«Το ξέσπασμα οργής λαού και νεολαίας δεν ήρθε από το πουθενά»

Ο 30χρονος Θοδωρής Κωτσαντής (απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου) είναι ο νέος γραμματέας της ΚΝΕ που εκλέχθηκε στο τελευταίο συνέδριό της.

Σε μια εποχή που η πολιτική διανύει τη δική της κρίση αλλά και ταυτόχρονα η νεολαία είναι το μεγάλο «λάφυρο» για τις πολιτικές δυνάμεις, η ΚΝΕ που οργανωτικά και μαχητικά είναι η πιο συνεπής οργάνωση νέων αλλά και με σταθερότητα πλάι στο κόμμα της, το ΚΚΕ, διάγει τη δική της προσπάθεια για πολιτική επιρροή και αναμετράται με τα σημερινά μεγάλα θέματα: από την ανεργία και το brain drain μέχρι τον κατακερματισμό των νέων ταυτοτήτων στην ψηφιακή εποχή.

Ο Κωτσαντής δίνει την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη σε εμάς και μας απαντά σε όλα τα κρίσιμα διλήμματα του καιρού, σχολιάζει την επικαιρότητα αλλά και θέτει τις προτάσεις του δικού του κόμματος εν όψει και των εκλογών.

Κατ’ αρχάς έχει ενδιαφέρον να μας πείτε τι ευθύνες έχει να είστε γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, πώς επωμίζεστε και πώς νιώθετε για την πολιτική σας χρέωση;

Ολα τα μέλη της ΚΝΕ νιώθουμε την τιμή και την ευθύνη να είμαστε κομμάτι της ηρωικής και αδιάκοπης δράσης του ΚΚΕ για να πραγματωθεί η πιο όμορφη υπόθεση, η οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός. Ως γραμματέας του ΚΣ είμαι χαρούμενος γιατί μοιράζομαι αυτή την ευθύνη με χιλιάδες μέλη της ΚΝΕ και τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου, που έχουμε συλλογικά αναλάβει την καθοδήγηση της μεγαλύτερης και πιο δυναμικής πολιτικής νεολαίας στη χώρα μας.

Ρωτώ γιατί η ΚΝΕ, πέραν των αγώνων της στο λαϊκό κίνημα πλάι στο ΚΚΕ, ήταν και ένα φυτώριο – αν επιτρέπεται – για πρόσωπα που μετά διέβησαν τον Ρουβίκωνα και έγιναν στελέχη σε άλλους πολιτικούς χώρους, ή ακόμη και σε μεγάλες εταιρείες…

Αν και δεν θεωρώ ότι συνδέονται οι δύο ερωτήσεις, τα πρόσωπα που φωτογραφίζετε δεν μπορούν να χαρακτηρίσουν την ΚΝΕ, αλλά τους ίδιους, οι οποίοι φυσικά κρίνονται για τη διαδρομή τους ως αυτό που είναι τώρα και όχι ως αυτό που ήταν κάποτε ή που δεν έγιναν ποτέ. Αλλωστε, η ταξική πάλη έχει και μπρος και πίσω. Ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες μεσολάβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα, που οδήγησαν σε υποχώρηση και βεβαίως υπήρξε κόσμος που πέρασε από την ΚΝΕ και στη συνέχεια βρέθηκε σε άλλους πολιτικούς χώρους. Σε αυτά τα στελέχη πάντως που περιγράφετε υπάρχει ένα κοινό στοιχείο: Οτι όλοι επιχείρησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ και απέτυχαν. Για τους περισσότερους που έχουν περάσει από την ΚΝΕ, όμως, η ιδιότητα του μέλους της δεν ήταν ένα «πουκάμισο» που το αλλάζεις, αλλά σφραγίδα τιμής και περηφάνιας. Πάντως, η γενιά μου έχει ζήσει κυρίως το αντίστροφο. Ανθρώπους που προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους και αποφασίζουν ανιδιοτελώς να συμπορευθούν με το ΚΚΕ, κάνουν δηλαδή την αντίστροφη πορεία, μια πορεία δύσκολη, αλλά συναρπαστική.

