Προπονητές ή βιαστές;

Συγκλονισμένη η φίλαθλη – και όχι μόνο – κοινή γνώμη παρακολουθεί τις εξελίξεις με τον 44χρονο προπονητή του τάεκβοντο που κατηγορείται για βιασμούς σε βάρος ανήλικων κοριτσιών.

Ένα ακόμα τραγικό περιστατικό που έρχεται να προστεθεί σε όσα έχουν αποκαλυφθεί μετά το ξέσπασμα του κινήματος Me Too και τις αποκαλύψεις που έκανε πρώτη η Ολυμπιονίκης της ιστιοπλοϊας Σοφίας Μπεκατώρου.

Επικοινωνήσαμε με ανθρώπους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τάεκβοντο και δήλωσαν όλοι τη μεγάλη τους έκπληξη για όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας. «Ηταν πολύ καλός αθλητής και ως προπονητής δεν είχε δώσει ποτέ αφορμή. Δεν υπήρχε καμία καταγγελία στην Ομοσπονδία για κάποιο ύποπτο περιστατικό και γνωρίζουμε ότι έχαιρε της εκτίμησης αθλητριών και γονιών» μας είπαν χαρακτηριστικά.

Ο κατηγορούμενος παρότι εξασκούσε για πολλά χρόνια το επάγγελμα του προπονητή, δεν ανήκε στην Πανελλήνια Ένωση Προπονητών Ταεκβοντό. «Δεν γνωρίζουμε γιατί δεν ήταν μέλος, ήταν επιλογή του να μην είναι. Αλλωστε μέλη της Ενωσης είναι περίπου το 90% των περίπου 500 προπονητών τάεκβοντο στη χώρα. Είχε, όμως την άδεια ασκήσεων επαγγέλματος από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού» ήταν η απάντηση των ανθρώπων της Ομοσπονδίας που τόνισαν ότι δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να ελέγxουν τους προπονητές σε σχέση με τον χαρακτήρα τους και την προσωπικότητα τους.

Oντως είναι δύσκολο έως ανεφάρμοστο να ελεγχθούν οι προπονητές, ωστόσο η ζημιά που κάνουν οι αποκαλύψεις για τον 44χρονο, όχι μόνο στο τάεκβοντο, αλλά σε όλα τα αθλήματα είναι μεγάλη.

Καθοριστικός ο προπονητής

Ο ρόλος του προπονητή είναι καθοριστικός στην ίδια την ουσία του αθλητισμού καθώς η σωστή  σχέση αθλητή-προπονητή είναι το θεμέλιο της προπόνησης και παρόλο που η σχέση είναι αμφίδρομη, είναι ευθύνη του προπονητή να δημιουργήσει μια πραγματικά αληθινή σχέση με τους αθλητές του, δομημένη σε υγιείς βάσεις. Οι προπονητές κατέχουν θέση σεβασμού και εξουσίας, αλλά είναι σημαντικό να εξακολουθούν να είναι προσιτοί από τους αθλητές ώστε να δουν τον κόουτς ως πρότυπο ή μέντορα, να εμπνέονται από αυτόν και να αγαπούν το άθλημά τους κάθε μέρα και πιο πολύ.

Το αμερικανικό μοντέλο που θέλει τον προπονητή να διατηρεί σχέσεις με τον αθλητή και εκτός προπόνησης ή αγώνων  προκειμένου να χτιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους, υιοθέτησε και ο 44χρονος και δυστυχώς το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο!

Εύλογο είναι πλέον, ότι οι χιλιάδες οικογένειες που έχουν μικρά παιδιά στον αθλητισμό, να κάνουν και δεύτερες και τρίτες σκέψεις ακόμα και στο σημείο να απομακρύνουν τους γιους και τις κόρες από τους συλλόγους και τα σωματεία.

Και μπορεί ο ένας προπονητής να μην χαλάει τη γενική εικόνα αλλά το πρόβλημα υπάρχει. Εννοείται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων προπονητών δεν είναι βιαστές, αλλά ακόμα και το ένα περιστατικό κάνει τη ζημιά! Ποιος γονέας θα αφήσει το παιδί του να πάει στην προπόνηση όταν δεν είναι σίγουρος για τους ανθρώπους του συλλόγου;

Αμεσα μέτρα

Για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, τα οποία μπορεί να μην είναι τόσο αποτελεσματικά, αλλά είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για κάθε ανήθικη και έκνομη πράξη.

Η θέσπιση ψυχολογικών τεστ σε όσους προπονητές ζητούν άδεια εξασκήσεων επαγγέλματος, πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα με νόμο. Και κάθε άλλη ασφαλιστική δικλείδα που θα τσεκάρει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα τους.

Επίσης η εφαρμογή ειδικών σεμιναρίων σε κάθε σύλλογο, για το τι πρέπει να κάνουν και πώς να αντιδρούν τα παιδιά σε κάθε συμπεριφορά που υπερβαίνει τα όρια, επίσης είναι απαραίτητη.

Και τέλος η παραδειγματική τιμωρία κάθε ατόμου που χρησιμοποιεί την αθλητική του ιδιότητα για να ικανοποιήσει τις άρρωστες επιθυμίες του. Ο αθλητισμός είναι το πιο υγιές κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και έτσι πρέπει να παραμείνει!