ΗΠΑ: Το λουκέτο στις φυλακές Αλκατράζ, οι διάσημοι κρατούμενοι και οι τρεις μοναδικοί δραπέτες

Φυλακές Αλκατράζ ή αλλιώς «ο βράχος». Φτιαγμένες πάνω σε μια μικρή νησίδα στην είσοδο του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο στις ΗΠΑ, τρόμαζαν ακόμα και το Διάβολο.

Η λέξη «Αλκατράζ» προέρχεται από την ισπανική λέξη για το θαλασσοπούλι. Έτσι ονόμασε ο ισπανός εξερευνητής Χουάν Μανουέλ ντ’ Αγιάλα τη μία από τις τρεις βραχονησίδες που βρίσκονται στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, όταν κατέπλευσε στην περιοχή και τη χαρτογράφησε.

Και το κακό για όσους πήγαιναν εκεί, ήταν ότι εκτός από τους πιο επικίνδυνους κακοποιούς, μόνο θαλασσοπούλια θα συναντούσαν, αφού οι επισκέψεις ήταν ιδιαίτερα δύσκολες.

Σαν σήμερα 21 Μαρτίου το 1963 η φυλακή του Αλκατράζ θα βάλει λουκέτο, για να αξιοποιηθεί πλέον ως τουριστικό αξιοθέατο. Μάλιστα είναι το πρώτο στην προτίμηση των τουριστών. Κάθε μισή ώρα, καραβάκι μεταφέρει τους επισκέπτες, προκειμένου να ζήσουν την ιστορία του νησιού και τον θρύλο του.

Το Αλκατράζ ξεκίνησε να λειτουργεί ως στρατιωτική φυλακή το 1868, ενώ από 1934 στο νησί κρατούνταν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.

Στα κελιά του «βράχου» έχουν κοιμηθεί διαβόητοι κακοποιοί, ενώ μόνο τρεις έχουν καταφέρει να αποδράσουν, Μάλιστα το FBI, λέγεται, ότι ακόμα τους ψάχνει.  Η ιστορία αυτής της απόδρασης έχει μεταφερθεί και στη κινηματογραφική σκηνή με τον τίτλο «Escape from Alcatraz» (Απόδραση από το Αλκατράζ).

Οι τρεις δραπέτες

Το 1962, τρεις κρατούμενοι στις φυλακές του Αλκατράζ, κατάφεραν να αποδράσουν από το περίφημο νησί-φρούριο, με την τύχη τους έκτοτε να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της αμερικανικής ιστορίας. Οι διαβόητες φυλακές του Αλκατράζ, θεωρούνταν απροσπέλαστες λόγω της φύλαξής τους, αλλά και του ότι τα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο που κύκλωναν το νησί ήταν γεμάτα κινδύνους.

Στη θέση τους είχαν βάλει ψεύτικα κεφάλια με εξαιρετικό τρόπο φτιαγμένα από χαρτί, με αληθινά μαλλιά και ζωγραφισμένα μάτια.

Οι τρεις κακοποιοί είχαν χρησιμοποιήσει ακονισμένα κουτάλια για να σκάψουν τα τείχη της φυλακής, άφησαν τα ανδρείκελα από πεπιεσμένο χαρτί στα κρεβάτια τους και διέφυγαν στη θάλασσα με μια σχεδία κατασκευασμένη από 50 αδιάβροχα.

Οι Frank Morris, Clarence Anglin και John Anglin πέρασαν στην ιστορία ως οι μόνοι κρατούμενοι που είχαν καταφέρει να αποδράσουν. Οι αρχές θεώρησαν πως χάθηκαν για πάντα στη θάλασσα, αλλά ποτέ δεν βρέθηκαν σοροί, ούτε όμως και ίχνη τους.

Πρόσφατα ένα γράμμα ήρθε στην επιφάνεια ανατρέποντας την μέχρι σήμερα κυρίαρχη άποψη. Θα μπορούσαν οι τρεις κρατούμενοι, να είναι σήμερα ζωντανοί;

Το γράμμα του… δραπέτη στο FBI

Το 2013 έφτασε στα χέρια των αρχών η επιστολή κάποιου Jon Anglin. «Ονομάζομαι John Anglin. Δραπέτευσα από το Alcatraz τον Ιούνιο του 1962 μαζί με τον αδερφό μου Clarence και τον Frank Morris. Είμαι 83 χρονών και σε κακή κατάσταση υγείας. Έχω καρκίνο. Εκείνο το βράδυ την γλυτώσαμε στο παρατσάκ! Ο Frank πέθανε τον Οκτώβριο του 2005. Στον τάφο του έχει γραφτεί άλλο όνομα. Ο αδερφός μου πέθανε το 2011».

