Στην τραγωδία του Αισχύλου Ευμενίδες, ο Ορέστης δικάζεται από τις Ερινύες για τον φόνο της μητέρας του. Όταν οι υπερασπιστές και οι κατήγοροι του ισοψηφούν, την λύση δίνει η πρόεδρος του δικαστηρίου, η θεά Αθηνά, που εξηγεί ότι η δική της ψήφος, η «νικώσα ψήφος», μετράει ως διπλή. Κατ επέκταση, ο ζυγός αριθμός των μελών του δικαστηρίου που θα απέτρεπε την έκδοση ετυμηγορίας, ως εμπόδιο, ακυρώνεται.

Στην Ελλάδα του 2023 και την ανώτατη εκπαίδευση της ποιος έχει την «νικώσα ψήφο»;
Τέσσερα πανεπιστήμια της χώρας (προστέθηκε χθες και άλλο ένα στον αρχικό απολογισμό) δεν έχουν διοικήσεις και δεν προβλέπεται και να αποκτήσουν.

Ο Νόμος για την συγκρότηση των νέων Συμβουλίων διοίκησης των ΑΕΙ είχε από την αρχή προβλήματα, τα οποία ήταν εμφανές ότι θα οδηγούσαν σε νομικές και διοικητικές στρεβλώσεις. Με μεγαλύτερο εξ αυτών, τον ζυγό αριθμό (6) των εσωτερικών μελών των νέων Συμβουλίων τους και την ευκολία με την οποία δυο «αντίπαλες» ομάδες μεταξύ αυτών θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε μια ισοβαθμία 3-3 και άρα σε αδυναμία επιλογής των εξωτερικών μελών τους. Άλλο μεγάλο πρόβλημα βέβαια, είναι η επιλογή πρύτανη μέσα από τα μέλη του ίδιου του Συμβουλίου (και τα 6 εκλεγμένα μέλη του), γεγονός που οδηγούσε σε σκέψεις για συναλλαγές στο εσωτερικό τους.

Ήδη, μετά τα πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Αιγαίου και Δυτ. Μακεδονίας που αναγκάστηκαν να ξανακάνουν όλη την εκλογική διαδικασία από την αρχή, η περίφημη ισοψηφία του «3-3» καταγράφθηκε και σε ένα άλλο πανεπιστήμιο της χώρας. Αυτή τη φορά στην «γειτονιά» του υπουργείου Παιδείας και την Πρωτεύουσα. Το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, το οποίο επίσης δεν εκλέγει (όπως φαίνεται) νέα διοίκηση και οδηγείται σε διοικητικό κενό.

Ακολουθούν βέβαια (με καλές πιθανότητες να συμβεί ξανά το ίδιο) τα πανεπιστήμια Αθήνας, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης.

Ποια θα είναι εδώ η «νικώσα» ψήφος; Μήπως το υπουργείο Παιδείας, που έχει πολιτικό χρόνο ενός ακόμη μήνα, πρέπει να σκεφτεί τώρα να δώσει μια νομική λύση σε ένα πρόβλημα που το ίδιο δημιούργησε;

Πιθανά, θα μπορούσε να έχει αυξημένη βαρύτητα ψήφου μέσα στο κάθε Συμβούλιο, εκείνος που κέρδισε τις περισσότερες ψήφους. Ή ίσως θα μπορούσε να οριστεί ξανά ο αριθμός των εκλεκτορικών σωμάτων και από 6 τα εκλεγμένα μέλη τους να γίνουν 5.

Να θυμίσουμε εδώ ότι τα πανεπιστήμια, για να έχουν πλέον διοικήσεις, χρειάζεται να εκλέξουν με την ψήφο των καθηγητών και καθηγητριών τους, 6 εσωτερικά μέλη ενός Συμβουλίου Διοίκησης. Τα 6 αυτά εσωτερικά μέλη, πρέπει στην συνέχεια να επιλέξουν 5 εξωτερικά μέλη και όλοι μαζί να διαλέξουν τον πανίσχυρο νέο πρύτανη και πρόεδρο του Συμβουλίου μεταξύ των 6 πρώτων μελών. Είναι σαφές βέβαια, ότι η επιλογή των εξωτερικών μελών είναι πολύ σημαντική για την κάθε «ομάδα» ώστε να ενισχύσει τις ψήφους που θα της εξασφαλίσουν μετά την επιλογή πρύτανη.

Το αδιέξοδο λοιπόν είναι προφανές και από αυτή εδώ την στήλη επισημάνθηκε συχνά.

Ποια θα είναι λοιπόν η λύση; Η «νικώσα ψήφος» ή η αλλαγή του αριθμού των εσωτερικών μελών κάθε Συμβουλίου; (Ακόμη αναρωτιέμαι ποιος ήταν αυτός που σκέφτηκε ζυγό αριθμό εκλεκτορικού σώματος σε μια τόσο κρίσιμη ψηφοφορία…)

Γιατί σύντομα, τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας (που βγάζουν τακτικά και με καμάρι δελτία τύπου για την θέση τους στις διεθνείς επιστημονικές κατατάξεις), δεν θα έχουν την δυνατότητα ούτε να πληρώσουν μισθούς…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΒΗΜΑ

Headlines