Η θλιβερή αλήθεια για την υγιεινή στη βικτωριανή εποχή

Ίσως, το πιο ρομαντικό κομμάτι της ιστορίας είναι η βικτωριανή εποχή, αλλά κάτω από αυτή την ψευδή ωραιοποιημένη εικόνα, υπάρχει η σκοτεινή, βρώμικη αλήθεια. Κάθε ταινία, τηλεοπτική σειρά και βιβλίο μας λέει πόσο όμορφη ήταν η βικτωριανή εποχή. Προβάλλεται ως μια εποχή υπερβολής, πολυτέλειας και ανόδου των εξελιγμένων κοινωνιών.

Ωστόσο, η βικτωριανή εποχή δεν είναι τόσο σπουδαία όσο μας λένε τα μεγαλοπρεπή έργα εποχής.

Παραλείπουν βολικά το πόσο βρώμικη και δυσάρεστη ήταν η εποχή. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι σκουπίδια και περιττώματα ζώων, οι άνθρωποι δεν έκαναν μπάνιο για εβδομάδες, και οι ακαθαρσίες του μπάνιου πετάγονταν στους δρόμους. Η υγιεινή ήταν τόσο κακή που οι πολίτες αρρώσταιναν βαριά.

Ας γυρίσουμε λίγο πίσω την ιστορία και ας δούμε την άλλη πλευρά της αλήθειας.

Δείτε το βίντεο

Αμφισβητήσιμες μέθοδοι λεύκανσης

Η λεύκανση των ρούχων για να απαλλαγούμε από τυχόν επίμονους λεκέδες είναι μια αρχαία πρακτική. Ωστόσο, οι Βικτωριανοί δεν χρησιμοποιούσαν πάντα καθαρές λευκαντικές ουσίες για τα ρούχα τους μιας και ήταν διάσημοι για τη χρήση ούρων ώστε να καθαρίσουν τα ρούχα τους από τους λεκέδες από λίπη και λάδια.

Η βικτοριανή εποχή, δυστυχώς, ήταν επίσης η εποχή της έναρξης της βιομηχανικής επανάστασης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι άνδρες εργάζονταν σε εργοστάσια και είχαν πολύ βρώμικα ρούχα και στολές. Τα ρούχα τους είχαν συχνά επίμονους λεκέδες από αίμα, λάδι, λίπος και άλλες ακαθαρσίες, οι οποίοι ήταν δύσκολο να αφαιρεθούν με το κανονικό σαπούνι.

Έτσι, η κοινότητα άρχισε να χρησιμοποιεί τα ούρα για να απομακρύνει τη βρωμιά από τα ρούχα. Το σκεπτικό πίσω από αυτό ήταν ότι τα ούρα περιείχαν αμμωνία- ως εκ τούτου, οι όξινες ιδιότητες αποδείχθηκαν ως φυσικό λευκαντικό.

Πώς όμως αφαιρούσαν την έντονη μυρωδιά των ούρων; Λοιπόν, για να την εξολοθρεύσουν, χρησιμοποιούσαν συχνά γάλα. Το γάλα αποδείχθηκε ένα εύχρηστο υλικό για την απομάκρυνση της μυρωδιάς. Έτσι, σε συνδυασμό με το γάλα, έγινε το απόλυτο εργαλείο πλύσης. Αλλά, δυστυχώς, οι φτωχοί Βικτωριανοί δεν γνώριζαν ότι οι βρωμιές τους είναι στην πραγματικότητα πολύ ανθυγιεινές.

Κακή υδραυλική εγκατάσταση

Μια πρακτική της βικτοριανής εποχής που είναι άκρως αξιοθαύμαστη είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Βρετανοί εξομάλυναν το σύστημα εσωτερικής τουαλέτας στην κοινωνία τους. Εκείνη την εποχή, ήταν κανόνας να βγαίνεις έξω, συνήθως σε μια όχθη ποταμού, και να κάνεις τη δουλειά σου.

