπαρατεθούν με τις ΗΠΑ: τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις, τις ρωσικές δυνάμεις, τις ιρανικής επιρροής δυνάμεις και βέβαια τις τουρκικές δυνάμεις που έχουν διεκδικήσει ρητά το αίτημα να διευρύνουν τη «ζώνη ασφαλείας» τους προς τις περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους αυτή τη στιγμή.

Προσπάθεια να κατοχυρωθεί η παραμονή των αμερικανικών δυνάμεων στο συριακό έδαφος

Σε αυτό το φόντο αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον η αιφνιδιαστική επίσκεψη του αρχηγού του ενοποιημένου επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγού Μάρκ Μάιλι το περασμένο Σάββατο στη βορειοανατολική Συρία και το στρατόπεδο των λιγότερων από 1000 Αμερικανών στρατιωτικών που παραμένουν στο συριακό έδαφος για να υποστηρίζουν τις κουρδικές πολιτοφυλακές στην αντιπαράθεση με το Ισλαμικό Κράτος.

Εκ πρώτης άποψης φαντάζει σχεδόν παράδοξη η επιλογή να εμφανιστεί ο πλέον υψηλόβαθμός Αμερικανός αξιωματικός σε μια μικρή σχετικά βάση των ΗΠΑ, έστω και εάν από εκεί γίνεται ο συντονισμός του ευρύτερου συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους. Και σίγουρα δεν μπορεί η δικαιολογία να είναι ότι πήγε εκεί για να κάνει εκτίμηση των προσπαθειών να αποτραπεί μια αναζωπύρωση της δράσης του Ισλαμικού Κράτους ή απλώς για να εξετάσει τα μέτρα που παίρνονται για να αποτραπούν οι επιθέσεις από drones των προσκείμενων στο Ιράν πολιτοφυλακών.

Όλα αυτά παραπέμπουν πολύ περισσότερο σε μια προσπάθεια να σταλεί το μήνυμα ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν τηρεί τη δέσμευσή της να συνεχίσει να στηρίζει τις κουρδικές πολιτοφυλακές στην περιοχή και να μην εγκαταλείψει το πεδίο της Συρίας.

Κυρίως, όμως, παραπέμπουν σε μια σαφή προσπάθεια των ΗΠΑ να μην στείλουν το μήνυμα ότι δεν εγκαταλείπουν το έδαφος της Συρία. Δηλαδή, ότι μπορεί να μην έχουν μεγάλες δυνάμεις αλλά δεν πρόκειται να αφήσουν να εξελιχθεί τόσο η κατάσταση στη Συρία και η όποια πολιτική λύση διαδεχθεί τη σημερινή κατάσταση, απλώς και μόνον με βάση το πώς εξελίσσονται οι δυναμικές όσων εμπλέκονται άμεσα στη σύγκρουση.

Αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο που είναι σαφές ότι αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει «αλλαγή καθεστώτος» στη Συρία και ότι οι εξελίξεις αντικειμενικά ενίσχυσαν και τη θέση της Ρωσίας και του Ιράν, δηλαδή των δυνάμεων που στήριξαν την κυβέρνηση Άσαντ. Άλλωστε, ακόμη και η Τουρκία, η οποία εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για την επίσκεψη Μάιλι, επίσης έχει αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να αποφύγει τη συνεννόηση με την κυβέρνηση της Συρίας, τη Ρωσία και το Ιράν για την επόμενη μέρα και την εξασφάλιση ότι θα υπάρχει μια οιονεί κουρδική κρατική οντότητα στο Συριακό έδαφος. Σημασία έχει και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια αναγνώριση και από τα κράτη του Κόλπου ότι αυτή είναι η κατάσταση εξ ου και η προσπάθεια αποκατάστασης διαύλων με τη Δαμασκό, ιδίως από τη στιγμή που υπάρχουν και οι οικονομικές ευκαιρίες της ανοικοδόμησης της χώρας.

Μόνο που την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ δεν έχουν ένα συνολικότερη στρατηγική για τη Συρία, που να μπορεί να διαμορφώνει μια διαφορετική κατάσταση. Ούτε έχουν την πολιτική επιλογή να στείλουν πολύ περισσότερες δυνάμεις και βεβαίως δεν έχουν και κάποια δύναμη της «αντιπολίτευσης» για να τη στηρίξουν, εάν αναλογιστούμε ότι στον βασικό θύλακα της συριακής αντιπολίτευσης, δηλαδή την Ιντλίμπ, κυριαρχεί η μετεξέλιξη της Αλ Κάιντα στη Συρία.

Επιπλέον, ήδη η κυβέρνηση Μπάιντεν αντιμετωπίζει και την πίεση από την πλευρά των Ρεπουμπλικάνων που ελέγχουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων για σχέδιο αποχώρησης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων από τη Συρία. Μάλιστα, ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής από τη Φλόριντα Ματ Γκετς έχει καταθέσει νομοθετική πρόταση για τον τερματισμό της αμερικανικής εμπλοκής στη Συρία.

Ωστόσο, φαίνεται ότι σε αυτή τη φάση η κυβέρνηση Μπαίντεν προκρίνει κυρίως να στείλει το μήνυμα ότι οι ΗΠΑ παραμένουν στην ανατολική Μεσόγειο, να διαβεβαιώσει το Ισραήλ – που ανησυχεί για την ενίσχυση της θέσης του Ιράν – ότι εξακολουθεί να μεριμνά για την ασφάλειά του, να διαμορφώσει ανάχωμα στον άξονα Ρωσίας, Ιράν και Συρίας και βέβαια να εξασφαλίσει ότι η Συρία, όπου οι καταστροφές από τους σεισμούς προστέθηκαν στις ανοιχτές πληγές που άφησε ο εμφύλιος, παραμένει μια σχετικά αποδυναμωμένη χώρα.

Headlines