Τι (δεν) αλλάζει ο Μητσοτάκης μετά τα Τέμπη: 4+1 στρατηγικά σημεία για τις κάλπες του Μαΐου

Με είκοσι λέξεις αποφάσισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προσδιορίσει για πρώτη φορά τον εκλογικό ορίζοντα, έστω σε επίπεδο… μήνα και όχι με προαναγγελία ακριβούς ημερομηνίας.

«Οι εκλογές θα γίνουν τον Μάιο. Μπορεί να χρειαστεί δεύτερη κάλπη και δεν θα πάμε να κάνουμε εκλογές τον Αύγουστο» είπε στη χθεσινοβραδινή συνέντευξή του (Alpha).

Και με τον τρόπο αυτό απέρριψε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να υπάρξει το καλοκαίρι (είτε μέσα στον Ιούνιο, που είναι και ο μήνας των Πανελλήνιων εξετάσεων είτε στον Ιούλιο) η αφετηρία της αναμέτρησης με την απλή αναλογική.

Το χρονικό στίγμα που έδωσε ο πρωθυπουργός οδηγεί στις δύο τελευταίες Κυριακές της Άνοιξης, 21 ή 28 Μαΐου, με επικρατέστερο σενάριο για τις δεύτερες κάλπες την 2α ή την 9η Ιουλίου. Αυτό όμως δεν ήταν το μοναδικό. Ο Μητσοτάκης υπονόησε ή ευθέως έθεσε και το πολιτικό στίγμα του ενόψει των εκλογών, αναδεικνύοντας τελικά 4+1 σημεία της στρατηγικής του.

Πρόκειται για προσεγγίσεις που μάλλον προϋπήρχαν, αλλά μετά την τραγωδία των Τεμπών διατυπώνονται διαφορετικά ή λαμβάνουν νέο περιεχόμενο. Και αυτό γιατί μπορεί οι αγωνίες να πληθαίνουν στην κυβέρνηση υπό τη βαριά σκιά του φριχτού δυστυχήματος στις σιδηροδρομικές ράγες, ωστόσο το Μαξίμου δεν δείχνει να ξεφεύγει από βασικές κατευθύνσεις του.

1. Πρώτη κάλπη

Πριν από τη δραματική νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου στα Τέμπη, ο Μητσοτάκης έριχνε στοχευμένα το βάρος στην κρισιμότητα της αναμέτρησης με την απλή αναλογική. «Πρώτη κάλπη σαν τελική» έλεγε, καθώς το κυρίαρχο μήνυμα ήταν ότι η πρώτη Κυριακή θα κρίνει – επικυρώσει το αποτέλεσμα της δεύτερης. Το σκεπτικό όχι μόνο δεν έχει τροποποιηθεί, αλλά επιχειρείται πια ακόμα μεγαλύτερη… επεξήγηση.

Κατά τον Μητσοτάκη, η πρώτη κάλπη «πρέπει να μας πει “ποιος” πρέπει να κυβερνήσει». Θα δείξει δηλαδή, όπως εννοεί, τον επόμενο πρωθυπουργό. Και η δεύτερη κάλπη «εφόσον χρειαστεί, -που το θεωρώ πάρα πολύ πιθανό να χρειαστεί- θα μας υποδείξει “πώς” θα κυβερνηθεί η χώρα». Εκείνη θα δείξει δηλαδή την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

2. Αυτοδυναμία

Είναι επιπλέον η κάλπη (αυτή της ενισχυμένης αναλογικής) η οποία μπορεί, σύμφωνα με τον Μητσοτάκη, να δώσει αυτοδυναμία. Όσο κι αν ο στόχος για αυτοδυναμία είναι πολύ μακριά σύμφωνα με όλα τα τελευταία δημοσκοπικά δεδομένα που πιστοποιούν σημαντικές απώλειες για την κυβέρνηση, στη ΝΔ εξακολουθούν να τον θεωρούν εφικτό. Και πάντως από το Μαξίμου δεν υποχωρούν από το αφήγημα των «ισχυρών κυβερνήσεων» που θα μπορούν να κινούνται «αποφασιστικά» και με «ταχύτητες».

Εξ ου και κληθείς να χολιάσει το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, ο πρωθυπουργός επανέλαβε στη συνέντευξή του ότι εξακολουθεί να υπερασπίζεται την «ανάγκη για δεύτερη κάλπη», υπογραμμίζοντας ότι «πρέπει να έχουμε αποφασιστικές κυβερνήσεις με συμπαγή κοινοβουλευτική πλειοψηφία».

