Δομάζος στο in για τον Παπαϊωάννου: «Ο Μίμης ήρθε από τον Θεό»

«Εφυγε» ο Παπαϊωάννου. Ο «μέγας Μίμης της ΑΕΚ». Ο παίκτης-σύμβολο για πολλά χρόνια, με τους τίτλους και τα αμέτρητα γκολ. Ο μεσοκυνηγός που ταυτίστηκε με την Ενωση. Δεν είναι, ωστόσο, ώρα για στατιστικά.

Ο λόγος ανήκει στους πρωταγωνιστές και ένας εξ’ αυτών, ένας άλλος τεράστιος Μίμης του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο αξεπέραστος «στρατηγός» Μίμης Δομάζος, μέσω του in λέει το δικό του «αντίο» στον Παπαϊωάννου. Γιατί εκτός όλων των άλλων, δεν πρέπει να κανείς να λησμονεί πως υπήρξαν συμπαίκτες τη σεζόν ’78-’79 στην ΑΕΚ και πανηγύρισαν την κατάκτηση ενός τίτλου πρωταθλητή.

Μίμης Δομάζος, λοιπόν: «Ημασταν μαζί στην εθνική ομάδα, στον Παγκρήτιο στην Αμερική όταν τελειώσαμε την καριέρα μας στην Ελλάδα, πήγα για ένα μήνα εγώ και ήταν καιρό εκείνος, αλλά και στην ΑΕΚ. Για να καταλάβεις πόσο σπουδαίος ήταν και ως άνθρωπος, όταν έκανα τη μεταγραφή στην ΑΕΚ, αν και φορούσε εκείνος τη φανέλα με το 10, μου την έδωσε.

«Τώρα είναι δική σου, εσύ θα την έχεις», είπε. Και στην εθνική εγώ την είχα, το ήξερε, ήταν σημαντική η κίνησή του. Ο Μίμης Παπαϊωάννου υπήρξε παίκτης-κόσμημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αληθινά μεγάλος σε όλα του.

Η φωτογραφία του βρίσκεται στους πυλώνες του γηπέδου, απόλυτα δίκαια και μπράβο σε όλους για τη συγκεκριμένη απόφαση. Πάντα θα τον βλέπουμε, πάντα θα τον θυμούνται οι φίλοι της ΑΕΚ, όλοι οι Ελληνες φίλαθλοι.

Το ’78-’79 η ΑΕΚ είχε ομάδα που δύσκολα θα υπάρξει ξανά, ίσως την καλύτερη. Στην αρχή της σεζόν με την Πόρτο βάλαμε τέσσερα γκολ πολύ γρήγορα. Νικολάου, Μαύρος, Μπάγιεβιτς, Παπαϊωάννου, Αρδίζογλου, φοβεροί παίκτες όλοι τους και δυνατή ομάδα. Θυμάμαι πως ο Μίμης με πείραζε και μου έλεγε «είμαι πιο ψηλός από εσένα», αλλά κι εκείνος πάνω κάτω το ίδιο ύψος είχε, κοντός ήταν. Το άλμα του τρομερό, μπορούσε να κοντρολάρει στον αέρα τη μπάλα. Με αριστερό πόδι υπέροχο, μαγικό.

Ηταν παίκτης που ήρθε από τον Θεό! Τέτοιοι ποδοσφαιριστές γεννιούνται. Ναι, μαθαίνουν στην πορεία πράγματα, αλλά γεννιούνται. Τι άλλο θυμάμαι; Πως όταν μικρός ήταν στη Βέροια και εγώ ήδη αγωνιζόμουν, αν και συνομήλικοι, αργότερα που βρεθήκαμε μου έλεγε πως με θαύμαζε. Ποτέ δεν είχαμε κόντρα και όταν υπήρχε ένταση σε ένα ντέρμπι ΑΕΚ-Παναθηναϊκού, με έπιασε και με πήγε στην άκρη. Πραγματικά, τέτοιοι άνθρωποι μένουν αξέχαστοι».