Αν παραπέμπεται ο Πούτιν για εγκλήματα πολέμου, γιατί όχι και ο Μπους;

Αν και χρειάστηκε ένας χρόνος για να κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, αντίθετα κανείς Αμερικανός ή Βρετανός ηγέτης δεν παραπέμφθηκε παρά τα εγκλήματα που διέπρατταν στο Ιράκ επί 20 χρόνια.

Αυτό καταγγέλλει η Αμερικανίδα καθηγήτρια Νομικής και πρώην πρόεδρος του αμερικανικού Δικηγορικού Συλλόγου NLG Marjorie Cohn, η οποία με παρέμβασή της στο Truthout εξηγεί τους λόγους που ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους και η ομάδα του θα έπρεπε να καθίσουν στο εδώλιο.

Ειδικότερα, όπως αναφέρει η Αμερικανίδα, οι δυνάμεις των ΗΠΑ προχώρησαν σε παράνομες εκτελέσεις, βασανίστρια, στοχοποίηση αμάχων, τα οποία απαγορεύονται από τη Σύμβαση της Γενεύης, τη Σύμβαση κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (1984),  και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα.

«Αφηνιασμένα» αμερικανικά στρατεύματα

Τα βασανιστήρια και η κακοποίηση που διεξήχθησαν στη φυλακή του Abu Ghraib στο Ιράκ περιλάμβαναν τη στοίβαξη γυμνών κρατουμένων ο ένας πάνω στον άλλο, φωτογράφιση κρατουμένων που είχαν τοποθετηθεί βίαια σε σεξουαλικές στάσεις, κρατώντας τους κρατούμενους γυμνούς για μέρες. Τους εξανάγκαζαν να φορούν γυναικεία εσώρουχα, χρησιμοποιούσαν εναντίον τους σκύλους που γρύλιζαν, έδιναν γροθιές, χαστούκια και κλωτσιές στους κρατούμενους ενώ όπως αναφέρει η νομικός του σοδόμισαν έναν κρατούμενο με σκουπόξυλο.

Οι άμαχοι στοχοποιήθηκαν καθώς τα στρατεύματα των ΗΠΑ λειτουργούσαν βάσει κανόνων εμπλοκής που τους κατευθύνουν να πυροβολούν οτιδήποτε κινούνταν. Σε αυτές τις «ζώνες ελεύθερων πυρών» οι ΗΠΑ βομβάρδισαν επίσης περιοχές αμάχων και χρησιμοποίησαν βόμβες διασποράς, απεμπλουτισμένο ουράνιο και λευκό φώσφορο, με αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες αμάχων.

Η πιο διαβόητη ζώνη ελεύθερων πυρών ήταν στη Φαλούτζα. Τον Απρίλιο του 2004, οι δυνάμεις των ΗΠΑ επιτέθηκαν στο χωριό και σκότωσαν 736 άτομα, τουλάχιστον το 60% των οποίων ήταν γυναίκες και παιδιά. Σε άλλη επίθεση τον επόμενο Νοέμβριο, τα στρατεύματα των ΗΠΑ σκότωσαν μεταξύ 581 και 670 αμάχους στη Φαλούτζα.

Ένα άλλο διαβόητο παράδειγμα παράνομης δολοφονίας, λέει η Cohn, ήταν η σφαγή στη Χαντίθα τον Νοέμβριο του 2005, όταν Αμερικανοί πεζοναύτες αφηνιασμένοι επί 3-4 ώρες, σκότωσαν 24 άοπλους αμάχους «σαν σε εκτέλεση». Οι ΗΠΑ κάλυψαν τη σφαγή μέχρι που το περιοδικό Time δημοσίευσε μια ιστορία σχετικά με αυτό τον Μάρτιο του 2006. Τεκμηριωμένες τέτοιες δολοφονίες πραγματοποιήθηκαν επίσης στις ιρακινές πόλεις Al-Qa’im, Taal Al Jal, Mukaradeeb, Mahmudiya, Al-Hamdaniyah, Samarra, Salahuddin και Ishaqi.

Αυτά τα εγκλήματα πολέμου δεν είναι μόνο απεχθή, αλλά τιμωρούνται βάσει του Νόμου για τα Εγκλήματα Πολέμου των ΗΠΑ και του Καταστατικού των Βασανιστηρίων των ΗΠΑ (U.S. Torture Statute).

Με εντολή Ομπάμα δεν κατηγορήθηκαν

Ωστόσο, αν και έχουν περάσει 20 χρόνια από την εισβολή στο Ιράκ, κανένας ηγέτης των ΗΠΑ δεν έχει κατηγορηθεί. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Ομπάμα αποφάσισε ενεργά να μην διώξει κανέναν για τα βασανιστήρια και την κακοποίηση που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπους. Ωστόσο, χρειάστηκε μόνο ένας χρόνος για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για να κατηγορήσει τον Πούτιν για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία. Είναι ο πρώτος μη Αφρικανός ηγέτης που κατηγορείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο συχνά υποκύπτει στις πιέσεις των ΗΠΑ, σύμφωνα με την Cohn.

