«Ινφλουένσερ, αυτοί οι μεγάλοι απατεώνες»

Είναι μόλις 89 ετών. Στην περίπτωση του Ζακ Σεγκελά, το «μόλις» είναι κυριολεκτικό. Διατηρεί την άμεμπτη εμφάνιση ενός bon vivant, με απαραίτητα στην εμφάνισή του τα μπλουζάκια Lacoste, τα παπούτσια Tod’s, τα κοστούμια Prada, τα ρολόγια Rolex, τα στιλό Mont Blanc και το τελευταίο iPhone ανά χείρας. Δουλεύει ακόμα σαν σαραντάρης και πολλοί συνεχίζουν και τον φωνάζουν ακόμα «βασιλιά της επικοινωνίας», αν και στην πραγματικότητα ο Σεγκελά είναι πολύ παραπάνω απ΄ αυτό. Οι νέες γενιές τον ξέρουν ως τον άνθρωπο που έφερε για πρώτη φορά σε επαφή την Κάρλα Μπρούνι με τον καλό του φίλο και πρώην γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Οι πιο παλιοί έχουν ταυτίσει τον μετρ των λέξεων με το σύνθημα της «ήρεμης δύναμης» που επινόησε και το οποίο έφερε τον Φρανσουά Μιτεράν στην προεδρία το 1981. Στην Ελλάδα, άλλοι τον θυμούνται στο πλάι του Αριστοτέλη Ωνάση και άλλοι στο επιτελείο του Ανδρέα Παπανδρέου ή της Μελίνας Μερκούρη.

Ακόμα και σήμερα, δεν υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει καλύτερα τα πολιτικά παρασκήνια από τον Ζακ Σεγκελά και κανείς δεν θα μπορούσε να τα καταγράψει καλύτερα από τον ίδιο. Είναι συχνά καλεσμένος στη γαλλική τηλεόραση για να σχολιάζει την επικαιρότητα – τα τραγικά γεγονότα στην Ελλάδα ξύπνησαν διάφορες σκέψεις στον Σεγκελά και τις μοιράζεται στα «ΝΕΑ».

Διαβάζοντας το τελευταίο σας βιβλίο, «90 χρόνια αγάπης», το οποίο έχει συζητηθεί πολύ στη Γαλλία, έχει κανείς την αίσθηση ότι εξελίσσεται μια υπόγεια εξέγερση. Τι πραγματικά πιστεύετε για τους τρόπους επικοινωνίας την εποχή των κοινωνικών δικτύων;

Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ψηφιακό ναυάγιο. Τα κοινωνικά δίκτυα είναι ένας χείμαρρος σκουπιδιών που χαλάει τα πάντα, ακόμα και το μήνυμα, την επωνυμία και την ίδια την ιστορία ενός προϊόντος. Οι μεγάλες μάρκες αρχίζουν να το παρατηρούν και επενδύουν όλο και λιγότερο σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας, γιατί πιστεύουν ότι οι επιρροές στην πραγματικότητα αποδυναμώνουν την εικόνα και την ηθική τους. Οι ινφλουένσερ είναι απατεώνες που προσπαθούν να αναλάβουν τον ρόλο του διαφημιστή.

Αναρωτιέμαι πώς οι χώρες δεν ξυπνούν. Πληρώνονται από επώνυμες μάρκες για να τους προβάλλουν τα προϊόντα και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το κάνουν δωρεάν. Οχι! Το κάνουν για τα λεφτά και μόνο. Σε αντίθεση με μας που το κάνουμε επίσης από πάθος και παράγουμε σποτ, αφίσες κ.ά. Η διαφήμιση είναι η μόνη δουλειά όπου το ψέμα τιμωρείται από τον νόμο. Εάν κάνετε ψευδή διαφήμιση, κινδυνεύετε να πάτε φυλακή. Αυτό θα πρέπει να ισχύει για τους ινφλουένσερ που συχνά προτείνουν προϊόντα κακής ποιότητας και δεν μπορεί κανείς να στραφεί εναντίον τους.

