Κάντε το όπως ο Προσαλίκας το 2009

Η εικόνα στις εξέδρες στις τελικές φάσεις και στους τελικούς των εγχώριων διοργανώσεων στα ομαδικά σπορ είναι ακριβώς αυτή που αξίζει η αθλητική παιδεία μας, ο πολιτισμός μας, η στάση μας απέναντι στον αντίπαλο, η εν γένει θεώρηση για τη νίκη και την ήττα και (εσχάτως) αυτή που υπαγορεύουν οι ποινικοί που έχουν παρεισφρήσει.

Συγγενείς, φίλοι, άδεια καθίσματα σε μικρά γήπεδα όσο πιο μακριά από το κέντρο γίνεται. Σε νησί; Ακόμα καλύτερα. Να φτάνουν δύσκολα όσοι είναι να φτάσουν.

Κατηγορείται η ΕΟΚ για τα άδεια γήπεδα στο Final-8 του κυπέλλου ανδρών και στο Final-4 του κυπέλλου γυναικών.  Κατηγορείται η ΕΟΠΕ για την πρόθεση να μείνουν εκτός γηπέδου οι σκληροπυρηνικοί στα Final-4 των δικών της κυπέλλων. Η ΕΠΟ μέσα στην γενική ανυπαρξία της ψάχνει έδρα του τελικού ανάλογα με τις ομάδες που θα περάσουν μέχρι και… στη Γη του Πυρός.

Αν εξαιρέσει κανείς την ποδοσφαιρική ομοσπονδία που έχει καταφέρει στο πρόσφατο παρελθόν να σκοτωθούν στην εξέδρα 600 άνθρωποι όλοι-όλοι και ακόμα δεν μπορεί να διοργανώσει ούτε βραδιά μαγειρικής, οι υπόλοιποι κάνουν μάλλον το ασφαλέστερο. Αφήνουν έξω όσους ουδείς μπορεί να ελέγξει. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, όποτε συνευρέθησαν «υπέροχοι λαοί» έγινε κάποιο μικρότερο ή μεγαλύτερο μακελειό. Από το Ελληνικό μέχρι την Παιανία και από τη Λαμία μέχρι την Πάτρα και την Θεσσαλονίκη. Από το μπάσκετ και το βόλεϊ, μέχρι το πόλο και το χάντμπολ. Είπαμε, το ποδόσφαιρο αφήστε το έξω, είναι μια κατηγορία μόνη της η ΕΠΟ.

Στο πέρασμα των 30 ετών προσωπικής εμπειρίας, δυο φορές μόνο έχει δοθεί πειστική λύση στο πρόβλημα της πράγματι θλιβερής, αλλά αναπόφευκτης εικόνας. Μετά τα επεισόδια μετά μαχαιρωμάτων στο Final-8 του κυπέλλου Ελλάδας βόλεϊ ανδρών στην Πάτρα, η τότε διοίκηση άκουσε μια εισήγηση που θα έπρεπε να αποτελέσει φάρο για όλους.

Στις εξέδρες του κλειστού του ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ αθλητές ακαδημιών και μαθητές. Άνθρωποι του βόλεϊ σε δυο μυθικά ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός το 2009 και το 2010 με ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα. Ουδέποτε κατάλαβα γιατί αυτό το τόσο επιτυχημένο πείραμα δεν συνεχίστηκε και γιατί δεν έγινε παράδειγμα και για τα άλλα σπορ. Προφανέστατα οι σύλλογοι δεν το θέλουν.

Το επιβάλλει ,όμως, η κοινή λογική. Συνύπαρξη οπαδών σε τούτη τη χώρα δεν μπορεί να υπάρξει. Όποιος το επιτρέψει, απλώς θα υπογράψει πάνω σε κάποια… ταφόπλακα. Όχι αθλήματος. Ανθρώπου και μάλιστα αθώου!

Μην μας πιάνει, λοιπόν, ο πόνος για την εικόνα που παρουσιάζει και απόψε το κλειστό που φιλοξενεί το Final-4 του κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ γυναικών στη Ζοφριά. Από τα καδρόνια και τα αίματα, καλύτερη η… απουσία.

Το δέον θα ήταν να υιοθετηθεί το σχέδιο με την υπογραφή Προσαλίκα το μακρινό 2009. Αναρωτιέμαι γιατί δεν εφαρμόζεται. Ας το επιχειρήσουν οι διοικήσεις, αναλαμβάνοντας το όποιο «συλλογικό» κόστος.