Όλοι σκέφτηκαν ότι πρόκειται για απάτη. Όταν όμως οι άνθρωποι του FBI το έψαξαν καλύτερα, είδαν πώς όντως αυτά τα τρία ονόματα είχαν δραπετεύσει εκείνη την περίοδο.

Δεν ήταν οι πρώτοι άλλωστε. Είχαν γίνει αρκετές ακόμα απόπειρες. Με αποτυχία, οι οποίες συνήθως κατέληγαν με τον θάνατο όσων προσπαθούσαν. Κάτι που κανονικά ίσχυε και για αυτού τους τρεις. Αφού τότε είχε δηλωθεί πώς πνίγηκαν στην προσπάθειάς τους να αποδράσουν.

Μπορεί όμως, τελικά, οι αρχές να είχαν κάνει τότε λάθος. Και αυτοί οι τρεις επικίνδυνοι κακοποιοί να είναι οι μόνοι που κατάφεραν να δραπετεύσουν από το «βράχο» και να σωθούν από τα παγωμένα νερά;

Μάλιστα η επιστολή κλείνει με μια παράκληση που ακροβατεί ανάμεσα στη θρασύτητα και την αρχοντιά από πλευράς του Anglin: «Αν ανακοινώσετε αυτά που σας γράφω στην τηλεόραση υπόσχομαι να περάσω έναν χρόνο στην φυλακή με τις απαραίτητες ιατρικές φροντίδες βέβαια. Θα επικοινωνήσω εγώ μαζί σας. Αυτό δεν είναι αστείο. Είναι η αλήθεια».

Εργαστήριο του FBI εξέτασε το γράμμα για δακτυλικά αποτυπώματα και DNA και ανέλυσε το χειρόγραφο χωρίς όμως να αποκομίσει σαφή αποτελέσματα.

Διάσημοι… κρατούμενοι

Ο Αλ Καπόνε ήταν ένας από τους πρώτους κρατούμενους που στάλθηκαν εκεί, καταγράφηκε ως τρόφιμος νούμερο 85. Στερήθηκε τις συνήθεις πολυτελείς ανέσεις του και δεν ήταν πλέον προστατευμένος από τη βία και το χάος. Ωστόσο, ασχολήθηκε με τη μουσική και ίδρυσε μια μπάντα της φυλακής.

O Έλσγουορθ Ρέιμοντ Τζόνσον γνωστός και ως «Μπάμπι», πήγε στο Αλκατράζ το 1952, στο απόγειο της βασιλείας του ως ο αποκαλούμενος «Νονός του Χάρλεμ». Αν και δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, ένας από τους συγκρατούμενούς του ανέφερε σε συνεντεύξεις του ότι ο «Μπάμπι» ήταν αυτός που παρείχε τη βάρκα στους δραπέτες του 1962.

Ο Ρόμπερτ Στράουντ μεταφέρθηκε στο Αλκατράζ το 1942, είχε ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους πιο πασίγνωστους και τρομακτικούς εγκληματίες.  Τα επόμενα 30 χρόνια, συχνά υποβιβασμένος στην απομόνωση, ο Στράουντ έγινε αυτοδίδακτος ορνιθολόγος, μελετώντας τη σχεδίαση και την αναπαραγωγή καναρινιών. Το χόμπι του έγινε τόσο καταναγκαστικό που είχε τη δυνατότητα να εκτρέφει τα πουλιά και να διατηρεί εργαστήριο μέσα στο κελί του.

Ο Άλβιν Κάρπις επίσημος δημόσιος εχθρός νούμερο ένα και μέλος μιας τρομερής εγκληματικής συμμορίας ληστών, αεροπειρατών και απαγωγέων της δεκαετίας του 1930. Ήταν ο τελευταίος από τους εγκληματίες της εποχής της ύφεσης που συνελήφθη και εξέτισε 26 χρόνια, τη μεγαλύτερη ποινή από οποιονδήποτε κρατούμενο. Ο Άρθουρ Μπάρκερ, ένα μέλος της συμμορίας, συμμετείχε στην καταστροφική απόδραση, κατά τη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε.