Συντάξεις: Το «ή ταν ή επί τας» των Γάλλων στον Εμανουέλ Μακρόν

Ο Εμανουέλ Μακρόν μπορεί να πιστεύει στη γαλλική παροιμία… ομελέτα δεν γίνεται αν δεν σπάσεις αυγά, οι Γάλλοι όμως είναι πεπεισμένοι ότι ο… δρόμος προς την κόλαση είναι σπαρμένες με καλές προθέσεις.

Με απλά λόγια, όσα επιχειρήματα κι αν προβάλει ο Γάλλος πρόεδρος για να στηρίξει τη συνταξιοδοτική του μεταρρύθμιση, ο λαός της χώρας του δείχνει τις αλαφρωμένες τσέπες του, που στο τέλος θα μείνουν άδειες.

Η αλήθεια είναι πως ο μεγάλος θυμός των Γάλλων μπορεί να ξέσπασε λόγω των αλλαγών στο συνταξιοδοτικό σύστημα που προωθεί ο Μακρόν, έχει όμως λάβει διαστάσεις χιονοστιβάδας εξαιτίας της απόφασης του να περάσει το σχετικό νόμο χωρίς ψηφοφορία, γράφουν οι New York Times.

«Έχουμε φύγει από την κοινωνική κρίση σχετικά με το θέμα της συνταξιοδότησης και βρισκόμαστε στην αρχή μιας δημοκρατικής κρίσης», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Λοράν Μπερζέρ, ηγέτης της Γαλλικής Δημοκρατικής Συνομοσπονδίας για την Εργασία, του μεγαλύτερου και πιο μετριοπαθούς εργατικού συνδικάτου στη Γαλλία. «Ο θυμός αυξάνεται και μπροστά μας έχουμε έναν πρόεδρο που δεν βλέπει αυτή την πραγματικότητα», προσθέτει.

Η κόκκινη γραμμή

Απόδειξη του παραπάνω είναι ένα γκράφιτι που δεσπόζει τις τελευταίες ημέρες σε κεντρικό κτίριο του Παρισιού, το οποίο λέει «εσείς με εκλέγετε, εγώ αποφασίζω, και εσείς βγάζετε το σκασμό» που συνοψίζει την άποψη που έχουν σήμερα για τον Γάλλο πρόεδρο, τον οποίο επανεξέλεξαν πριν από μερικούς μήνες με τη λογική… καλύτερα ο διάβολος που γνωρίζεις από αυτόν με τον οποίο δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Ο Μακρόν όμως πέρασε την κόκκινη γραμμή της ανοχής των Γάλλων, όταν αποφάσισε να επιβάλει αυτή την περιβόητη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, χωρίς να ψηφιστεί στο κοινοβούλιο, σε μια εποχή που όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα δύο τρίτα των Γάλλων είναι κάθετα αντίθετοι με το περιεχόμενο της.

Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα η δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου έχει πέσει στο 28%, δηλαδή στο χαμηλότερο σημείο από την κοινωνική εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων το 2018.

Το Άρθρο 2 του γαλλικού συντάγματος λέει ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση ανθρώπων που εκλέγεται από τους ανθρώπους της χώρας και είναι για τους ανθρώπους της. Το Άρθρο 3 μιλά για μια εθνική κυριαρχία που ανήκει στους ανθρώπους, που την ασκούν μέσω των εκπροσώπων τους και δια των δημοσκοπήσεων.

Αμετάπειστος ο Μακρόν

Ο Μακρόν όμως προσπέρασε αυτά τα δύο τόσο σημαντικά άρθρα για τους Γάλλους πολίτες, επιστρατεύοντας ένα άλλο, το Άρθρο 49.3, που έχει χρησιμοποιηθεί 100 φορές από την ίδρυση της 5ης Δημοκρατίας το 1958 και ήδη 11 φορές από την κυβέρνηση της Ελίζαμπεθ Μπορν, την πρωθυπουργό που αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Γάλλου προέδρου γι’ αυτό το πόστο νευραλγικής σημασίας για την πορεία της χώρας.

Σύμφωνα με αυτό, η κυβέρνηση μπορεί να περάσει έναν νόμο, αρκεί να θέσει τη επιβίωση της σε κοινοβουλευτική ψηφοφορία, όπερ και εγένετο, με τον Μακρόν να πετυχαίνει μια πύρρειο νίκη.

Το δίχως άλλο είναι εντελώς διαφορετικό το πέρασμα ενός νόμου από την επιβίωση μιας κυβέρνησης και ο Μακρόν ξέροντας πολύ καλά ότι το πρώτο ήταν ανέφικτο, αλλά το δεύτερο είχε τις περισσότερες πιθανότητες να συμβεί, έπαιξε τα ρέστα του και έκανε τη Γαλλία «προσωπικό του παιχνίδι».

Και το απέδειξε συγκρίνοντας τα επεισόδια της περασμένης Πέμπτης με όσα συνέβησαν το 2021 στο αμερικανικό Καπιτώλιο από τους οπαδούς του Ντόναλντ Τραμπ με τις ευλογίες του.

Οι Γάλλοι, όπως είναι λογικό και επόμενο, εξοργίστηκαν παραπάνω, δηλώνοντας ότι εκείνοι ζητούν συζήτηση για την εύρεση λύσης στο ζήτημα και ο πρόεδρος τους αρνείται να λάβει μέρος, ρίχνοντας τους το μπαλάκι στη δική τους μεριά για τις εικόνες που αμαύρωσαν μια χώρα πρότυπο στα μάτια όλου του κόσμου.

Ο χτύπος της καρδιάς των Γάλλων

Ο Μακρόν επιμένει ότι το σχέδιο του θα εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της γαλλικής οικονομίας.

Και η αλήθεια είναι ότι τα σχετικά μέτρα που έλαβε στην πρώτη του θητεία έριξαν την ανεργία, δημιούργησαν θέσεις εργασίας, αύξησαν τις ξένες επενδύσεις και οδήγησαν στην ανάπτυξη του γαλλικού τεχνολογικού τομέα.

Αν θέλει οι Γάλλοι να τον ακούσουν ξανά, θα πρέπει να δείξει κατανόηση απέναντι τους, να φροντίσει ο ίδιος για τη μείωση της έντασης στη Γαλλία και να προσπαθήσει να τους διαβεβαιώσει ότι θα είναι ασφαλείς παρά τα όσα έρχονται καταπάνω τους, γράφει το αμερικανικό δημοσίευμα.

«Να ακούσει τον χτύπο της καρδιάς τους», προτείνει ο Μπερζέρ.