Είναι μόδα και θα περάσει. Αλλά πρέπει να το παρακολουθούμε, γιατί οι νέοι δεν φαίνεται να ξέρουν πλέον πώς να κάνουν κάτι χωρίς τεχνολογία ή κινητά. Εγώ γύρισα τον κόσμο με ένα Ντεσεβό και δεν είχα ούτε GPS ούτε κινητό μαζί μου. Τώρα φαντάζομαι ότι ακόμη και οι νέοι καπετάνιοι σκαφών στην Ελλάδα δυσκολεύονται να καθοδηγηθούν με τα αστέρια ή την κατεύθυνση του ανέμου, δηλαδή χωρίς GPS!

Ισχύει αυτό και για την πολιτική;

Αυτή η τάση έχει φτάσει ακόμα και σε αρχηγούς κρατών που εμφανίζονται σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, όλη την ημέρα και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Ανακοινώνουν μέτρα που έκαναν υπουργοί τους, δηλαδή δεν συμπεριφέρονται ως αρχηγοί. Αυτό σκοτώνει το κύρος, τη δύναμη της πολιτικής. Είναι απαραίτητο, στην πολιτική, να υπάρχει σπάνιος λόγος. Αν ένας αρχηγός κυβέρνησης μιλάει κάθε μέρα ή τρεις φορές την ημέρα, κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Για να κάνεις μια καλή καμπάνια πρέπει να βρεις την ψυχή σου. Οι τελευταίες καμπάνιες στην Ευρώπη δεν έχουν σύνθημα, είναι κενές. Στις αφίσες οι υποψήφιοι δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη, ενώ μια αφίσα είναι καθοριστική για να καθησυχάσει. Υπάρχουν συγκεκριμένα χρώματα που πρέπει να φορέσει ο υποψήφιος, πού και πώς να στέκεται, ποιο φόντο να βάλει, τι να αναδείξει και τι να αντιπροσωπεύει το σλόγκαν του, αυτό που θα υιοθετήσει ο κόσμος.

Από τους 20 πολιτικούς που συμβουλεύετε, οι 19 είχαν λαμπρή καριέρα. Εξαίρεση ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Λιονέλ Ζοσπέν. Για τον Εμανουέλ Μακρόν λέτε ότι αυτό που έκανε καλύτερα στην πενταετή θητεία του ήταν να αντιμετωπίσει τα Κίτρινα Γιλέκα. Αυτό είναι όλο;

Ναι, γιατί ήταν μια δυνατή κίνηση. Η χώρα περνούσε μια μεγάλη κρίση, υπήρχε πολλή οργή σε όλα τα επίπεδα και έπρεπε να αντιδράσει. Και σε μια εποχή που κάθε πολίτης λέει τη γνώμη του για όλα στην καθημερινότητά του, από το εστιατόριο μέχρι το ξενοδοχείο ή το θέατρο, ο πρόεδρος έπρεπε να ακούσει τον λαό.

Εκανε περιοδεία στη Γαλλία, στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, και συμμετείχε σε συνελεύσεις πολιτών για 2, 4 ή και 6 ώρες, αντιμετώπισε την οργή των Γάλλων. Γιατί πρέπει να δώσεις στους ανθρώπους φωνή, να τους απαντήσεις και να τους πεις «τι θέλεις από μένα;». Δεν είναι στο χέρι των πολιτικών να πουν τι θα κάνουν, πρέπει να ακούσουν τον κόσμο για να δώσουν απαντήσεις.

Το αποτέλεσμα;

Οι ανησυχίες του κόσμου τελικά δεν είναι τόσο τρελές. Οι Γάλλοι, όπως όλοι, έχουν κύριο μέλημα την υγεία. Σήμερα διαδηλώνουν για συνταξιοδότηση, αλλά στην πραγματικότητα το άγχος τους είναι να φτάσουν υγιείς στη σύνταξη. Το δεύτερο είναι η ασφάλεια. Σε όλα τα επίπεδα, από τη λειτουργία του κράτους μέχρι τη μετανάστευση. Και τέλος υπάρχει η παιδεία. Αυτά είναι κλειδιά και οι πολιτικοί το γνωρίζουν αυτό, πρέπει να χτίσουν πάνω σε αυτό.

Κι από την ελληνική εμπειρία σας τι θυμάστε;

Θυμάμαι το χάρισμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Ηταν πραγματιστής, ήξερε να μιλάει στους ανθρώπους. Και ακόμα κι αν είχε κάποια ψυχρότητα, ήξερε να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον λαό.