«Αν το έργο της τηλεδιοίκησης είχε εφαρμοστεί το δυστύχημα αυτό δεν θα είχε συμβεί. Και η τεχνολογία θα μας είχε βοηθήσει να αποτρέψουμε το αδιανόητο. Και το γεγονός ότι το έργο αυτό θα λειτουργεί σε λίγους μήνες δεν είναι δικαιολογία. Ολοι φταίμε», είπε μεταξύ άλλων ο Πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο της Παρασκευής για να καταλήξει: «Το σύνθημα «Ποτέ ξανά» που ακούστηκε στη Λάρισα θα γίνει «Τώρα ή ποτέ» για την αναγέννηση όλης της χώρας και η δική μας απάντηση είναι «τώρα», πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά».

Ωραία. Αλλά τι «τώρα»; Αυτά τα λέει κάποιος που έχει χρόνο μπροστά του. Οχι εκλογές. Γιατί όταν τα λέει και έχει εκλογές, τότε δεν κάνει αυτοκριτική, αλλά βγάζει προεκλογικό λόγο. Δηλαδή, σε απλά ελληνικά, το συμπέρασμα είναι ένα: Εμάς που φταίμε για την τραγωδία, ψηφίστε μας για να τα φτιάξουμε «τώρα ή ποτέ». Αντί λοιπόν να σωπαίνει, η κυβέρνηση διεκδικεί και ψήφο κυριολεκτικά επί πτωμάτων! Και οι πρώτες μετρήσεις, αν παρέχουν επαρκή αποτύπωση της κοινής γνώμης, είναι θετικές για την ευστοχία κρίσης της και ως προς την πτώση της κυβέρνησης αλλά και ως προς τη μη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ολη η πρωθυπουργική ομιλία στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης, ήταν δομημένη πάνω σε μία καινοφανή δημοκοπική λογική του παραλόγου: κυβερνάμε τόσα χρόνια και οι ολιγωρίες μας έφεραν τόσους νεκρούς. Τώρα, μετά τον χαμό τόσων ανθρώπων, ήρθε η ώρα να κάνουμε αυτό που πρέπει. Εμείς. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης, η κατακλείδα: το «εμείς». Ολα τα υπόλοιπα ήταν η προετοιμασία. Και, δυστυχώς, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία στυγνή εκμετάλλευση του φοβερού αυτού δράματος. Γιατί το να ξεκινάς από το «έχουμε ευθύνη» για να καταλήξεις στο «εμείς θα τα αλλάξουμε όλα αν μας ξαναψηφίσετε», είναι πέραν πάσης περιγραφής.

Η αρχική γραμμή κυβερνητικής άμυνας περί αποκλειστικά υπεύθυνου ανθρώπινου λάθους ήταν θέμα λίγου χρόνου να καταρρεύσει. Η οργή, που είναι απολύτως νομιμοποιημένη, έχει γίνει έκδηλη παντού την Ελλάδα. Και δεν πρόκειται για αντίδραση ελεγχόμενη και καθοδηγούμενη κομματικά, κάτι που την καθιστά ακόμα πιο σημαντική και επίφοβη για την κυβέρνηση, πιθανότατα δε και για την αξιωματική αντιπολίτευση. Ομως, στο Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση και ούτε ενδιαφέρονται να κατανοήσουν την έκταση της μεταβολής που έχει επέλθει. Η λογική τους είναι ωμή: να μετατρέψουν την τραγωδία σε εργαλείο χρησιμοποιώντας την αντίδραση. Καθίσταται δυστυχώς σαφές ότι το κύριο ενδιαφέρον του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης αφορούσε αρχικά στο πώς να πετάξουν από πάνω τους το πρόβλημα και έπειτα στο πώς να το κεφαλαιοποιήσουν προεκλογικά. Λοιπόν: ήρθε η ώρα να αντιληφθούν ότι αυτά δεν γίνονται. Δεν πρόκειται να συμβούν. Αμφότερα. Είναι αδύνατον. Οσες εξυπνάδες κι αν ειπωθούν παραποιώντας γεγονότα που δεν επιδέχονται αμφισβητήσεως, ή αλλοιώνοντας συνθήματα: έχεις δεκάδες νέα παιδιά νεκρά, ένα σύνθημα «Ποτέ ξανά», που το κάνεις αυθαίρετα «Τώρα ή ποτέ». Και με βάση αυτό, βγάζεις προεκλογικό λόγο! Αυτό ακριβώς έγινε.

Η τραγωδία των Τεμπών ούτε ξεχνιέται, ούτε μαζεύεται, ούτε ωραιοποιείται, ούτε, συγχωρείται, ούτε φεύγει από το κάδρο, ούτε τίποτα. Επειδή χάθηκαν δεκάδες νέα παιδιά. Και χάθηκαν όχι απλώς άδικα, αλλά και την ώρα που πλέον έχει αποδειχθεί με πολλούς τρόπους ότι κάτι τέτοιο είχε προαναγγελθεί πολλάκις ότι θα συνέβαινε. Και ουδείς εξ εκείνων άκουγε. Και αυτή δεν είναι διαπίστωση της πρώτης οργής. Είναι πλέον ακλόνητο δεδομένο. Που δεν μπορεί να το ανατρέψει τίποτα. Η κυβέρνηση έχει απόλυτη και συλλογική ευθύνη. Υποχρεούται να καταλάβει ότι είναι αδύνατον να ξεφύγει από αυτήν. Δεν μπορεί να κρυφτεί. Και ασφαλώς δεν μπορεί να διανοείται να την κεφαλαιοποιήσει όπως αδίστακτα επιχειρεί. Με προεκλογικές υποσχέσεις επί πτωμάτων.

Headlines