Σαφώς δεν «υπάρχει» κράτος όμως αν λέγεται, δεν είναι για να καταγγελθεί μια εγκληματική αμέλεια αλλά γιατί συνιστά κυρίως μια δικαιολογία για τις παραλείψεις του καθενός μας στον προσωπικό του περίγυρο
Οταν χρησιμοποιούμε τις ίδιες ακριβώς λέξεις προκειμένου να αποδώσουμε γεγονότα ενός τελείως δυσανάλογου ανάμεσά τους εκτοπίσματος, σημαίνει πως οι λέξεις δεν μας χρειάζονται ως προς αυτό που πραγματικά είναι. Eχουν πάψει δηλαδή να υπάρχουν ως ένα μέσον ώστε να εκφραζόμαστε με τη μεγαλύτερη δυνατή επάρκεια και έχουν μεταβληθεί σε ένα εργαλείο που, όπως προσφυώς είχε γράψει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φιλόσοφος αλλά και ποιητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, αντί να αποκαλύπτει, αποκρύπτει και δοξάζει το κατά συνθήκην ως το κατ’ ουσίαν. Ακούσαμε από έναν σοβαρό και εξαιρετικά διαβασμένο άνθρωπο να λέει μόλις πληροφορήθηκε το δυστύχημα στα Τέμπη πως «δεν υπάρχει κράτος, έχουν όλα διαλυθεί».
Το είπε φαίνεται χωρίς να το πιστεύει ή ήθελε απλούστατα να είναι σε συμφωνία με ό,τι λεγόταν και συνεχίζει να λέγεται όλο αυτό το διάστημα, διαφορετικά θα ήταν αδύνατον να επαναλάβει την ίδια ακριβώς φράση επειδή, πηγαίνοντας σε ένα περιφερειακό ΙΚΑ για να του καθαρίσουν τα αφτιά, του συνέστησε ο ωτορινολαρυγγολόγος να βάζει λάδι για δεκαπέντε μέρες ώστε να μαλακώσει το σμήγμα που υπήρχε και να επανέλθει προκειμένου να γίνει ο σχετικός καθαρισμός.
«Δεν υπάρχει κράτος, έχουν όλα διαλυθεί», ακούστηκε να λέει μόλις ο ιδιώτης γιατρός στον οποίο απευθύνθηκε, μετά την απομάκρυνσή του, τον διαβεβαίωσε πως δεν χρειαζόταν παρά μόλις ένα τέταρτο της ώρας για να του καθαρίσει τα αφτιά. Οταν εγκαλείς τον οποιονδήποτε – επομένως και ένα κράτος – όσον αφορά τις ευθύνες του, αλλά με την απαίτηση μιας ισότιμης προτεραιότητας είτε πρόκειται για ένα δυστύχημα με πενήντα επτά νεκρούς είτε για τον καθαρισμό των αφτιών σου, δεν μπορεί να σημαίνει παρά ένα πράγμα: ότι οι λέξεις έχουν υποβαθμιστεί μέσα σου σε τέτοιο βαθμό ώστε έχουν γίνει πια ακατάλληλες, αν όχι άχρηστες, προκειμένου να συνειδητοποιήσεις τις τεράστιες, αβυσσαλέες, για την ακρίβεια μη προσμετρήσιμες διαφορές, ανάμεσα στο αμετάτρεπτα και ανεπούλωτα σε ένα απροσδιόριστο μάκρος χρόνου οδυνηρό και στο περιστασιακά ενοχλητικό, έστω και αν συμβαίνει να σε αφορά προσωπικά.
Με την εύλογη υποψία πως αν δεν ήθελες να είσαι σύμφωνος με το κλίμα μιας συγκεκριμένης ώρας, ενδεχομένως δεν θα έλεγες ποτέ ότι «δεν υπάρχει κράτος, έχουν όλα διαλυθεί», ενώ είναι πλέον ή βέβαιο πως θα το ξεστόμιζες εννοώντας το απολύτως αναφερόμενος στην προσωπική σου περίπτωση.
Οταν ασύνειδα έστω προβαίνεις σε μια τέτοιου είδους εξίσωση, χρησιμοποιείς τις ίδιες ακριβώς λέξεις προκειμένου να χαρακτηρίσεις τόσο το αδιανόητο όσο και μια σχεδόν ανώδυνης σημασίας προσωπική ταλαιπωρία, ως πολίτης πλέον έχεις γίνει εντελώς ακατάλληλος ώστε να διεκδικήσεις με κύρος να διορθωθούν τα κακώς κείμενα είτε αφορούν την πλημμελέστατη λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου είτε τη θεραπεία των αφτιών σου. Επομένως το «δεν υπάρχει κράτος, έχουν όλα διαλυθεί», αντί να προκαλεί έναν ουσιαστικό προβληματισμό και μια ειλικρινή οδύνη, που εκ των πραγμάτων θα οδηγούσαν σε λιγότερες αιτίες για να διαμαρτυρόμαστε και να θρηνούμε, μεταβάλλεται σε μια βολική εξήγηση για εκείνον πρωτίστως που αν και κακοποιεί τη γλώσσα όσο μπορεί να το κάνει ένα τρένο για ένα ανθρώπινο σώμα, του επιτρέπεται να λογαριάζει τον εαυτό του ως ανεύθυνο.
Σαφώς δεν «υπάρχει» κράτος όμως αν λέγεται, δεν είναι για να καταγγελθεί μια εγκληματική αμέλεια αλλά γιατί συνιστά κυρίως μια δικαιολογία για τις παραλείψεις του καθενός μας στον προσωπικό του περίγυρο.
H γενιά των ενοικιαστών ή Generation Rent, αναγκάζεται να πληρώνει ως και το 60% ενός μέσου μισθού για όλο και πιο μικρά διαμερίσματα. Ο ένας στους τέσσερις δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
«O πρόεδρος και η οικογένεια του Ολυμπιακού έχουν την συνείδησή τους πεντακάθαρη, δεν εκβιάζονται, δε λυγίζουν» τονίζεται στην ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός σχετικά με την κλήση πλημμεληματικού χαρακτήρα, κατά μελών της διοίκησης.
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
«Είναι που αγαπάω ρε παιδί μου...» λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ερώτηση αφορά το MEGA στο οποίο επιστρέφει με το Αλ Τσαντίρι Νιους. «Είναι για μένα μνήμη, ζωή, χαρά»
Μετά το «δεν είμαι Πασόκα δεν είμαι ούτε ΚΚΕ» του Σαββόπουλου, έρχεται το «Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΚΕ» που λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καλείται να επιλέξει και το ύφος του είναι... όλα τα λεφτά.
