Θα έχουμε να το θυμόμαστε το χθεσινό φιλικό της εθνικής ομάδας για το γεγονός πως ήταν το πρώτο της παιχνίδι στη νέα της έδρα. Θα έχουμε να το θυμόμαστε και για την επιστροφή του Κώστα Φορτούνη στην αρχική ενδεκάδα, με τον διεθνή μεσοεπιθετικό μάλιστα να είναι από τους καλύτερους του γηπέδου.

Θα έχουμε να θυμόμαστε τη συγκλονιστική αποθέωση των περίπου 10.000 φιλάθλων σε ένα νεαρό παιδί, όπως ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, όταν αυτός μπήκε στο γήπεδο. Αλλά μέχρι εκεί. Γιατί το αποτέλεσμα απέναντι σε μια αδύναμη ομάδα όπως η Λιθουανία δεν είναι αυτό που θέλαμε ή που ήθελαν οι διεθνείς και ο Πογέτ. Ναι, φιλικό. Αλλά ο Ουρουγουανός παραδέχτηκε προχθές πως κάθε ματς το αντιμετωπίζουν με την ίδια σοβαρότητα. Και το 0-0 απέναντι στη Λιθουανία δεν είναι καλό αποτέλεσμα. Ούτε για φιλικό.

Ηταν παραγωγική η εθνική χθες, είχε πολλές ευκαιρίες, υπήρξαν στιγμές που έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Αλλά η μπάλα δεν έμπαινε μέσα με τίποτα. Κι αν κάτι πρέπει να κρατήσει ο προπονητής, που δεν είναι φίλαθλος για να χαίρεται απλά με την καλή μπάλα, είναι η αναποτελεσματικότητα. Και να δει πώς θα λύσει το πρόβλημα.

Θυμίζω πως το μέλλον δεν έχει Γιβραλτάρ και Λιθουανίες. Εχει Γαλλία και Ολλανδία. Αρα οι 20-25 τελικές θα πέσουν πολύ χαμηλότερα. Που σημαίνει πως αν δεν σκοράρεις, δεν θα μπορείς και να διεκδικήσεις.

Λίγο η ατμόσφαιρα με τα πολλά παιδιά στο γήπεδο, λίγο η σκέψη των διεθνών πως… δεν έγινε και κάτι, λίγο η χαλαρότητα που πήγαιναν στις φάσεις και λίγο ο λιθουανός τερματοφύλακας, έφεραν εν τέλει μια εικόνα που σε ποδοσφαιρικό επίπεδο απαγορεύεται εφόσον θέλεις να κάνεις υπερβάσεις. Και να βρεθείς ξανά σε μεγάλη διοργάνωση.

Αυτό είναι που οφείλει να κρατήσει η εθνική από χθες. Τις πολλές χαμένες ευκαιρίες. Να μάθει από τα λάθη της και να προχωρήσει, γιατί μπορεί να προχωρήσει, μιας και η ποιότητα στο ρόστερ της ξεχειλίζει κυρίως από τη μέση και μπροστά.

Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»

Headlines