Τέμπη: «Δεν ήξερα αν ζούσα όνειρο ή πραγματικότητα» – «Νιώθω τύψεις»

Τον δικό τους Γολγοθά ανεβαίνουν οι επιζώντες της τραγωδίας στα Τέμπη. Νέοι άνθρωποι παλεύουν να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη και αδυνατούν να ξεπεράσουν τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν κατά τη φονική σύγκρουση των τρένων.

«Η αρχική εικόνα της σύγκρουσης παίζει συνέχεια στο μυαλό μου. Δεν έχει σταματήσει αυτό» εξομολογείται ο 20χρονος Θανάσης Γεωργούσης.

«Προσπαθούσα να καταλάβω αν αυτό που ζούσα ήταν όνειρο, ταινία, πραγματικότητα. Δεν είχα επίγνωση του τι γινόταν» συγκλονίζει ο νεαρός φοιτητής μιλώντας στο Live News.

Ο Θανάσης έμπαινε σε αυτό το τρένο τουλάχιστον δύο με τρεις φορές τον μήνα. Παρά τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις, ούτε που περνούσε από το μυαλό του ότι δύο τρένα μπορούν να συγκρουστούν μετωπικά εν έτει 2023.

«Ένα φρένο στιγμιαίο. Αρκετό για να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον και να πούμε τι είναι αυτό. 7 – 8 δευτερόλεπτα έτσι το θυμάμαι, απλώς χτυπιόμασταν ανελέητα στα τοιχώματα του κουπέ» περιγράφει για τις εφιαλτικές στιγμές της σύγκρουσης.

«Το παράθυρο που ήταν στα δεξιά μου ξαφνικά ήταν στο ταβάνι. Ήταν σε μεγάλο ύψος και δεν μπορούσαμε απλά να βγούμε από το σπασμένο τζάμι και να πέσουμε στο λιβάδι. Αρχίσαμε να πετάμε βαλίτσες έξω από το βαγόνι για να μειώσουμε την πτώση μας» θυμάται ο Θανάσης.

«Η φωτιά ήταν δίπλα μας. Η φωτιά ήταν στην αρχή του βαγονιού. 5 – 6 μέτρα από εμάς. Δεν πρέπει να είχαν περάσει 10 λεπτά από τότε που είχα σηκωθεί και είχα πάει στο κυλικείο. Δέκα λεπτά πρέπει να ήταν. Αν αυτή την απόφαση την είχα πάρει 10 λεπτά αργότερα ούτε που μπορώ να φανταστώ τι θα είχε συμβεί» συγκλονίζει.

«Νιώθω τύψεις και σκέφτομαι αν θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω»

Έχουν περάσει 17 μέρες και η Δήμητρα Ιωακειμίδου ακόμα σκέφτεται ξανά και ξανά τις στιγμές της απόλυτης φρίκης και αν θα μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω για να σώσει συνανθρώπους.

«Καθόλου, γιατί αρχικά νιώθω τύψεις σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω» λέει η νεαρή και ξεσπά σε δάκρυα.

«Είχαμε εγκλωβιστεί ανάμεσα στα τρένα, εκεί φοβήθηκα πιο πολύ»

Ένας άλλος επιβάτης από το τέταρτο βαγόνι, περιγράφει πώς κατάφερε να απεγκλωβιστεί μαζί με άλλους συνεπιβάτες.

«Η πόρτα, ήμασταν τυχεροί, ήταν σπασμένη. Την είδαμε σπασμένη και πηδήξαμε έξω. Κατεβήκαμε από την πόρτα. Ήταν το τρένο μας και το άλλο τρένο και ουσιαστικά είχαμε εγκλωβιστεί ανάμεσα στα τρένα και τότε ήταν που φοβηθήκαμε πιο πολύ. Εκεί φοβήθηκα πιο πολύ από τη σύγκρουση γιατί φοβόμουν κάποια έκρηξη ή κάτι τέτοιο».