Ωστόσο, οι Βρετανοί ήταν προχωρημένοι σε αυτή την περίπτωση και φρόντισαν ώστε κάθε νοικοκυριό να διαθέτει εσωτερική τουαλέτα ή, όπως το αποκαλούσαν, «νεροχύτες».

Αρκετά προηγμένο και πολιτισμένο, σωστά; Λοιπόν, δυστυχώς, όσο προοδευτική και αν ήταν η σκέψη τους, δεν είχαν τον κατάλληλο σχεδιασμό. Υπήρχαν ελάχιστες έως καθόλου υδραυλικές εγκαταστάσεις στα σπίτια, πράγμα που σήμαινε ότι τα απόβλητα πήγαιναν κατευθείαν σε έναν μεγάλο κάδο απορριμμάτων, στο υπόγειο ή στο δρόμο. Ως αποτέλεσμα, τα σπίτια, οι δρόμοι και τα καταστήματα συχνά μύριζαν σκουπίδια.

Ωστόσο, σύντομα οι άνθρωποι άρχισαν να συνειδητοποιούν τις βλαβερές επιπτώσεις που προκαλούσε αυτή η πράξη και άρχισαν να κατασκευάζουν υδραυλικές εγκαταστάσεις στα σπίτια. Αλλά η πραγματική τραγωδία ήταν ότι αυτή η εγκατάσταση ήταν διαθέσιμη μόνο στους πλούσιους που είχαν την πολυτέλεια να ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ για να στέλνουν τα απόβλητά τους μακριά από το σπίτι τους. Έτσι, το πρόβλημα παρέμενε το ίδιο για τις κατώτερες τάξεις και, δυστυχώς, έγινε η βασική αιτία πολλών ασθενειών.

Η εποχή των επιβλαβών οσμών –Το μίασμα ή «νυχτερινός αέρας»

Κατά τη βικτοριανή περίοδο, οι έντονες μυρωδιές θεωρούνταν επικίνδυνες και θανατηφόρες.

Η θεωρία του μιάσματος, ή «νυχτερινού αέρα», ισχυρίζεται ότι ο ανθυγιεινός αέρας ήταν ο λόγος για την εξάπλωση της χολέρας και των χλαμυδίων. Σύμφωνα με αυτούς, ορισμένες κοινές ασθένειες εξαπλώνονταν μέσω του αέρα. Ωστόσο, σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν είναι αλήθεια.

Οι ασθένειες από τις οποίες υπέφεραν οι φτωχοί Βικτωριανοί εξαπλώνονταν σίγουρα λόγω της ρύπανσης και της απροσεξίας, αλλά δυστυχώς, οι περιορισμοί των ιατρικών γνώσεων δεν τους επέτρεψαν να καταλάβουν την εσφαλμένη αντίληψή τους.

Αντισυμβατική φροντίδα των μαλλιών

Σε ποιον δεν αρέσουν τα όμορφα, μεταξένια μαλλιά; Όπως και στη σύγχρονη εποχή, έτσι και οι Βικτωριανοί είχαν εμμονή με τα ωραία μαλλιά, αλλά δυστυχώς, οι σημερινές θεραπείες μαλλιών ήταν άγνωστες σε αυτούς. Έτσι, έφτιαξαν δικές τους εναλλακτικές λύσεις.

Οι βικτοριανές γυναίκες χρησιμοποιούσαν συχνά αυγά και ξύδι στα μαλλιά τους για να τα κάνουν να μεγαλώσουν καλύτερα και πιο δυνατά, μαζί με το να αποκτήσουν λάμψη. Ωστόσο, δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι η μυρωδιά αυτών των συστατικών ήταν πολύ δυσάρεστη.

Φυσικά, για να μειώσουν την έντονη μυρωδιά, δοκίμασαν να χρησιμοποιήσουν πολλά αντικείμενα που σχετίζονται με τη μαγειρική, όπως μαύρο τσάι, δεντρολίβανο και ρούμι. Αλλά δυστυχώς, είχαν ελάχιστη έως καθόλου επιτυχία.

