Μια οικογένεια, ένα σχολικό λεωφορείο και ένα ταξίδι 20 ετών

Γνωρίστηκαν το 1991, όταν ήταν ακόμη πολύ νέοι. Παντρεύτηκαν έπειτα από οκτώ χρόνια και χρειάστηκαν άλλα δέκα για να μπορέσουν να μαζέψουν χρήματα για να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι που είχαν ως όνειρο ζωής.

Τους καθυστέρησαν διάφορες αναποδιές. Τελικά, τα κατάφεραν τον Μάρτιο του 2003.

Η Πατρίσια Φερ και ο Χερμάν ντε Κόρδοβα ήταν ακόμη ένα νεαρό ζευγάρι από τα περίχωρα του Μπουένος Άιρες όταν ξεκίνησαν με βανάκι τους για ένα οδικό ταξίδι στην αμερικανική ήπειρο, από την Αργεντινή μέχρι την Αλάσκα.

Στα αρχικά τους σχέδια ήταν η περιπέτεια αυτή να διαρκέσει ένα χρόνο. Ως ώθηση είχαν το πάθος τους για τη φωτογραφία και το έντονο ενδιαφέρον τους να γνωρίσουν νέα μέρη και αυτόχθονες πληθυσμούς.

Όμως εκείνο το ταξίδι έμελλε τελικά να διαρκέσει πεντέμισι χρόνια, με το ζευγάρι να απολαμβάνει κάθε μέρος και λεπτό.

Όταν έφτασαν πια στην Αλάσκα ήταν Σεπτέμβριος του 2008 και η Πατρίθια έγκυος στον έβδομο μήνα.

Ήταν τότε που αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα σε αυτό που μετέπειτα θα εξελισσόταν σε μια σύγχρονη Οδύσσεια.

Στην Αλάσκα πούλησαν το βαν τους και έβαλαν αεροπορικά εισιτήρια για την Ισπανία. Θα έμεναν εκεί, σε ένα φιλικό σπίτι στη Μάλαγα, μέχρι να υποδεχτούν τον τρίτο μέλος της οικογένειάς τους.

Μετά τη γέννηση της κόρης τους, σειρά είχε και πάλι ο δρόμος.

Νέοι γονείς πια, με ένα μωρό στην αγκαλιά, η Πατρίσια και ο Χερμάν επέστεψαν στις ΗΠΑ.

Στο Χιούστον του Τέξας, αγόρασαν ένα παλιό σχολικό λεωφορείο.

Σκονιζόταν σε μια αποθήκη, όπου στοιβάζονταν αχρησιμοποίητα εκατοντάδες μεταχειρισμένα οχήματα, που είχαν κριθεί κατατάλληλα προς χρήση.

Με αρκετές επισκευές και μπόλικες μετατροπές, το έκαναν το νέο τους σπίτι και παράλληλα «όχημα» προς έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής…

View this post on Instagram

A post shared by viajeros (@amunches)

Ζωή σε τέσσερις ρόδες

To σχολικό λεωφορείο μήκους 12 μέτρων δεν είχε σύγχρονο εξοπλισμό, ούτε καν θέρμανση ή κλιματισμό.

Για τις ανάγκες της περιπλανώμενης οικογένειας, τα καθίσματα ξηλώθηκαν. Μια μικρή κουζίνα βιδώθηκε στη βάση.

Τοποθετήθηκε ένα ψυγείο που λειτουργεί με ρεύμα όταν υπάρχει η δυνατότητα σύνδεσης με το ηλεκτρικό δίκτυο ή με φυσικό αέριο εν κινήσει.

Υπάρχουν επίσης μια τουαλέτα κομποστοποίησης -χωρίς τη χρήση νερού ή χημικών- που μετατρέπει τα απόβλητα σε λίπασμα, καθώς και δύο ηλιακοί συλλέκτες, που χρησιμεύουν κυρίως για τη φόρτιση των συσκευών που χρησιμοποιούν τα μέλη της οικογένειας: τηλέφωνα, υπολογιστές και κάμερα.

Με αυτό το σπίτι σε τέσσερις ρόδες διέσχισαν ερήμους, πεδιάδες και βουνά. Μέχρι και σήμερα, 20 χρόνια μετά την πρώτη αναχώρηση από το Μπουένος Άιρες, συνεχίζουν το ταξίδι.

