Ακίνητα: Γερμανικές «αλχημείες» απέναντι στη στεγαστική κρίση

Πρόχειρες λύσεις σε κενά πολιτικής

Τα στοιχεία είναι ωστόσο αμείλικτα. H Γερμανική Ένωση Κατασκευαστών (ZDB) αναφέρει ότι το 2022 ολοκληρώθηκαν 280.000 διαμερίσματα, ενώ προβλέπονται ακόμη λιγότερα -περίπου 245.000- για φέτος.

«Οι στόχοι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν επιτεύχθηκαν το 2022 και δεν μπορούν να επιτευχθούν ούτε το 2023 ή το 2024», λέει ο διευθύνων σύμβουλος της ZDB, Τιμ-Όλιβερ Μίλερ.

Η κατάσταση είναι χειρότερη ως προς τις κοινωνικές κατοικίες.

Νέα μελέτη των ινστιτούτων Pestel και ARGE καταδεικνύει ότι κατά την τρέχουσα νομοθετική περίοδο κατασκευάστηκαν μόλις 20.000.

Έτσι, ενώ περισσότερα από 11 εκατομμύρια νοικοκυριά στη Γερμανία δικαιούνται κοινωνική στέγαση, παρέχεται η δυνατότητα μόλις σε ένα στα δέκα.

Η «Συμμαχία για την Κοινωνική Στέγαση» -που απαρτίζεται από συλλόγους ενοικιαστών, κοινωνικές ομάδες και ενώσεις του κατασκευαστικού κλάδου- ζητούν τώρα τη δημιουργία ειδικού ταμείου για την κοινωνικές κατοικίες.

Υπολογίζουν ότι, ως πρώτο βήμα, απαιτούνται περί τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2025.

«Η απαραίτητη κρατική επιχορήγηση για την κατασκευή μιας μέσης κοινωνικής κατοικίας 60 τετραγωνικών μέτρων είναι 126.000 ευρώ, εφόσον κατασκευαστεί σύμφωνα με τα ισχύοντα πρότυπα εξοικονόμησης ενέργειας», εξηγεί ο διευθυντής του Ινστιτούτου Pestel, Ματίας Γκίντερ.

Σε μια… ρελάνς ωστόσο η Γερμανίδα υπουργός Στέγασης, Αστικής Ανάπτυξης και Κατασκευών έριξε μια νέα πρόταση στο «τραπέζι».

Μια άμεση λύση απέναντι στην οξεία έλλειψη κατοικιών, ανέφερε, θα μπορούσε να είναι η μετακόμιση στην ύπαιθρο, όπου υπολογίζεται ότι υπάρχουν πολλά κενά διαμερίσματα.

Έχει μάλιστα δρομολογήσει τα πρώτα βήματα, ανέφερε, για να γίνουν πιο ελκυστικές οι πόλεις και οι δήμοι εκτός των αστικών κέντρων.

Περιλαμβάνουν επέκταση των δημόσιων συγκοινωνιών, ενίσχυση της ψηφιοποίησης για εξ αποστάσεως εργασία, ανάπτυξη των υποδομών.

Ο στόχος, τόνισε η Κλάρα Γκέιβιτς, είναι να γίνει η ζωή στην ύπαιθρο πιο ελκυστική για περισσότερους ανθρώπους.

Υπολογίζεται άλλωστε ότι «υπάρχουν 1,7 εκατομμύρια κενά διαμερίσματα στη Γερμανία», τόνισε μιλώντας στον γερμανικό Τύπο. «Τα περισσότερα», διευκρίνισε, «βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές».

«Φύγε εσύ, έλα εσύ»

Περίπου την ίδια πρόταση είχε ήδη διατυπώσει η Γερμανική Ένωση Πόλεων και Δήμων (DStGB).

Κατά τον διευθύνοντα σύμβουλό της, Γκερντ Λάντσμπεργκ, είναι λογικό οι μη αστικές περιοχές να γίνουν πιο προσβάσιμες, με καλύτερες συγκοινωνιακές συνδέσεις.

Με αυτόν τον τρόπο, ανέφερε, περισσότεροι άνθρωποι «θα μπορούν να ζήσουν καλά και φθηνά στην ύπαιθρο», την ώρα που η υφιστάμενη στεγαστική πολιτική δεν λύνει το πρόβλημα στις πόλεις.

Πρόκειται για μια απλοϊκή πρόταση, εξαιρετικά αμφιλεγόμενη από κοινωνικής -και όχι μόνο- σκοπιάς.

Φαίνεται ωστόσο ότι η στεγαστική κρίση λειτουργεί ως πρόσφορο έδαφος για ανάλογες επίμαχες προτάσεις, ως «μπαλώματα» στις «τρύπες» της κυβερνητικής πολιτικής.

Τον περασμένο Ιανουάριο, το Ινστιτούτο Γερμανικής Οικονομίας (IW) στην Κολωνία επεσήμανε σε μελέτη του ότι περίπου το 6% των νοικοκυριών στις μεγάλες πόλεις ζουν σε πολύ μικρά διαμερίσματα, ενώ ένα άλλο 6% σε πολύ μεγάλα.

Μεταξύ των νοικοκυριών με μέλη άνω των 70 ετών, ένα 9% ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Ως εκ τούτου, το IW κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανταλλαγή διαμερισμάτων θα μπορούσε ενδεχομένως να διορθώσει εν μέρει την κατάσταση.

Υπερθεματίζοντας, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ρέγκενσμπουργκ προτείνουν τώρα ως μοχλό πίεσης σημαντικές αυξήσεις σε ενοίκια μεγάλων διαμερισμάτων, τα οποία παραμένουν σε χαμηλή τιμή λόγω παλαιών συμβολαίων.

Αναφέρουν ενδεικτικά αυξήσεις της τάξης 15-20%.

Πρακτικά πρόκειται για μια στρεβλή αναδιανομή, που βάζει πρώτους στο «κάδρο» τους συνταξιούχους.

Προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω, δε, οι ερευνητές προτείνουν τα πρόσθετα έσοδα να μην πηγαίνουν στην τσέπη του εκάστοτε ιδιοκτήτη, αλλά να καταλήγουν μέσω της φορολογίας σε κρατικές επιδοτήσεις, όπως το επίδομα στέγασης.

Όπως αναμενόταν, η πρόταση δέχτηκε καταιγισμό επικρίσεων.

Απορρίφθηκε σχεδόν πάραυτα από τις Ενώσεις Ενοικιαστών και Ιδιοκτητών Ακινήτων.