Ας ξεκινήσουμε από την τραγωδία στα Τέμπη. Παράλληλα και σε σχέση με αυτήν, βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένα κίνημα και με πολλούς νέους. Για πολλούς είναι αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο. Εσείς πώς το σχολιάζετε;

Πραγματικά η οργή για το έγκλημα των Τεμπών ξεχείλισε, οι εικόνες με τις κινητοποιήσεις είναι αδιάψευστος μάρτυρας των συναισθημάτων που προκάλεσε στον λαό και τη νέα γενιά. Η μαζικότητα και η απαίτηση να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι, δηλαδή το κράτος, η εταιρεία, όσοι κυβερνούν και κυβέρνησαν τη χώρα, είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων. Υπό αυτή την έννοια η προσπάθειά τους να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, να επιβληθεί σιωπή και να μείνει στο απυρόβλητο η διαχρονική τους πολιτική απέτυχε παταγωδώς. H KNE πρωτοστάτησε από την πρώτη στιγμή για να πάρουν οι διαδηλώσεις μαζικά χαρακτηριστικά και πολιτικό περιεχόμενο. Συνεπώς οι εικόνες με τους πλημμυρισμένους δρόμους από διαδηλωτές με τα πανό των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συμβουλίων, σίγουρα μας γεμίζουν ικανοποίηση και αγωνιστική αισιοδοξία. Το ξέσπασμα οργής του λαού και της νεολαίας δεν ήρθε από το πουθενά. Δεν ήταν απλώς και μόνο κάτι «αυθόρμητο», ούτε μπορεί να εξηγηθεί μόνο με τη νεαρή ηλικία των θυμάτων στα Τέμπη, που οπωσδήποτε προκαλεί αγανάκτηση. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Φυσικά, δεν είναι καινούργιο όταν ξεδιπλώνεται ένα τέτοιο κίνημα, με μαζική συμμετοχή της νεολαίας, με ριζοσπαστικά συνθήματα, να ενοχλεί και να φοβίζει, οπότε η προσπάθεια να το κατηγοριοποιήσουν είτε σε ακηδεμόνευτο είτε σε υποκινούμενο – διότι το ακούσαμε και αυτό – δεν προκαλεί έκπληξη. Στην ουσία πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που επιχειρεί να χειραγωγήσει το κίνημα, ελπίζοντας να ξεθυμάνει. Το σημαντικό για εμάς – και εκεί θα ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις – είναι αυτή η δικαιολογημένη οργή, ειδικά στους νέους ανθρώπους, να μετατραπεί σε δύναμη αγώνα και διεκδίκησης, σε δύναμη ανατροπής.

Τα Τέμπη είναι απλώς και μόνον ένα ανθρώπινο λάθος ενός σταθμάρχη; Τι λέτε;

Δυστυχώς για την κυβέρνηση, και παρά τη «φιλότιμη» βοήθεια από τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό, η προσπάθεια να αποδώσει αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα αποκλειστικά στο λάθος ενός σταθμάρχη έπεσε στο κενό. Απορρίφθηκε αμέσως από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας. Σε αυτό συνηγόρησαν οι επανειλημμένες προειδοποιήσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στον ΟΣΕ, των βουλευτών του ΚΚΕ που έβλεπαν την τραγωδία να έρχεται και φώναζαν εδώ και χρόνια για τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης, της υποσυντήρησης και της υποχρηματοδότησης των υποδομών από το κράτος, στο όνομα της μείωσης του κόστους. Το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους και του μικρότερου κόστους για το κράτος στρώνει το έδαφος για τις τραγωδίες. Το φανερώνουν οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, που δεν φτάνει να στελεχωθούν με επάρκεια κομβικά πόστα. Το μαρτυρούσαν τα ατυχήματα και οι καθυστερήσεις, που όλο και πιο συχνά συνέβαιναν πριν από τη μοιραία σύγκρουση. Ολα αυτά επιτάχυνε η στρατηγική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των συγκοινωνιών απ’ όλες τις κυβερνήσεις, και αυτή τη συγκεκριμένη πολιτική προσπαθούν να βγάλουν από το κάδρο αποδίδοντας την αποκλειστική ευθύνη σε ανθρώπινο λάθος.

