«Το Κράτος, είμαι εγώ…»

«L’État, c’est moi».«Το Κράτος, είμαι εγώ». Το είχε πει ο Λουδοβίκος ο 14ος, βασιλεύς της Γαλλίας.

Το ξαναδιαβάσαμε πίσω από τις λέξεις της ανακοίνωσης της ΕΠΟ. Μια προσωπική δήλωση του πρόεδρού της, Τάκη Μπαλτάκου. «Θα επιβάλλω τον δικό μου ρυθμό».

Δημοκρατικές διαδικασίες! Μετά από όλα όσα έγιναν (και πρόκειται να γίνουν) το μόνο που έχει σημασία είναι ο «προσωπικός ρυθμός».

Άλλη μια απόδειξη για τηναυταρχική αντίληψη και πολιτική του απέναντι στο ποδόσφαιρο και τους ανθρώπους του.

«Δεν πρόκειται να μπω σε προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν», είπε.

Δηλαδή, σας ακούω, αλλά δεν σας δίνω σημασία.

Ένας μηχανοκρατικά μυστικιστικός χαρακτήρας.

Τι έκανε εκείνος ο Λουδοβίκος;

Περιόρισε τη δύναμη του κοινοβουλίου και απέκτησε τον πλήρη έλεγχο της δικαιοσύνης. Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό;

«Θα επιβάλλω τον δικό μου ρυθμό». Δηλαδή, θα γίνει αυτό που θέλω, όπως το θέλω.

Μόνο που η ομοσπονδία δεν είναι μαγαζί ή επιχείρηση. Είναι σύνολο ανθρώπων. Είναι ομοσπονδία. Με ίσα δικαιώματα για όλους. Δεν είναι ενός ανδρός αρχή.

«Θεσμικά». Με βάση το νόμο. Σωστά, με νόμιμα μέσα.

Αποτέλεσμα: Θα νικήσω.

Συνεπώς δεν πρόκειται για πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά προσωπικό ζήτημα. Εγώ!

Συγνώμη, δεν είναι στον κόσμο του. Θεωρεί και επιβάλλει ουσιαστικά όλοι οι άλλοι να είναι στον δικό του κόσμο. Με τον δικό του ρυθμό.

Μοιάζει με φερέφωνο του αρχειακού εαυτού του.

Για τη διαιτησία, το ποδόσφαιρο, τις ομάδες, τα προβλήματα και τη λύση τους, λόγος δεν γίνεται. Μάλλον είναι όλα καλά. Δεν προκύπτει καν πρόβλημα. Οι κινήσεις αυτό δείχνουν.

Κι αν ένας Νταμπάνοβιτς χάλασε τη δουλειά, ας το θεωρήσουμε «στατιστικό λάθος». Καμία αντίδραση για τη φανέλα, ούτε μισή για τις αποδοκιμασίες σε διεθνείς παίκτες.

Ο προσωπικός ρυθμός, που λέγαμε. Ας τους να λένε. Τίποτα δεν θα γίνει. Οι μέρες κυλούν. Θα περάσουν όλα. Θα γίνει το δικό του.

Οι περισσότεροι απλά παρακολουθούν. Περιμένουν να πάρουν το πρωτάθλημα. Ένας το πρωτάθλημα και ο άλλος το Κύπελλο.

Μόνο που δεν φτάνει για όλους η πίτα. Κάποιος θα μείνει παραπονούμενος. Και πάλι όμως το ζητούμενο είναι ένα: Να μην πάρει τίποτα ο Ολυμπιακός…