Όλα ξεκίνησαν με ένα σημείωμα Post-it.

«Πήγαινε μια βόλτα» έλεγε, με την αυστηρή εντολή να βρίσκεται σε περίοπτη θέση πάνω από το γραφείο της Κατερίνε Μέι.

Η Μέι, μια Βρετανίδα συγγραφέας που έγραψε τα μπεστ-σέλερ απομνημονεύματα «Wintering» για μια άγονη και δύσκολη περίοδο της ζωής της, είχε περάσει πιο δύσκολες στιγμές κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας.

Είχε βαρεθεί, ήταν ανήσυχη, είχε εξαντληθεί. Η συνηθισμένη της ιεροτελεστία -το περπάτημα- είχε πέσει στο κενό, μαζί με άλλες δραστηριότητες που της έδιναν ευχαρίστηση: Να μαζεύει βότσαλα, να κολυμπάει στη θάλασσα, να απολαμβάνει ένα βιβλίο.

«Δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσε να μου τραβήξει το ενδιαφέρον» είπε η Μέι σε πρόσφατη συνέντευξή της στους New York Times. «Ένιωθα ότι το κεφάλι μου ήταν κάπως γεμάτο και άδειο ταυτόχρονα».

Πώς το γύρισε τούμπα

Στο τελευταίο βιβλίο της Μέι, το «Enchantment», περιγράφει πώς μια απλή σειρά ενεργειών, όπως, αρχικά, το να γράψει αυτό το σημείωμα, τη βοήθησε να ανακαλύψει μικρά, καθημερινά πράγματα που τη γέμιζαν με θαυμασμό και δέος – και, με τη σειρά τους, την έκαναν να νιώσει ξανά ζωντανή.

«Πρέπει να συνεχίσεις να το επιδιώκεις μέχρι να νιώσεις αυτό το γαργαλητό που σου λέει ότι βρήκες κάτι που είναι μαγικό για σένα» είπε η Μέι. «Δοκιμή και λάθος, έτσι πάμε, όπως με όλα στη ζωή».

Ιδού οι συμβουλές της Κατερίνε Μέι για το πώς μπορείτε να κάνετε το ίδιο:

  • Δεσμευτείτε να παρατηρείτε τον κόσμο γύρω σας

«Πρέπει να βρούμε την ταπεινότητα να είμαστε ανοιχτοί στην εμπειρία κάθε μέρα και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να μάθει κάτι» έγραψε η Μέι στο «Enchantment».

Αυτό, αναγνωρίζει όμως πως «είναι ευκολότερο να το λες παρά να το κάνεις».

«Αφήστε τον εαυτό σας να ξεπεράσει αυτές τις σκέψεις που σας λένε ότι είναι ανόητο ή άσκοπο ή χάσιμο χρόνου ή ότι είστε πολύ απασχολημένοι για να το κάνετε αυτό» συμβουλεύει η Μέι. «Αντ’ αυτού, δώστε στον εαυτό σας την άδεια να αποζητά αυτή την επαφή με το ιερό, και αυτή την αίσθηση ότι μπορείτε να επικοινωνήσετε με κάτι που είναι μεγαλύτερο από εσάς».

Η είσοδος σε μια κατάσταση θαυμασμού χαρίζει συγκίνηση, είπε η Μέι. Βάλτε τον εαυτό σας σε αυτή τη νοοτροπία πιο συχνά και σταδιακά θα γίνει πιο εύκολο.

Αρχικά, πρέπει να «ενδώσετε στη γοητεία» που νιώθετε στις καθημερινές στιγμές. Για παράδειγμα, η Μέι «ενθουσιάζεται» όταν βλέπει το φως της ημέρας να χορεύει στην επιφάνεια του καφέ της.

Μην το πιέζετε, όμως, με το ζόρι. Το κλειδί, είπε, είναι να συνεχίσετε να αναζητάτε τα πράγματα που σας κάνουν να συγκινήστε – και να έχετε πίστη ότι θα τα συναντήσετε.

Αυτό που βρίσκετε ευχάριστο μπορεί να είναι αρκετά απλό: Η Μέι έχει συχνά νιώσει δέος όταν παρακολουθούσε ένα μικρό έντομο στον κήπο της.

«Έχουμε πει στους εαυτούς μας ότι όλα πρέπει να είναι τόσο μεγάλα. Στην πραγματικότητα, μπορούμε απλώς να αναπνεύσουμε και να ζήσουμε πολλές μικρές ζωές».

  • Κάντε στον εαυτό σας μια απλή ερώτηση

Αντί να σκέφτεστε τι σας γοητεύει, το οποίο μπορεί να σας φαίνεται πολύ δύσκολο να απαντηθεί, η Μέι προτείνει να κάνετε στον εαυτό σας μια διαφορετική ερώτηση: Τι σας ηρεμεί;

Μπορεί να είναι ένας περίπατος. Ή η επίσκεψη σε ένα μουσείο τέχνης. Ίσως σας αρέσει να παρακολουθείτε τα σύννεφα που αλλάζουν.

Ό,τι κι αν είναι αυτό, βρείτε έναν τρόπο να το κάνετε. Κάθε πρωί, η Μέι βγαίνει έξω και μυρίζει τον αέρα «σαν σκύλος», όπως λέει γελώντας. Παρατηρεί το χρώμα του ουρανού και τον τρόπο που αντιδρά το δέρμα της στον δροσερό αέρα.