Άλλωστε δεν έλειψαν τα «καρφιά» προς τους πολιτικούς αντιπάλους του, όπως περίπου τα έχει πετάξει και στο παρελθόν, είτε προς τον Αλέξη Τσίπρα είτε και στον Νίκο Ανδρουλάκη, λέγοντας αυτή τη φορά ότι θα πρέπει «να μας πουν από τώρα με ποιους θέλουν να κυβερνήσουν» όσοι υπερασπίζονται την κάλπη της απλής αναλογικής. «Αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονται ότι θέλουν να κάνουν προοδευτική διακυβέρνηση στη χώρα, στην πρώτη κάλπη πρέπει να καθίσουν και να τα βρουν πριν τις εκλογές, όχι μετά».

3. Διευρύνσεις

Άλλο ένα σταθερό σημείο, όπως όλα δείχνουν, στη στρατηγική του Μητσοτάκη είναι το μήνυμα των διευρύνσεων. Για την προσέλκυση κεντρογενών (με το βλέμμα στην επίτευξη αυτοδυναμίας) το Μαξίμου έχει υιοθετήσει εδώ και μήνες τακτική «πλαγιοκόπησης» του ΠΑΣΟΚ – είτε μέσω προσώπων, είτε με την προβολή «προοδευτικών» πολιτικών.

«Έχω αποδείξει και αρκεί να δείτε τη σύνθεση της κυβέρνησής μου σήμερα» έλεγε ο ίδιος χθες το βράδυ «ότι έχω ενσωματώσει στο κυβερνητικό σχήμα πολλούς ανθρώπους οι οποίοι δεν προέρχονται από τη ΝΔ». Πρόκειται για επαναφορά του παλιότερου πρωθυπουργικού μότο περί «μονοκομματικής» πλην όχι κατ’ ανάγκη «μονοχρωματικής» κυβέρνησης.

4. Συγκρίσεις

Προδιαγεγραμμένες στην πορεία των γαλάζιων προς τις κάλπες είναι επίσης οι συγκρίσεις ανάμεσα σε πρακτικές, ύφος, πολιτικές έως και πρόσωπα των περιόδων διακυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πρωθυπουργικό επιτελείο πιστεύουν ότι, παρά τα τραύματα στην εικόνα της κυβέρνησης και προσωπικά στον πρωθυπουργό, οι συγκρίσεις πεπραγμένων θα εξακολουθούν να λειτουργούν υπέρ της κυβέρνησης.

«Συγκρίνονται οι τετραετίες»¨, επανέλαβε ο Μητσοτάκης, «από την στιγμή που ο βασικός μας αντίπαλος είναι το κόμμα που κυβέρνησε για τέσσερα χρόνια πριν από εμάς». Στο πλαίσιο αυτό ο απολογισμός της γαλάζιας διακυβέρνησης με έμφαση στη «θετική ατζέντα» επανέρχεται. Για να ακολουθήσει το σχέδιο (δεσμεύσεων και προτάσεων) επόμενης τετραετίας.

5. Αφήγημα «εκσυγχρονισμού»

Αυτό προδιαγράφεται ότι θα περιλαμβάνει το αφήγημα του «εκσυγχρονισμού». Και πριν από το αδιανόητο δυστύχημα στα Τέμπη, ο Μητσοτάκης, θέτοντας εκλογικά διλήμματα, μιλούσε για «εκσυγχρονισμό ή οπισθοχώρηση», ωστόσο η ρητορική εντείνεται πια στην κατεύθυνση των «συγκρούσεων» και της «τόλμης» για μεγάλες μεταρρυθμίσεις.

«Αν κάτι έχω αποφασίσει είναι ότι θα είμαι πολύ πιο τολμηρός στο να συγκρουστώ με αυτά τα οποία ο ίδιος βλέπω ότι δεν μου αρέσουν. Μπορεί μερικές φορές να έκανα ένα – δύο βήματα πίσω, τώρα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία μέσα μου ότι πρέπει να κινηθούμε με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς στο να “ξεριζώσουμε” όλες αυτές τις εστίες της Ελλάδος, η οποία μας πονάει» είπε χθες. Αυτό σημαίνει ότι επίσημα πια ο ίδιος βάζει στο τραπέζι ως βασικό εκλογικό δίλημμα το ποιος – Μητσοτάκης ή Τσίπρας (;) – είναι ικανός να το κάνει.