Τι θέτετε ως αιχμή και προτεραιότητα για ασφαλείς σιδηροδρόμους και μεταφορές;

Για να είναι ασφαλείς οι σιδηρόδρομοι πρέπει να πάψουν οι μεταφορές να αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα και η ασφάλεια ως κόστος. Ο σιδηρόδρομος μπορεί να αποτελέσει ένα σύγχρονο, γρήγορο, ασφαλές και φτηνό μέσο μετακίνησης. Αυτό προϋποθέτει όμως απελευθέρωση από τις ράγες του κέρδους, προϋποθέτει μεταφορές και υποδομές με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μέσα από έναν ενιαίο κρατικό φορέα, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, ενταγμένες στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία και τον εργατικό έλεγχο.

Η κυβέρνηση έχει προφανώς την ευθύνη πολιτικά. Εσείς ως ΚΚΕ επιμερίζετε την εν λόγω ευθύνη σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα. Γιατί;

Οι πληγές του σιδηρόδρομου είναι βαθιές και πολλοί οι «σταθμάρχες», που όλα αυτά τα χρόνια εναλλάσσονταν στις κυβερνήσεις και συνέχιζαν την πολιτική που οδήγησε στο έγκλημα. Ας μην ξεχνάμε πως από το 2010 μέχρι το 2018 έχουμε 197 νεκρούς σε διάφορα σιδηροδρομικά δυστυχήματα. Το ΚΚΕ δεν διαχέει, δεν συμψηφίζει, δεν συγκαλύπτει ευθύνες, όπως κάνουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα. Τις ονοματίζει και τις αποδίδει στους πολιτικούς ενόχους. Συγκεκριμένα μιλάμε για ευθύνες όλων αυτών που εφάρμοσαν την πολιτική «απελευθέρωσης»-ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτή η πολιτική αντιμετωπίζει τις σιδηροδρομικές μεταφορές ως πεδίο κερδοφορίας και αυτό σημαίνει αυτόματα ότι η ασφάλεια των επιβατών μετατρέπεται σε κόστος! Και δεν το λέμε μόνο τώρα αυτό… Και στο Μάτι και στη Μάνδρα μιλούσαμε για διαχρονικές ευθύνες, για προδιαγεγραμμένο έγκλημα, αφού τα προβλήματα ήταν χρόνια και γνωστά.

Ερχονται εκλογές. Είστε υποψήφιος στο Επικρατείας του ΚΚΕ. Ποιο για εσάς το δίλημμα για τον λαό;

Το δίλημμα για τον λαό είναι αν θα συνεχίσει στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο, στις ράγες μιας πολιτικής που θυσιάζει τις ζωές και τα δικαιώματα των πολλών για τα κέρδη των λίγων, με όλες τις πιθανές κυβερνήσεις-μηχανοδηγούς ή αν θα επιλέξει να αλλάξει πορεία, να δυναμώσει το ΚΚΕ που αντιπαλεύει το σάπιο σύστημα και τις κυβερνήσεις του. Ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που ζούνε σε μια διαρκή κρίση, πριν με τα μνημόνια, μετά με την πανδημία και τώρα με τον πόλεμο, την ακρίβεια, την ανασφάλεια, την εγκληματική πολιτική που κοστολογεί ακόμη και την ανθρώπινη ζωή, χρειάζεται να απορρίψουν τη λογική το «πάμε και όπου μας βγάλουν» τα αστικά κόμματα, μια λογική που οδηγεί μόνο σε όλο και χειρότερες καταστάσεις. Το «ποτέ ξανά» που είναι παλλαϊκή απαίτηση με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, σηματοδοτεί πως πρέπει να αλλάξουμε και τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που ψηφίζουμε. Οι μεγάλες, νεανικές κινητοποιήσεις δείχνουν πως μπορούμε να «πάμε αλλιώς», με μια νέα γενιά που αφυπνίζεται, αντιδρά, διεκδικεί και μπορεί να απορρίψει τα εκβιαστικά διλήμματα των αστικών κομμάτων, να επιλέξει τη δύναμη της αλήθειας, του αγώνα, της ανατροπής, και αυτή η πολιτική δύναμη είναι το ΚΚΕ.

