Στις 15 Αυγούστου το 2021 τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν σκεπάστηκαν κάτω από μια μαύρη μπούρκα, αυτήν που επέβαλαν οι Ταλιμπάν.

Σταδιακά οι γυναίκες άρχισαν να απομακρύνονται από τις περισσότερες δουλειές ενώ στα κορίτσια διεκόπη η φοίτηση και αναγκάστηκαν να σταματήσουν τις σπουδές τους και να γυρίσουν σπίτι.

«Κάθε μέρα ξυπνάω με την ελπίδα να επιστρέψω στο σχολείο. Αυτοί [οι Ταλιμπάν] λένε συνέχεια ότι θα ανοίξουν σχολεία. Αλλά έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια. Δεν τους πιστεύω. Ραγίζει την καρδιά μου», λέει 17χρονη Χαμπίμπα μιλώντας στο BBC, δαγκώνοντας τα χείλη της στην προσπάθειά της να μην κλάψει.

Η Χαμπίμπα και οι πρώην συμμαθητές της Μαχτάμπ και Ταμάνα είναι μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων έφηβων κοριτσιών που τους έχει απαγορευτεί να πάνε σχολείο.

Εξασθενεί η παγκόσμια οργή

Τα κορίτσια λένε ότι φοβούνται ότι η παγκόσμια οργή για αυτό που τους συνέβη εξασθενεί, παρόλο που ζουν με τον πόνο κάθε μέρα – που εντάθηκε αυτή την εβδομάδα όταν ξεκίνησε άλλη μια σχολική περίοδος χωρίς αυτά.

«Όταν βλέπω τα αγόρια να πηγαίνουν στο σχολείο και να κάνουν ό,τι θέλουν, με πληγώνει πραγματικά. Νιώθω πολύ άσχημα. Όταν βλέπω τον αδερφό μου να φεύγει για το σχολείο, νιώθω συντετριμμένη», λέει η Tamana. Η φωνή της τρέμει και τα δάκρυα κυλούν στα μάγουλά της αλλά συνεχίζει.

«Παλιότερα, ο αδερφός μου έλεγε ότι δεν θα πάει σχολείο χωρίς εσένα, τον αγκάλιασα και του είπα »πήγαινε, θα έρθω αργότερα»».

Χωρίς ελευθερία

Οι όποιες ελπίδες είχαν να ανοίξουν ξανά τα σχολεία έχουν καταρρεύσει από τους αυξανόμενους περιορισμούς που έχει επιβάλει η κυβέρνηση των Ταλιμπάν στις γυναίκες.

«Υπήρχε λίγη ελευθερία στην αρχή, αλλά σταδιακά αυτό άλλαξε», λέει ο Habiba.

Ο πρώτος περιορισμός μετά την απαγόρευση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ήρθε τον Δεκέμβριο του 2021, όταν οι Ταλιμπάν διέταξαν ότι οι γυναίκες θα πρέπει να συνοδεύονται από έναν άνδρα συγγενή εάν διανύουν περισσότερα από 72 χιλιόμετρα (48 μίλια).

Τον Μάρτιο του 2022, η κυβέρνηση των Ταλιμπάν ανακοίνωσε ότι τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα ανοίξουν ξανά για τα κορίτσια, μόνο για να κλείσουν μέσα σε λίγες ώρες.

Λιγότερο από δύο μήνες αργότερα, ψηφίστηκε ένα διάταγμα σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες θα έπρεπε να φορούν ρούχα που να τις καλύπτουν από την κορυφή μέχρι τα νύχια, συμπεριλαμβανομένου ενός πέπλου στο πρόσωπο.

Τον Νοέμβριο, οι γυναίκες και τα κορίτσια αποκλείστηκαν από τα πάρκα, τα γυμναστήρια και τις πισίνες. Τα κορίτσια δεν επιτρεπόταν πλέον να επιλέγουν μαθήματα όπως τα οικονομικά, η μηχανική και η δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο.

Η ζωή δεν έχει νόημα χωρίς εκπαίδευση

Ένα μήνα αργότερα, δόθηκε ένα τεράστιο πλήγμα όταν τα πανεπιστήμια έκλεισαν για τις φοιτήτριες και απαγορεύτηκε στις γυναίκες να εργάζονται σε εγχώριες και διεθνείς ΜΚΟ εκτός από αυτές του τομέα της υγείας.

«Αν αυξηθούν αυτοί οι περιορισμοί, δεν νομίζω ότι αξίζει αυτή η ζωή πια για τις γυναίκες. Δεν έχουμε πρόσβαση στα βασικά μας δικαιώματα ως ανθρώπινα όντα. Η ζωή δεν έχει νόημα χωρίς εκπαίδευση. Νομίζω ότι ο θάνατος είναι καλύτερος από μια ζωή όπως αυτό», λέει η Mahtab.

Οι Ταλιμπάν έχουν πει ότι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι κλειστά μόνο προσωρινά για γυναίκες και κορίτσια μέχρι να δημιουργηθεί ένα «κατάλληλο περιβάλλον».

Είναι προφανές ότι υπάρχουν διχασμοί εντός της κυβέρνησης των Ταλιμπάν για το θέμα, αλλά μέχρι στιγμής οι όποιες προσπάθειες εκείνων που πιστεύουν ότι πρέπει να επιτραπεί στα κορίτσια να σπουδάσουν δεν είχαν αποτέλεσμα.

Όσον αφορά ορισμένους από τους άλλους περιορισμούς, οι Ταλιμπάν λένε ότι επιβλήθηκαν επειδή οι γυναίκες δεν φορούσαν χιτζάμπ ούτε ακολουθούσαν τους ισλαμικούς νόμους. Η επιβολή των κανόνων των Ταλιμπάν δεν είναι ίδια σε όλες τις επαρχίες, αλλά οι κανονισμοί δημιουργούν ένα περιβάλλον φόβου και σύγχυσης.

Headlines