Η εισβολή στο Ιράκ ήταν μια πράξη επιθετικότητας

Όπως αναφέρει η Marjorie Cohn, πηγές εντός της κυβέρνησής Μπους έχουν επιβεβαιώσει ότι ο ίδιος σχεδίαζε να εισβάλει στο Ιράκ και να αλλάξει το καθεστώς πολύ πριν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Η εισβολή υπό την ηγεσία των ΗΠΑ παραβίασε τον Χάρτη του ΟΗΕ που εξουσιοδοτεί τις χώρες να χρησιμοποιούν στρατιωτική δύναμη εναντίον άλλων χωρών μόνο για αυτοάμυνα ή με έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η επίθεση στο Ιράκ δεν ικανοποιούσε καμία από αυτές τις προϋποθέσεις και επομένως ήταν μια επιθετική πράξη, όπως επισημαίνει η Cohn θυμίζοντας πως μετά το Ολοκαύτωμα, το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης έγραψε: «Η έναρξη ενός επιθετικού πολέμου, επομένως, δεν είναι μόνο διεθνές έγκλημα. Είναι το υπέρτατο διεθνές έγκλημα που διαφέρει μόνο από άλλα εγκλήματα πολέμου στο ότι περιέχει μέσα του το συσσωρευμένο κακό του συνόλου».

Η Marjorie Cohn παρομοιάζει την στρατιωτική παρέμβαση με άλλες στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, που βασίστηκαν σε ένα ψέμα. «Καθώς ο Πρόεδρος Λίντον Μπ. Τζόνσον χρησιμοποίησε το κατασκευασμένο περιστατικό στον Κόλπο Τονκίν ως πρόσχημα για να κλιμακώσει τον πόλεμο του Βιετνάμ, ο Μπους βασίστηκε σε «φανταστικά» όπλα μαζικής καταστροφής και σε μια ανύπαρκτη σχέση μεταξύ του προέδρου του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου για να δικαιολογήσει τον πόλεμο του Ιράκ».

«Ο Μπους, ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι, ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και η Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Κοντολίζα Ράις προειδοποίησαν ψευδώς ότι το Ιράκ διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής και η Ράις επικαλέστηκε την εικόνα ενός «σύννεφου μανιταριού» για να δικαιολογήσει την επικείμενη εισβολή στο Ιράκ. Ο υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ παρουσίασε με επαίσχυντο τρόπο ψευδείς πληροφορίες σχετικά με το Ιράκ ότι έχει όπλα μαζικής καταστροφής στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τον Φεβρουάριο του 2003».

Παρ’ όλα αυτά, όπως αναφέρει η νομικός, το 2002, ο πρώην επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ Scott Ritter επιβεβαίωσε ότι το Ιράκ είχε καταστρέψει το 90-95% των όπλων μαζικής καταστροφής του και δεν υπήρχαν στοιχεία ότι είχε διατηρήσει το άλλο 5-10%, το οποίο δεν αποτελούσε απαραιτήτως απειλή ή ακόμη και οπλικό πρόγραμμα.

Πράγματι, κανένα τέτοιο όπλο δεν βρέθηκε ποτέ από τους επιθεωρητές όπλων του ΟΗΕ πριν ή μετά την εισβολή του Μπους στο Ιράκ. Επιπλέον, η κυβέρνηση Μπους κατασκεύασε μια σύνδεση μεταξύ του Ιράκ και της Αλ Κάιντα, παρά τις πληροφορίες για το αντίθετο.

«Οι πληροφορίες και τα γεγονότα καθορίζονταν από την πολιτική»

Η Cohn θυμίζει τις αποκαλύψεις -από τους Times- το 2005, των περίφημων πρακτικών της Ντάουνινγκ Στριτ, από τις ενημερώσεις που λάμβανε ο τότε πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες που. Τα πρακτικά απεδείκνυαν πως η κυβέρνηση Μπους είχε αποφασίσει μέχρι τον Ιούλιο του 2002 να εισβάλει στο Ιράκ και να πραγματοποιήσει αλλαγή καθεστώτος. Τα πρακτικά αποκάλυψαν ότι «οι πληροφορίες και τα γεγονότα καθορίζονταν από την πολιτική».

Ακόμη και μια έκθεση του Κογκρέσου του 2005 που εκπονήθηκε υπό την καθοδήγηση του πρώην βουλευτή John Conyers, Jr., κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρά τις πληροφορίες για το αντίθετο, μέλη της κυβέρνησης Μπους έκαναν ψευδείς δηλώσεις πριν από την εισβολή ότι το Ιράκ είχε όπλα μαζικής καταστροφής και διασυνδέσεις μεταξύ Ιράκ και Αλ κάιντα.

Αν και η ομάδα Μπους προέτρεψε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να εγκρίνει ψήφισμα που θα εξουσιοδοτούσε την επίθεσή του στο Ιράκ, το Συμβούλιο αρνήθηκε. Παρ΄ όλα αυτά, ο Μπους και οι σύμμαχοί του συνωμότησαν ήδη πριν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου, κανένα από τα οποία δεν εξουσιοδότησε την εισβολή στο Ιράκ.

Ο Μπους δικαιολόγησε την επίθεση με το δόγμα του «προληπτικού πολέμου». Αλλά ο Χάρτης του ΟΗΕ επιτρέπει σε μια χώρα να χρησιμοποιεί στρατιωτική δύναμη μόνο ως απάντηση σε ένοπλη επίθεση από άλλη χώρα ή με άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η επιχείρηση «Iraqi Freedom» παραβίασε τον Χάρτη του ΟΗΕ και αποτελούσε παράνομο επιθετικό πόλεμο, συμπεραίνει η Αμερικανίδα νομικός.