Τη στιγμή που η χώρα θρηνεί 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους, στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για το τι συνέβαινε στο σταθμαρχείο της Λάρισας.

Η κυρία Γεωργία Σιμερίδου, η οποία εργάζεται τα τελευταία δύο χρόνια ως καθαρίστρια στον ΟΣΕ, κατήγγειλε στο MEGA, πως στον σταθμό της Λάρισας, υπήρχε πάντα ένα χαλαρό κλίμα, ενώ παρατηρούσε πως υπήρχαν συνεχείς καθυστερήσεις στα δρομολόγια και ταλαιπωρία για τους επιβάτες. Σύμφωνα με την ίδια όλα τα συστήματα ήταν παλιά – ακόμα και τα τηλέφωνα- και ο πίνακας κυκλοφορίας υπολειτουργούσε.

Η ίδια καθάριζε καθημερινά την αμαξοστοιχία «62» και από καθαρή τύχη δεν βρίσκονταν το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου στα μοιραία βαγόνια, καθώς είχε ρεπό.

Υπολειτουργούσαν συστήματα – Πολλές ελλείψεις

«Εγώ ήμουν καθαρίστρια που έμπαινε μέσα στο 62 επί 2 χρόνια. Εμένα το ωράριό μου ήταν το βραδινό. Τα ελλείμματα στις γραμμές των τρένων, στις φωτοσημάνσεις και αυτά, ήταν πολλά. Ενώ έπρεπε να φεύγει το 62 στις δέκα και τέταρτο ποτέ δεν έφευγε εκείνη την ώρα. Έφευγε 11 παρά 20… Ή χαλούσε η μηχανή ή έκαναν κάποια έργα εκεί, δεν ξέρω -στο Λιανοκλάδι, που κοντά κάνανε έργα. Έκαναν πάντα κάτι εκεί, αλλά τελειωμό δεν είχε. Υπήρχαν πάντα καθυστερήσεις. Εγώ αυτό που έβλεπα εκεί πέρα ήταν αυτό, ότι η συνεννόηση των μηχανοδηγών και των σταθμαρχών γινόταν από τον ασύρματο ή από το τηλέφωνο που υπήρχε της υπηρεσίας», είπε αρχικά.

«Ο ασύρματος που έχουν σε λειτουργία και το τηλέφωνο εκεί πέρα, είναι από το 1975, σας λέει κάτι; Είναι όλα παλιά. Ο πίνακας κατ’ εμέ, αυτό που έβλεπα, υπολειτουργούσε, δεν λειτουργούσε κανονικά. Αυτό που έχω να πω είναι ότι η εμπορική αμαξοστοιχία περνούσε από τη Λάρισα, από την πρώτη γραμμή προς Αθήνα, δεν ξέρω που πήγαινε – πάντα αυτό γινόταν όταν περνούσε η εμπορική από την 1η γραμμή – και μετά έφευγε το Intercity.

Τώρα τι έγινε εκείνο το βράδυ… είχα ρεπό. Έδιωξαν το Intercity και έγινε η σύγκρουση, αυτή η μετωπική με το εμπορικό, δεν ξέρω και δεν μπορώ, δεν είμαι ειδική που θα πω 5 πράγματα», συμπλήρωσε η κ. Σιμερίδου.

«Υπήρχε χαλαρό κλίμα»

«Υπήρχαν κάποια βράδια ας πούμε που είχε εκεί και λίγο μουσική και κάθονταν εκεί. Εντάξει, είχαν βέβαια το μυαλό τους στα τρένα, αλλά υπήρχε το χαλαρό κλίμα», συνέχισε χαρακτηριστικά.

– Είχατε δει τον συγκεκριμένο σταθμάρχη;

Ναι.

– Α!! Δεν ήταν οι πρώτες του μέρες αυτές; Είχε ξανακάτσει στο πόστο;

Τον είχα ξαναδεί, τι να σας πω γύρω στο δίμηνο

– Είχε ξανακάνει βάρδια στον συγκεκριμένο σταθμό;

«Δεν ήταν η πρώτη του φορά. Εμένα, αυτή τη στιγμή  – όχι μπορεί να κινδυνεύει η θέση μου – μπορεί να μην με ξαναβάλουν στο τρένο. Όμως ήταν αυτά, ίσως με το φτωχό μου το μυαλό, που γνωρίζω και που μπορώ να καταθέσω. Φόρο τιμής για τους νεκρούς που έφυγαν τόσο άδικα», είπε.

Headlines