98 ετών Έφηβος – Ολυμπιακός, είναι…

Οι ομάδες είναι εταιρείες. Αλλά στη βάση τους, στην πραγματικότητα… δεν είναι. Μπορεί να έχουν λογιστές, γραμματείς, δικηγόρους και κάθε λογής επαγγελματία. Αλλά δεν είναι εταιρείες. Είναι ιδέες, πάθος, χαρά, λύπη, συναίσθημα. Αγάπη, έκρηξη. Ο Ολυμπιακός είναι όλα εκείνα που δεν έχουν καμία σχέση με… εταιρεία για τον λαό του. Είναι το παρελθόν του, οι άνθρωποί του, όλοι εκείνοι που έκλαψαν από χαρά ή λύπη, έκλεισαν τον λαιμό τους πανηγυρίζοντας ένα γκολ, γιόρτασαν τίτλους, ταξίδεψαν χιλιόμετρα για την αγάπη τους, μπόλιασαν τα παιδιά τους με το μεράκι για την ομάδα. Εκλαψαν με τις τραγωδίες που βρήκαν τον σύλλογο. Συγκινήθηκαν, ανατρίχιασαν με τους δύο ύμνους του. Φευγάτε από μπρος… Ακολούθησαν πιστά τα γούρια τους. Περπάτησαν στο ίδιο πεζοδρόμιο, φόρεσαν τα ίδια ρούχα, το ίδιο κασκόλ, τα ίδια παπούτσια. Για την ομάδα.

Τι είναι Ολυμπιακός; Για τον καθένα είναι κάτι άλλο. Κυρίως, όμως, είναι καψούρα. Είναι το «ταξίδι» από τις γειτονιές του Πειραιά και της Αθήνας, μέχρι να φτάσεις στο Καραϊσκάκη. Ολυμπιακός είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν μερόνυχτα στην ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου. Είναι οι άνθρωποι του μόχθου στη Δραπετσώνα, το Πέραμα, την Κοκκινιά, οι έμποροι στην κεντρική αγορά του Πειραιά, στη Νίκαια, στον Κορυδαλλό, στο Ρέντη. Ολυμπιακός είναι τα παιδιά της σχολής ναυτικών δοκίμων, μελλοντικοί μηχανικοί και πλοίαρχοι. Είναι η συγκίνηση που νιώθει τόσο ο απλός εργάτης όσο και ο εφοπλιστής στη θέα της ερυθρόλευκης με τον Δαφνοστεφανωμένο Έφηβο.

Ο Ολυμπιακός είναι η Ελλάδα. Είναι ο γαλανός ουρανός. Είναι η θάλασσα. Είναι τα νησιά. Είναι τα βουνά. Είναι το ρίγος στη σπονδυλική στήλη βλέποντας τον Γιώργο Δαρίβα να κρατάει το κύπελλο του πρωταθλήματος έξω από την ταβέρνα του Μοίρα, εκεί όπου γεννήθηκε ο Ολυμπιακός, πριν 98 χρόνια.

«Συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον ‘Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς’ Σωματείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής».

Αυτό αναφέρει το Καταστατικό ίδρυσης του Ολυμπιακού, που γεννήθηκε σαν σήμερα στις 10 Μαρτίου 1925, στην ταβέρνα του Μοίρα. Ιδρυτικά μέλη επιφανείς Πειραιώτες, όπως ο πιλότος και παρασημοφορημένος ήρωας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, Νότης Καμπέρος, που πρότεινε το όνομα «Ολυμπιακός», ο βιομήχανος Μιχάλης Μανούσκος και ο Γιάννης Ανδριανόπουλος, ο μεγαλύτερος από τα πέντε θρυλικά αδέλφια. Ακριβώς 98 χρόνια μετά, ο Ολυμπιακός είναι πολυτροπαιούχος σύλλογος του ελληνικού αθλητισμού, με πάνω από 500 ομαδικούς τίτλους σε όλα τα σπορ και χιλιάδες τίτλους των αθλητών του. Ο σύλλογος με τους περισσότερους ευρωπαϊκούς τίτλους σε ομαδικά αθλήματα (18).

Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι πολύ περισσότερα από ένας σύλλογος που κερδίζει πρωτιές και κυριαρχεί. Ο Ολυμπιακός είναι ο κόσμος του. Όχι κλισέ. Η αλήθεια. Χωρίς την επαφή με τον λαό, καμία ομάδα δεν γιγαντώνεται, δεν γίνεται αγάπη, τρέλα, πάθος. Οι τίτλοι μεγαλώνουν τη χαρά και μένουν στην ιστορία, αλλά ο κόσμος είναι το αίμα του συλλόγου. Χρώματα του Ολυμπιακού, το κόκκινο της γενναιότητας και του πάθους και το άσπρο, της αγνότητας, της ηθικής και του δίκαιου ανταγωνισμού. Στοιχεία που αποτελούν ταυτότητα του Θρύλου. Όχι μόνο στα 98 του χρόνια. Αλλά στην αιωνιότητα.

Ο Ολυμπιακός πορεύτηκε στις αθλητικές θάλασσες με πάθος, με αγάπη, με κινητήριο δύναμη τον άνθρωπο, τον μεροκαματιάρη που περίμενε την Κυριακή, για να ψυχαγωγήσει την ψυχή του βλέποντας παλικάρια με το λευκό και το κόκκινο μπλουζάκι. Κυριάρχησε γιατί ο κόσμος του τον μεγάλωσε. Και διότι οι Ολυμπιακοί που πήραν τα ηνία του συλλόγου, αυτοί διαχρονικά τον οδήγησαν με ασφάλεια στο να γράψει τη μοναδική ιστορία του, ήταν πρόσωπα που προέρχονταν από τα σπλάχνα του συλλόγου. Ασχέτως κοινωνικής τάξης και θέσης, ασχέτως ήταν Ολυμπιακοί. Εδωσαν και δίνουν την καρδιά τους για μια μεγάλη ιδέα, που δεν έχει όρια. Μια σχέση άνευ όρων, χωρίς σημείο τερματισμού.

Στα 98 του χρόνια ο Ολυμπιακός έχει πανηγυρίσει εκατοντάδες τίτλους. Μόνο στην εποχή του Βαγγέλη Μαρινάκη, τα ομαδικά τμήματα, έχουν πανηγυρίσει πάνω από 100! Ο σύλλογος θα πανηγυρίζει τίτλους για πολλά χρόνια ακόμη. Αλλά τα πραγματικά τρόπαια, είναι η προσφορά στην κοινωνία. Η προσφορά στον συνάνθρωπο. Η παρουσία του Ολυμπιακού, όπου χρειάστηκε, όπου υπήρξε ανάγκη. Σε κάθε άκρη της Ελλάδας. Σε κάθε δύσκολη στιγμή. Διότι, είπαμε, πάνω από όλα, ο Ολυμπιακός είναι ο κόσμος του. Ο απλός οπαδός, από τον Εβρο μέχρι και την Κρήτη. Από την Κέρκυρα έως τη Λέσβο.