Γιατί να ψηφίσει κάποιος/-α το ΚΚΕ από τη στιγμή που το κόμμα σας δεν μπαίνει σε μια συζήτηση κυβερνητισμού; Ο κόσμος ψηφίζει βασικά για να κυβερνηθεί…

Οι εκλογές δεν είναι στοίχημα για να ποντάρουμε σε αυτόν που έχει τη μικρότερη απόδοση και θα κερδίσει. Αυτή τη λογική του «κυβερνητισμού» πληρώνουμε τόσα χρόνια, επιλέγοντας ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, αντί να προτάξουμε τις ανάγκες, τις ελπίδες και τις δυνατότητες η νέα γενιά να ζήσει όπως ταιριάζει στην εποχή μας, στις επιστημονικές και παραγωγικές εξελίξεις. Με αυτό το κριτήριο το ΚΚΕ καταθέτει στον λαό το πρόγραμμα διακυβέρνησης, εξουσίας που βάζει στο επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις δυνατότητες της χώρας μας και είναι έτοιμο από σήμερα για να πάρει μέρος σε μια τέτοια διακυβέρνηση, με τον λαό πραγματικό αφέντη στον τόπο του. Με αυτό το κριτήριο, το ΚΚΕ απορρίπτει τη στήριξη ή ανοχή σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, όποια σύνθεση κι αν έχει, από τη στιγμή που επιλέγει να θυσιάσει τα δικαιώματα του λαού στον βωμό της κερδοφορίας λίγων κηφήνων. Με αυτό το κριτήριο το ΚΚΕ είναι μπροστά στους αγώνες για να αποκρούονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπώνται κατακτήσεις, να ακούγεται η αλήθεια κόντρα στη λάσπη και τον βούρκο της κυρίαρχης προπαγάνδας. Επειδή ακριβώς το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, σε επιχειρηματικούς ομίλους, γι’ αυτό μπορεί να πρωτοστατεί στην υπεράσπιση του λαού μέσα κι έξω από τη Βουλή. Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ θα «κατατεθεί» στους καθημερινούς αγώνες για τα συμφέροντα της νέας γενιάς, στην προοπτική «να ζούμε στη χώρα μας σαν θαύμα και όχι από θαύμα» όπως γράφουν οι νέοι στα πανό τους.

«Το brain drain είναι οδός διαφυγής…»

Ποια η θέση σας για το brain drain; Πώς θα ανασχεθεί η τάση των νέων να φεύγουν έξω;

