Τέμπη: Συγκλονίζει ο πατέρας της Αναστασίας που επέβαινε στο μοιραίο τρένο

Συγκλονίζουν τα λόγια του Δημήτρη Πλακιά, του πατέρα της Αναστασία που σκοτώθηκε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, μαζί με τις δίδυμες ξαδέρφες της.

Ο Δημήτρης Πλακιάς, μιλώντας στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Το Πρωινό» ανέφερε ότι όλη η οικογένεια του βιώνει έναν εφιάλτη, ωστόσο σημείωσε ότι ο αδερφός του, που έχασε τα δυο του παιδιά, είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.

«Είμαστε μικρή κοινωνία και καταλαβαίνετε. Πρέπει να μεγαλώσουν σαν Θωμάς και Έλλη. Δεν πρέπει να μεγαλώσουν σαν αδέλφια της Αναστασίας που χάθηκε. Έχουμε έναν Γολγοθά μπροστά μας, μεγάλο» είπε αρχικά ο Δημήτρης Πλακιάς.

Αναφέρθηκε στην σχέση που είχαν τα τρία κορίτσια μεταξύ τους λέγοντας χαρακτηριστικά ότι τα φώναζαν τρίδυμα, αφού ήταν πάντα μαζί.

Ανέφερε ακόμα ότι κανείς δεν έχει επικοινωνήσει μαζί τους «ούτε ψυχολογική υποστήριξη, ούτε τίποτα… Όλα τα περνάμε μόνοι μας».

«Οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν» είπε και πρόσθεσε ότι τόνο πράγμα που τους απασχολεί είναι το ποινικό κομμάτι της υπόθεσης και όχι η αποζημίωση.

Τέλος, αναφερόμενος σε συνομιλία που είχε με την κόρη του το μοιραίο βράδυ πριν το δυστύχημα, του έγραψε «πρώτη και τελευταία φορά σε τρένο».

– Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες. Πώς το βιώνετε όλο αυτό;

Πολύ πόνο και πολύ θυμό, τι βιώνουμε. Αυτή τη στιγμή μέσα μας, όσο πόνος υπάρχει άλλος τόσος θυμός υπάρχει. Είναι εφιάλτης. Σκέτος εφιάλτης.

– Έχει επικοινωνήσει κάποιος από το κράτος μαζί σας ;

Πλάκα μου κάνετε; Τίποτα. Τίποτα. Ούτε ψυχολογική υποστήριξη, τίποτα. Ούτε τι κάνουν τα μικρά τα παιδιά, τι κάνουμε τι ράνουμε, τίποτα. Ακόμα και σήμερα Θεσσαλονίκη που πήγαμε, για τα πράγματα, μόνοι μας πήγαμε. Όλα τα περνάμε μόνοι μας. Δυστυχώς.

– Σήμερα έχετε πάρει τα πράγματα της Αναστασίας και τα έχετε μεταφέρει στην Καλαμπάκα;

Βεβαίως. Όχι όλα. Απλά μόνο τα ρούχα της. Τα άλλα, τα κάναμε δωρεά σε ένα ίδρυμα.

– Ποιο είναι το μεγαλύτερο και το πιο πολύτιμο φυλαχτό που αυτή τη στιγμή, τόσο εσείς όσο και η σύζυγός σας, κουβαλάτε από την Αναστασία;

Η αγάπη που είχε για εμάς. Η μεγάλη της φοβία ήταν μην πάθουμε εμείς τίποτα. Και τελικά, έφυγε το κορίτσι μας. Και με άλλους γονείς που μιλάμε, γιατί έχουμε έρθει πολύ κοντά και με άλλους γονείς, και από Καρδίτσα και από Λάρισα, που ήμασταν από την πρώτη στιγμή εκεί. Πρέπει να πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” , μην το ξεχάσω, στους εθελοντές του νοσοκομείου και στο νοσοκομείο της Λάρισας. Ήταν άψογοι.

Μέχρι και όλοι οι άλλοι που ήρθαν μετά, υπουργοί με μάσκες και ψέματα. Τα δάκρυα, ήταν ψέματα. Εμείς ήμασταν καμένοι και αυτοί έρχονταν με μάσκες, να πουλήσουνε; Δεν μπορώ να καταλάβω. … Να τιμωρηθούν όλοι, δεν το συζητάω. Με έναν σταθμάρχη και έναν μηχανοδηγό, ή τι άλλο θέλουν να βγάλουν αυτοί στη φόρα, αυτό δεν μου λέει τίποτα εμένα, σαν γονέας. Σαν γονέας, δεν μου λέει τίποτα αυτό.

Πρέπει να μπει κάποια στιγμή, κάποιος μεγάλος μέσα, τέλος. Πρέπει να τιμωρηθεί κάποιος πιο μεγάλος. Δεν το συζητάμε αυτό. Αυτό, το λένε όλοι οι συγγενείς.

Τρία ήταν. Εμείς τρίδυμα τα λέγαμε. Δεν τα λέγαμε δίδυμα, ήταν τρίδυμα. Αυτά, μεγαλώσανε μαζί. Σχολείο, χορούς, γενέθλια, διακοπές, τα πάντα. Ήταν πάντα μαζί. Πάντα μαζί. Μαζί ήρθαν στη ζωή και μαζί φύγανε.

– Η οικογένεια των κοριτσιών, ο αδελφός σας, η νύφη σας, πώς το βιώνουν;

Τραγικά.. Όλοι μαζί, έχουμε καταστραφεί. Πολύ πόνος και πολύ θυμός.

– Έχετε κινηθεί νομικά και εσείς όπως έχει ασχοληθεί κι ο αδελφός σας ;

Βεβαίως, βεβαίως. Ακριβώς με τον κύριο Κούγια. Ποινικά. Το μοναδικό πράγμα που μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, είναι μόνο  το ποινικό. Δεν το συζητάμε παραπέρα. Είναι μόνο το ποινικό.

– Ακούσαμε κάποια στιγμή και ένα βίντεο, όπου ακούγονται τα τρία τα κορίτσια που λένε ότι δεν θα φτάσουμε ποτέ μέσα στο τρένο. 

Εντάξει τώρα. Κάποια στιγμή να σας δείξω τα μηνύματα όλα που μιλούσαμε. Έτσι έλεγαν τα κορίτσια, θα καταλάβετε.

– Τι λένε δηλαδή αυτά τα μηνύματα;

“Πρώτη και τελευταία φορά με το τρένο”. Αυτό, υπάρχει σε μήνυμα. Δεν το λέω εγώ, υπάρχει σε μήνυμα.

– Ποια ήταν η τελευταία φορά που επικοινωνήσατε με την Αναστασία;

Εγώ μιλούσα με τα κορίτσια από τις 22:20 μέχρι 11 πάρα δύο.