Χρήστος Θηβαίος: Η τραυματική εμπειρία του πάνω στην σκηνή

Ο Χρήστος Θηβαίος, ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων τραγουδοποιών, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» και μίλησε για την ευτυχία που βιώνει με την οικογένειά του, τα παιδιά του χρόνια αλλά και την τραυματική εμπειρία του που έζησε όταν ανέβηκε στα 5 του στη σκηνή,

«Στα 60 μου χρόνια ζω μια καταπληκτική καθημερινή ζωή με την οικογένειά μου και τα παιδιά μου και το εύχομαι σε κάθε άνθρωπο. Τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτό το λίγο γίνεται υπέροχο».

«Η Τερέζα και τα παιδιά μου είναι το μεγαλύτερο ξέφωτο ελευθερίας που έχω. Το σύζυγος και πατέρας είναι τα πάντα για εμένα. Για τα παιδιά, δεν θέλω να με αγαπάς που σε γέννησα, θέλω να με αγαπάς γιατί σε εμπνέω να γεννήσεις. Για τη σύζυγο θέλω να κοιμάμαι κάθε μέρα έστω και λίγο αγκαλιά γιατί αυτός ο μικρός ύπνος νικάει τον θάνατο».

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης αναφέρθηκε στους γονείς του και στα παιδικά του χρόνια όπου όργωνε την Ελλάδα στα μπουλούκια μαζί με τους γονείς του.

Οι γονείς μου με γέννησαν το 1963. Ο πατέρας μου ήταν τενόρος, είχε τελειώσει τη Νομική και γνώρισε τον Γιώργο Παπαδόπουλο τον παππού μου, πατέρα της μητέρας μου. Ο πατέρας μου από τη λόγια πλευρά και έκανε περιοδεία με τη Μαρίκα Κοτοπούλη και όπως μιλούσαν πήγε η μητέρα μου και έσκασε ένα φιλί στον πατέρα της και του είπε “ωραία γυναίκα”. Ερωτεύτηκαν με 20 χρόνια διαφορά. Ο πατέρας μου άφησε τον θίασο και την ακολούθησε στα μπουλούκια».

«Πήγαινα με τους γονείς μου στα μπουλούκια. Με ενοχλούσε τότε το κρύο και οι γονείς μου είχαν κάνει μία τρομερή επένδυση, είχα  αγοράσει μία σόμπα».

«Σχολείο πήγα στο Μεταξουργείο στην οδό Κεραμέως στο 51ο τότε όπου οι γονείς μου αποφάσισαν να πάρουν μία πρόωρη σύνταξη για να καταφέρουν να είναι δίπλα μου. Για τους συμμαθητές μου ήμουν ο θεατρίνος».

«Είχαν μία παράσταση σε ένα θερινό κινηματοθέατρο. Τα καλοκαίρια μου τα πέρναγα στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν πέντε και έπαιζαν Γενοβέφα, στη Γενοβέφα έχει ένα παιδάκι, το παιδάκι δεν ήρθε και όλοι κοιτούσαν καχύποπτα τη μαμά μου για να βγω εγώ στη σκηνή.  Η μητέρα μου είχε τρομερά νεύρα, δεν ήθελε, ο πατέρας μου είχε πιο πολύ χιούμορ. Κατά τη διάρκεια της παράστασης με αγριοκοίταγε η μητέρα μου. Πήρα ένα τρομερό χειροκρότημα για μία κίνηση και όταν κατέβηκα μου είπε “αυτό που έκανες δεν θα τολμήσεις να το ξανακάνεις”».

Στο εξατάξιο Γυμνάσιο οι δρόμοι του συναντήθηκαν με τον Τάκη Λεμονή τον οποίο ενοχλούσε με το να παίζει κιθάρα στο προαύλιο και η ιστορία που αφηγήθηκε ήταν απολαυστική.