Η φυγή στο εξωτερικό δεν είναι «επιλογή» για την πλειονότητα των νέων, αλλά αναγκαστική οδός διαφυγής από μια πολιτική που μας στερεί το δικαίωμα να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε στη χώρα μας, όπως επίσης και επίσημη πολιτική της ΕΕ που έχει βαφτίσει το brain drain «κινητικότητα». Ξέρουμε, όμως, ότι τα πράγματα δεν είναι πουθενά στρωμένα με ροδοπέταλα. Αλλωστε, έχουμε οργανώσεις της ΚΝΕ στο εξωτερικό, που επιβεβαιώνουν ότι οι νέες γενιές ελλήνων μεταναστών κοπιάζουν σκληρά, μακριά από φίλους και συγγενείς και συχνά έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και στη χώρα μας. Η επισφαλής και ανασφάλιστη εργασία, η ακριβοπληρωμένη πρόσβαση στα συστήματα υγείας και εκπαίδευσης, ακολουθούν τους έλληνες μετανάστες και στο εξωτερικό. Χωρίς να μπουν στο επίκεντρο του αγώνα μας οι οικονομικές και κοινωνικές αιτίες που είναι υπεύθυνες για το φαινόμενο του brain drain όχι μόνο αυτό δεν θα εξαλειφθεί, αλλά ούτε θα περιοριστεί. Γι’ αυτό θεωρούμε σημαντικό η νέα γενιά να κάνει δική της υπόθεση τη διεκδίκηση καλύτερων όρων ζωής, να παλέψει συλλογικά και οργανωμένα για τα δικαιώματά της, ώσπου να ανοίξει η προοπτική για μία κοινωνία που θα απεγκλωβιστεί από τη θηλιά της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Πώς θα θεωρείτε επιτυχημένη την πορεία σας στην ΚΝΕ; Ποιους στόχους θέτετε ατομικά και συλλογικά;

Το 13ο Συνέδριο της ΚΝΕ, που ολοκληρώθηκε με επιτυχία, έθεσε τους συλλογικούς στόχους μας για την επόμενη τετραετία. Μας απασχολεί να δυναμώνει η πρωτοπόρα παρέμβαση της ΚΝΕ για την οργάνωση και τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό των αγώνων της νεολαίας για το σύνολο της ζωής της. Να ενισχύεται η επίδραση των κομμουνιστικών ιδεών και η καλλιέργεια αξιών μέσα στους νέους και τις νέες, όπως είναι αυτές της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της ανυπότακτης στάσης ζωής, της αγάπης για τη γνώση, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Στοχεύουμε να συνεχιστεί η ανοδική πορεία της ΚΝΕ και η ικανότητά της να εμπνέει μαζικά τη νεολαία για δράση, στο πλευρό του ΚΚΕ.

Πιστεύετε σήμερα σε μια διάκριση Αριστεράς – Δεξιάς και σε μια λύση προοδευτικών δυνάμεων;

Καμιά φορά ίσως θα έπρεπε να ακούμε τι λένε οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων που επιβεβαιώνουν, ηθελημένα ή μη, τα λεγόμενα του ΚΚΕ. Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που η κ. Τσαπανίδου ομολόγησε ότι στα «σημαντικά» ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμία διαφορά, για να έρθει η κ. Μπακογιάννη λίγο αργότερα να επικυρώσει τη στρατηγική σύμπλευση των δύο. Βέβαια, η διάκριση Αριστερά – Δεξιά έχει ξεθωριάσει από την ίδια την πραγματικότητα και την πολιτική που δεδομένα υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων. Εκτός αν υπάρχει «αριστερό» και «δεξιό» μνημόνιο, «αριστερό» και «δεξιό» ΝΑΤΟ, ΕΕ και πάει λέγοντας. Αυτή η διάκριση, επίσης, ξεθωριάζει στα σενάρια και τα παζάρια για την επόμενη κυβέρνηση όταν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αραχωβίτης, ομολόγησε ότι ακόμα και με το κόμμα του Βελόπουλου θα συνεργαζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ αν δήλωναν «προοδευτικοί»… Βέβαια, έχουν πείρα από τη συνύπαρξη στα κυβερνητικά έδρανα με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Ας είμαστε ειλικρινείς. Φορέας του προοδευτικού σήμερα και πρέπει να το αντιληφθεί όποιος άνθρωπος αισθάνεται αριστερός, προοδευτικός, δεν μπορεί να είναι εκείνος που υπηρετεί το ΝΑΤΟ, βαδίζει στις αντιλαϊκές ράγες που ορίζει η ΕΕ, αλλά αυτός που οραματίζεται και παλεύει για μία κοινωνία που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΑ ΝΕΑ»