Για κάποιους ανθρώπους, αυτή η καταπραϋντική στιγμή μπορεί να βρεθεί σε έναν τόπο λατρείας ή κοιτάζοντας το φεγγάρι.

«Το φεγγάρι είναι τόσο όμορφο, και όταν κοιτάς το φεγγάρι δεν μπορείς παρά να προσέξεις τα αστέρια και τους πλανήτες που βρίσκονται στον νυχτερινό ουρανό» δήλωσε η Μέι, η οποία παρατηρεί τακτικά τη φάση του φεγγαριού. «Είναι απλά ένα υπέροχο, υπέροχο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Κάθε μέρα. Και είναι τόσο εύκολο».

  • Σκεφτείτε και εμβαθύνετε με τον δικό σας τρόπο

Αν θέλετε να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στον προσωπικό προβληματισμό, αλλά ανησυχείτε για το αν θα το κάνετε με τον «σωστό» τρόπο, αφήστε στην άκρη αυτή την ανησυχία.

Όταν η Μέι μάθαινε να διαλογίζεται, για παράδειγμα, είχε ως στόχο να το κάνει δύο φορές την ημέρα για 20 λεπτά, αλλά όχι πριν ή μετά τον ύπνο και ποτέ μετά το γεύμα. Στη συνέχεια έγινε μητέρα και η εξεύρεση χρόνου για διαλογισμό έγινε πιο δύσκολη.

«Έρχεσαι σε ένα σημείο της ζωής σου που σκέφτεσαι: «Αυτό είναι απλά αδύνατο»» είπε. «Για μεγάλο χρονικό διάστημα σκέφτηκα: ‘Έχω αποτύχει. Προφανώς θα έπρεπε να είμαι σε θέση να το κάνω αυτό»».

Τελικά, συνειδητοποίησε κάτι: Το πρόβλημα δεν ήταν ότι δεν είχε προσπαθήσει αρκετά, αλλά ότι αυτοί οι κανόνες δεν ήταν φτιαγμένοι γι’ αυτήν. Είχαν δημιουργηθεί από κάποιον που δεν είχε περπατήσει ποτέ στα παπούτσια της.

Τώρα διαλογίζεται με διαφορετικό τρόπο. Μερικές φορές το κάνει για πέντε λεπτά στη μέση της νύχτας ή ενώ περπατάει στο δάσος.

«Ποτέ δεν έκανα διαλογισμό για να καθαρίσω το μυαλό μου» είπε η Μέι. «Πάντα εστίαζα στην αργή επεξεργασία όλων όσων είχαν συμβεί μέσα στην ημέρα».

  • Είναι ωραία να αισθάνεσαι ωραία

Οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι η αναζήτηση της ευχαρίστησης για την ευχαρίστηση είναι κάπως αφελής, είπε η Μέι. Με άλλα λόγια, είναι πιο πιθανό να αποδώσουμε αξία σε πράγματα που θεωρούνται πρακτικά και αποτελεσματικά.

Αλλά δεν χρειάζεστε ένα σύνολο δεδομένων ή έναν άλλο επιτακτικό λόγο για να κάνετε κάτι που σας προσφέρει χαρά.

Για παράδειγμα, ένα από τα χόμπι της Μέι είναι η κολύμβηση σε κρύο νερό. Δεν το κάνει για να κάψει θερμίδες. Αντίθετα, είναι για «την καθαρή ευχαρίστηση του να βρίσκεσαι σε αυτόν τον απίστευτο χώρο» είπε, για να μην αναφέρουμε «πόσο αισθησιακό είναι και τις εκπληκτικές ευτυχισμένες ορμόνες που απελευθερώνει».

Και παρόλο που η Μέι παρακολούθησε αρχικά μαθήματα μελισσοκομίας για να μάθει πώς να φτιάχνει μέλι στο σπίτι, ο στόχος αυτός έγινε λιγότερο επείγων όταν γέμισε δέος ως μαθήτρια, θέλοντας να απολαύσει περισσότερο το στάδιο της εκμάθησης.

«Θα μπορούσα ακόμα, τεχνικά, να το κάνω αυτό, αλλά συνειδητοποιώ τώρα ότι αυτό δεν ήταν ποτέ αυτό που πραγματικά ήθελα» έγραψε η Μέι στο «Enchantment».

Η απόλαυση όλων αυτών – η σύνδεση με τους καθηγητές και τους συμμαθητές της, οι αισθητηριακές απολαύσεις – ξεπέρασε κάθε πρακτική φιλοδοξία.

«Θέλω να το πάρω αργά, να απορροφήσω τα μαθήματά μου» έγραψε για την εμπειρία της. Και περιέγραψε το θαύμα που βρήκε στις μέλισσες: «Είναι τόσο δυνατές όταν τραγουδούν όλες μαζί, και με τη μυρωδιά του μελιού και της πρόπολης, τον καπνό, τον τρόπο που όλο το κουτί δονείται κάτω από τα χέρια σου, είναι εντελώς απόλυτη, αυτή η αλληλεπίδραση ανθρώπου και μέλισσας».

*Με στοιχεία από nytimes.com

Headlines