Άραγε η χώρα μας πήρε την «πορεία προς την ασημαντότητα» για την οποία μιλούσε ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής Κορνήλιος Καστοριάδης;

Και κάνω αυτή την αναφορά , γιατί στο κοινοβουλευτικό σύστημα και στον πολιτισμό μας συμβαίνουν ορισμένα πράγματα τα οποία είναι εντελώς ακατανόητα!

Τι εννοώ; Από τη μια μεριά έχουμε το φρικτό έγκλημα των Τεμπών , όπου πέθαναν τραγικά πολλοί νέοι άνθρωποι  , ένεκα των εγκληματικών ευθυνών ενός σταθμάρχη , αλλά και των ενδεχόμενων εγκληματικών ευθυνών διαφόρων πολιτικών προσώπων (ειδικά σε ότι αφορά την αδυναμία λειτουργίας του συστήματος τηλεδιοίκησης των σιδηροδρόμων).

Και από την άλλη μεριά έχουμε την παραίτηση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών κ. Καραμανλή που ανέλαβε την «αντικειμενική πολιτική ευθύνη»  για το παραπάνω αδιανόητο έγκλημα.

Ωστόσο η ανωτέρω ανάληψη της «αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης» διήρκεσε παράδοξα και ακατανόητα μόνο για δέκα περίπου μέρες , αφού ανακοινώθηκε ότι ο κ. Καραμανλής θα είναι υποψήφιος και πάλι στις ερχόμενες εθνικές εκλογές!

Λες και του έδωσε ο Πάπας ένα «συγχωροχάρτι» με το οποίο η αντικειμενική του  ευθύνη , λόγω του ότι ήταν Υπουργός Μεταφορών όταν διαπράχθηκε το έγκλημα,  εξαφανίστηκε μαγικά τη δέκατη ημέρα από της αναλήψεως της επίμαχης ευθύνης!

Εάν αυτό δεν σηματοδοτεί την πορεία μιας χώρας «προς τη ασημαντότητα», τότε τι άλλο σηματοδοτεί;

Δηλαδή από τη μια μεριά να έχουμε τα φέρετρα πολλών νέων ανθρώπων που πέθαναν από το έγκλημα αυτό και από την άλλη πλευρά η «αντικειμενική πολιτική ευθύνη» ενός Υπουργού- για το έγκλημα τούτο- να εξαλείφεται μαγικά μέσα σε δέκα ημέρες!

Και το περαιτέρω ερώτημα είναι το εξής: Γιατί θα έπρεπε σώνει και καλά, ενόψει αυτών των περιστάσεων,  να είναι υποψήφιος ο κ. Καραμανλής;

Η απάντηση κατά τη δική μου αξιολογική κρίση είναι η εξής:

Κάποιοι επιθυμούν να κατεβεί οπωσδήποτε ως υποψήφιος στις ερχόμενες εθνικές εκλογές ο κ. Καραμανλής για να συνεχίσει τη μακροημέρευση της λεγόμενης «Καραμανλικής δυναστείας»!

Ούτως ή άλλως τον τόπο τούτο τον τελευταίο αιώνα κυβέρνησαν βασικά δύο «δυναστείες»: η δυναστεία Καραμανλή και η δυναστεία Παπανδρέου. Αυτό  δεν σημαίνει βεβαίως ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος ή ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν μεγάλοι ηγέτες !

Ωστόσο κάποτε είναι απαραίτητο να σταματήσει η επικράτηση αυτών των δυναστειών και να διαπαιδαγωγούνται στον τρόπο με τον οποίο κυβερνάται αυτή η χώρα  και άλλοι πολίτες.

Ας μη ξεχνούμε , άλλωστε, αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης: Ότι «πολίτης είναι ο ικανός να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί»!

Αυτό σημαίνει βαθύτερα, ότι δεν είναι δυνατό να είναι μονίμως υποψήφιοι στις εκλογές τα μέλη αυτών των «δυναστειών» , ή οι γερασμένοι  πολίτικοί που έχουν τους μηχανισμούς τους ή οι έχοντες οικονομική δυνατότητα οι οποίοι μπορούν να ξοδεύουν πολλά χρήματα για να υποστηρίζουν τις προεκλογικές τους εκστρατείες!

Αν αυτό το μέγεθος δεν μεταβληθεί, τότε θα αναπτύσσονται σταδιακά στη χώρα μας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας άλλης έννοιας την οποία είχε αναλύσει έξοχα ο Κορνήλιος Καστοριάδης, δηλαδή τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της «ψευδοδημοκρατίας» («Καστοριάδης, Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας»).

Θα γίνουμε, δηλαδή, σιγά- σιγά  μια «ψευδοδημοκρατία»!

Επιπλέον  έχω την πεποίθηση, ότι ενόψει αυτών των περιστάσεων , η ψήφος πολλών κοινωνικών στρωμάτων  στις επόμενες εκλογές θα στρέφεται εναντίον όλου του πολίτικού συστήματος και του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί!

Το συμπέρασμα; Ο πρωθυπουργός είναι απαραίτητο  να ακυρώσει άμεσα την υποψηφιότητα του κ. Καραμανλή,  ως ένα στοιχειώδες μέτρο για να αποτραπούν οι χειρότερες εξελίξεις!

Γρηγόρης Καλφέλης – Καθηγητής  της  Νομικής  Σχολής  στο ΑΠ

  kalfelis@law.auth.gr

Headlines