Μια φορά και έναν καιρό στο Αλγκάβρε της Πορτογαλίας, ο Ότο Ρεχάγκελ και οι ποδοσφαιριστές του μάλλον δεν μπορούσαν να φανταστούν πως η πρώτη πρόκριση σε νοκ άουτ για την εθνική Ελλάδας στο Euro θα ξεκινούσε το πιο απίθανο ταξίδι στην ιστορία του ελληνικού ποδόσφαιρου. Χάσαμε από τους Ρώσους εκείνο το βράδυ Κυριακής, αλλά στην ισοβαθμία προκριθήκαμε και μαζί με τους Πορτογάλους μπήκαμε στους «8» του τουρνουά και τα υπόλοιπα δεν είναι ιστορία αλλά… μυθολογία απλωμένη στο χορτάρι του 2004.

Επιστρέφει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στον… τόπο του εγκλήματος. Στην πόλη Φάρο, όπου στην πρεμιέρα των προκριματικών του Euro 2024 αντιμετωπίζει το φτωχό πλην τίμιο Γιβραλτάρ (21:45). Μια παρτίδα από εκείνες που λογικά σου φτιάχνουν τη διάθεση. Αρκεί φυσικά η εθνική ομάδα να επιστρέψει στο προσκήνιο όπως μας άφησε στα τέλη Σεπτέμβρη με την παρουσία της στο Nations League. Να υπενθυμίσει εκείνη την ομάδα που τέλος πάντων αντιπάλους αυτού του επιπέδου μπορεί να τους κάνει… καλά.

Στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ. Παρά ταύτα ο Γκουστάβο Πογιέτ και οι διεθνείς δεν έχουν καμία τύχη σε αυτό το προκριματικό group. Με αντιπάλους όπως η φιναλίστ του Μουντιάλ Γαλλία, αλλά και η «κλασική» Ολλανδία οι δύο θέσεις της κορυφής είναι μάλλον ρεζερβέ. Το Γιβραλτάρ θα είναι πέμπτη και εμείς με την Ιρλανδία θα παίξουμε λογικά για την 3η θέση. Για να γίνει ίσως πιο εύκολα αντιληπτό; Η Γαλλία σήμερα είναι στο Νο3 της παγκόσμιας κατάταξης, η Ολλανδία στο 6, η Ιρλανδία στο 48 και το Γιβραλτάρ στο 200. Εμείς βρισκόμαστε στο 51, άρα…

Παρά ταύτα η ευκαιρία είναι μεγάλη. Η πρώτη θέση στον όμιλο του Nations League μας εξασφαλίζει μια θέση στα μπαράζ της πρόκρισης. Και εκεί θα υπάρξουν δύο νοκ άουτ με θέα στο Euro. Αν αυτά τα ματς γίνονταν στα τέλη Σεπτέμβρη με τη λήξη του Nations League; Η Εθνική μας θα αγωνιζόταν αρχικά με την Τουρκία εντός έδρας και στην συνέχεια με τον νικητή του Γεωργία – Καζακστάν. Επειδή γίνονται μετά, αν κάποια από αυτές τις ομάδες προκριθεί δια μέσου του ομίλου, θα μπει στην τετράδα το Λουξεμβούργο. Οι Τούρκοι βρίσκονται στον ίδιο όμιλο με Κροατία, Ουαλία, Λετονία και Αρμενία. Δεν είναι απίθανο να τους γλυτώσουμε αλλά και να μας γλυτώσουν.

Τι χρειάζεται λοιπόν η Εθνική ομάδα σε αυτό το τουρνουά που ολοκληρώνεται στα τέλη Νοέμβρη; Βασικά να κρατήσει τη συνοχή της. Την αίσθηση ότι σχηματίζει κάτι με ενδιαφέρον σε μια ιδέα που υπο τον Ουρουγουανό τεχνικό εξελίσσεται. Και βέβαια να εκμεταλλευθεί ότι αυτά τα δέκα ματς σε οκτώ μήνες μπορούν να αποτελέσουν την καλύτερη προετοιμασία της σε κάθε επίπεδο.

Είναι μια καλή χρονιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο αν σκεφτεί κανείς ότι ο Super League ανταγωνισμός έχει φέρει στο προσκήνιο μια σειρά από νέα παιδιά όπως ο Κωνσταντέλιας, ο Κουλιεράκης, ο Ιωαννίδης, ο Ρότα, ο Ντόι (που κάποια στιγμή θα κληθεί) αλλά και ποδοσφαιριστές όπως ο Φορτούνης, ο Κουρμπέλης, ο Πασχαλάκης κλπ με μεγάλη εμπειρία. Ότι στο εξωτερικό είναι πρωταγωνιστές στα πρωταθλήματα τους ποδοσφαιριστές όπως ο Παυλίδης, ο Χατζηδιάκος, ο Δουβίκας, ο Χατζηγιοβάνης ενώ διατηρούν τον ρόλο τους εκεί ο Βλαχοδήμος, ο Τσιμίκας, ο Μαυροπάνος, ο Σιώπης, ο Μπακασέτας. Γιατί όχι λοιπόν να μην το εκμεταλλευθεί αυτό και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα…

«Θέλουμε τα παιδιά να έχουν στο μυαλό τους στο πως θα πάρουμε εισιτήριο κάνοντας ό,τι πρέπει στον όμιλο. Δεν θέλω κανείς να σκέφτεται το ενδεχόμενο  να πάμε στα μπαράζ» είπε στην αρχή της εβδομάδας ο ομοσπονδιακός τεχνικός θέλοντας να τους κρατήσει όλους στην… πρίζα. Παραδέχτηκε όμως πως «τα μπαράζ είναι μια παρακαταθήκη που επιτρέπει λίγο παραπάνω ρίσκο στα ματς με τις δυνατές ομάδες του ομίλου». Μπορεί όλο αυτό να μας ξαναβάλει στο χάρτη μιας μεγάλης διοργάνωσης για πρώτη φορά από το 2014; Θα φανεί στη… σκηνή

Headlines