Πριν από μερικά χρόνια, έως το πρώτο Μνημόνιο, η Ελλάδα είχε σημαντική παρουσία στα Βαλκάνια μέσω σημαντικών εταιρειών, κυρίως τραπεζών. Ηταν η εποχή των επονομαζόμενων «εθνικών πρωταθλητών». Αυτές οι εταιρείες έβγαζαν σημαντικά κέρδη και αύξαναν την επιρροή της Ελλάδας στις εν λόγω χώρες. Ακολούθησε η χρεοκοπία της χώρας και η αναγκαστική συρρίκνωση των θυγατρικών του μεγαλύτερου μέρους των ελληνικών εταιρειών. Σταδιακά η μία μετά την άλλη αποσύρθηκαν από τα Βαλκάνια.

Χρόνια μετά η Ελλάδα δείχνει να επιστρέφει στη βαλκανική αγορά και μάλιστα με μπροστάρη μια εταιρεία που δύσκολα θα στοιχημάτιζε κανείς ότι θα βρισκόταν στην προμετωπίδα της επανόδου. Ποιος θα περίμενε ότι η σχεδόν χρεοκοπημένη πριν από τέσσερα χρόνια ΔΕΗ θα είχε τη δυνατότητα, αφού πάτησε στα πόδια της και μείωσε τον δανεισμό της σχεδόν στο μισό, να στηρίξει την ελληνική οικονομία στο διάστημα της ενεργειακής κρίσης, αλλά και να κάνει εξαγορά άνω του δισεκατομμυρίου. Για να γίνει αντιληπτό το οξύμωρο, ο ιταλικός κολοσσός ENEL, τη θυγατρική του οποίου στη Ρουμανία απέκτησε η ΔΕΗ, δοκιμάστηκε τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της κρίσης, ώστε για να μειώσει τον υπέρογκο δανεισμό του άνω των 80 δισεκατομμυρίων ευρώ αναγκάζεται να πουλήσει μεγάλο μέρος από τις συμμετοχές του στις 30 χώρες όπου δραστηριοποιείται. Μεταξύ των οποίων και αυτή της Ρουμανίας. Η ελληνική ΔΕΗ έχει λεφτά για να επεκταθεί και ο κολοσσός ENEL πουλάει για να διασωθεί. Κάνει δηλαδή η ιταλική εταιρεία ό,τι αναγκάστηκαν να κάνουν νωρίτερα ενεργειακοί κολοσσοί όπως η γαλλική EDF και η γερμανική Uniper. Από μόνο του όλο αυτό το εγχείρημα αποτελεί μοναδικό επίτευγμα.

Η ΔΕΗ αγόρασε στη Ρουμανία «μισή ακόμα ΔΕΗ». Κοιτάζοντας κανείς τα νούμερα της ρουμανικής εταιρείας, αντιλαμβάνεται ότι τα μεγέθη της ΔΕΗ αυξάνονται πλέον κατά 50%. Από τα επτά εκατομμύρια πελάτες που έχει σήμερα η ΔΕΗ, εκτινάσσεται στα δέκα εκατομμύρια, καθώς προστίθενται τα 3,2 εκατομμύρια της ρουμανικής Enel. Από τα 240.000 χλμ., το δίκτυο διανομής της μεγαλώνει στα 340.000 χλμ. (αύξηση 50%), ενώ στις ανανεώσιμες πηγές η ισχύς της διπλασιάζεται, καθώς στον στόχο για 5 GW στην πενταετία, προστίθενται πλέον άλλα 6 GW σε διάφορα στάδια ωρίμανσης.

Στην ουσία, η ΔΕΗ αλλάζει πίστα. Επενδύει σε μια αγορά, την πιο σημαντική των Βαλκανίων, με 35 εκατομμύρια κατοίκους, η οποία βρίσκεται στο επενδυτικό επίκεντρο όλου του δυτικού κόσμου.

Αποκτά επιπλέον πρόσβαση σε έναν στρατηγικό ενεργειακό διάδρομο που συνδέεται μάλιστα με διπλό καλώδιο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτόν που ξεκινά από την Ελλάδα, περνά από τη Βουλγαρία και καταλήγει στη Ρουμανία.

Η διοίκηση Στάσση παίρνει ένα αναλογικά λελογισμένο ρίσκο, αποκτώντας σημαντικά πάγια σε μια μεγάλη αγορά, η οποία είναι ρυθμισμένη με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Παράλληλα η εξαγορά «πρασινίζει» την παραγωγή της ΔΕΗ, με τα σημαντικού ύψους φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα που έχουν αναπτύξει οι Ιταλοί στη Ρουμανία, που πλέον περνούν σε ελληνικά χέρια.

Κάποιοι στη δημόσια συζήτηση θα «αγοράσουν» αφηγήματα περί «golden boys». Οι έμποροι της οργής θα κάνουν τη δουλειά τους. Η εξαγορά ωστόσο γεννάει ήδη αποτελέσματα και από αυτά βασικός ωφελημένος θα είναι ο έλληνας φορολογούμενος…

Headlines