Αυτό το διάστημα, βρίσκονται στο Μεξικό.

Η Πατρίσια είναι πια 48 ετών, ο Χερμάν 56 και η κόρη τους 14, έχοντας μεγαλώσει στο δρόμο και ως πολίτης αυτού του κόσμου.

Την ονόμασαν Ίντι, που σημαίνει «ήλιος» στην Κέτσουα, μια ιθαγενή γλώσσα με ρίζες στην αυτοκρατορία των Ίνκας.

Η μικρή κάνει ανελλιπώς από τα έξι της χρόνια σχολικά μαθήματα, μέσω του προγράμματος SEAD για εκπαίδευση εξ αποστάσεως του υπουργείου Παιδείας της Αργεντινής.

«Είναι δημόσιο, δωρεάν και επίσημα είναι σαν να πηγαίνει η Ίντι με φυσική παρουσία στο σχολείο», τονίζει η μητέρα της στην εφημερίδα Clarín.

Κατά διαστήματα, όπου είναι δυνατόν, η μικρή παρακολουθεί μαθήματα δια ζώσης σε εκπαιδευτικά ιδρύματα για παιδιά από την Αργεντινή, που ζουν στο εξωτερικό.

«Σε έναν τόσο μεταβαλλόμενο κόσμο, πιστεύω ότι το καλύτερο που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας είναι η ικανότητα προσαρμογής», λέει η Πατρίσια, δασκάλα στο επάλλεγμα.

«Να μαθαίνουν από τους άλλους», εξηγεί, «να αποδέχονται τη διαφορετικότητα, να τη σέβονται και να έχουν ενσυναίσθηση».

View this post on Instagram

A post shared by viajeros (@amunches)

«Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος ζωής»

Στο μεσοδιάστημα, οι γονείς της Ίντι εξασφαλίζουν τα προς το ζην ως ελεύθεροι επαγγελματίες και ψηφιακοί νομάδες.

Ιδιαίτεροι δραστήριοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το όνομα «amunches» -που σημαίνει «ταξιδιώτες» στη γλώσσα των Μαπούτσε, ιθαγενών στη σημερινή Χιλή και Αργεντινή- προβάλλον το αέναο ταξίδι τους ως μια εκπαιδευτική, οικολογική και πολυπολιτισμική εμπειρία.

Συνεργάζονται με εταιρείες που ευθυγραμμίζονται με το μήνυμά τους.

Δίνουν διαλέξεις σε επιχειρήσεις, πανεπιστήμια και σχολεία.

Συμμετέχουν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπου προβάλλουν και πωλούν το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό που δημιουργούν ενόσω ταξιδεύουν.

Το 2017 δημοσίευσαν ένα φωτογραφικό άλμπουμ, με τίτλο «Amunches: Κάτω από έναν νέο ήλιο», με πρόσωπα, ιστορίες και παραδόσεις ιθαγενών της αμερικανικής ηπείρου.

«Συλλέγουμε λαϊκή γνώση από παππούδες και γιαγιάδες και πολιτιστικές αναφορές», επισημαίνει η Πατρίσια.

«Μαζί τους κάναμε μια φωτογραφική περιήγηση στην ήπειρο, επαναξιολογώντας τις γνώσεις των προγόνων τους σχετικά με τη φροντίδα της Μητέρας Γης».

Τα επόμενα σχέδια της οικογένειας -του Χερμάν, της Πατρίσια, της Ίντι και του τέταρτου… μέλους που απέκτησαν από το 2019, μια σκυλίτσα, την Αουρόρα, που τα ισπανικά σημαίνει «αυγή»- είναι να συνεχίζουν το ταξίδι τους με κατεύθυνση τον νότο.

Στο ερώτημα πότε θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η περιήγηση, που συμπληρώνει πια μια εικοσαετία, δεν υπάρχει σαφής απάντηση.

«Δεν έχουμε ακριβή ημερομηνία, αλλά αισθανόμαστε ότι είμαστε πιο κοντά στο να ξεκινήσουμε μια άλλη φάση, με νέες προκλήσεις και στόχους», λένε.

Όμως «ο κόσμος είναι ένα μέρος με πολλά χρώματα και θέλουμε να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε για τις διαφορετικές περιοχές και τους πολιτισμούς», παρατηρεί η μικρή Ίντι.

«Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος ζωής»…