Έτσι, αναφέρθηκε ότι πολλές γυναίκες μύριζαν συχνά σάπια αυγά και ξύδι. Αλλά σε μια πιο ελαφριά σημείωση, κανείς δεν θα το πρόσεχε λόγω του γεγονότος ότι το περιβάλλον τους μύριζε πάντα απαίσια.

Η Μεγάλη Βρώμα του Λονδίνου

Κάθε πόλη έχει ένα συγκεκριμένο άρωμα. Οφείλεται κυρίως στις δραστηριότητες που συμβαίνουν στην πόλη. Επειδή όμως γνωρίζουμε ότι η βικτοριανή εποχή δεν φημιζόταν ακριβώς για τους καθαρούς δρόμους της, μπορούμε να υποθέσουμε ότι καμία πόλη δεν μύριζε καλά.

Ωστόσο, αυτή η υπόθεση επιβεβαιώθηκε από ιστορικούς, οι οποίοι δήλωσαν ότι κατά τη διάρκεια του καλοκαιρινού καύσωνα, η μυρωδιά που έβγαινε από το Λονδίνο ήταν τόσο άσχημη που οι χώροι εργασίας έπρεπε να κλείσουν.

Ο υπέροχος ποταμός Τάμεσης ήταν κάποτε η κεντρική χωματερή των λυμάτων της πόλης. Οι άνθρωποι συνήθιζαν να πετούν τα σκουπίδια, τα απόβλητα και τα σκουπίδια τους κατευθείαν στο ποτάμι, στοιβάζοντας σωρούς και σωρούς από σάπια απόβλητα.

Ως αποτέλεσμα, το Λονδίνο μύριζε σαν μια χωματερή.

Όλα αυτά συνεχίστηκαν μέχρι που η πόλη υπέφερε από τη «Μεγάλη Βρώμα» κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1858. Μετά από αυτό, το κοινοβούλιο αναγκάστηκε να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο σε μόλις 18 ημέρες για τα κατάλληλα συστήματα υδραυλικών εγκαταστάσεων.

Τα πρώτα προϊόντα γυναικείας υγιεινής

Παρά την έλλειψη αποχέτευσης και υγιεινής, η βικτοριανή εποχή σηματοδότησε την πρώτη περίοδο στην ιστορία που προώθησε τα γυναικεία προϊόντα υγιεινής στην κοινωνία.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, δημιουργήθηκαν και διανεμήθηκαν στις κυρίαρχες βρετανικές περιοχές τα μαξιλάρια μιας χρήσης και οι πρώιμες εκδοχές των ταμπόν. Κατά τα άλλα, στις φτωχότερες περιοχές, οι γυναίκες άρχισαν να χρησιμοποιούν επιδέσμους στρατιωτικής ποιότητας ως αυτοσχέδιες σερβιέτες. Αυτοί οι επίδεσμοι ήταν διάσημοι για την παχιά τους βάση από ξυλοπολτό που ήταν σε θέση να απορροφήσει σημαντική ποσότητα αίματος.

Ωστόσο, δυστυχώς, αυτοί οι επίδεσμοι δεν ήταν μιας χρήσης. Οι γυναίκες έπρεπε να πλύνουν αυτούς τους βρώμικους επιδέσμους για να τους ξαναχρησιμοποιήσουν. Επιπλέον, λόγω έλλειψης γνώσης, αυτοί οι επίδεσμοι συνήθως εμποτίζονταν σε ούρα για λόγους λεύκανσης και αφαίρεσης των λεκέδων αίματος. Έτσι, παρά τα οφέλη που έπαιρναν, οι φτωχές γυναίκες έπαθαν ουρολοιμώξεις και λοιπές λοιμώξεις.

*Με στοιχεία από medium.com