Με συγκλονιστικό τρόπο ο ο αναισθησιολόγος  Ιωάννης Χασαπόπουλος, ο οποίος ήταν διευθυντής στη μονάδα του Καραμανδάνειου Νοσοκομείου στην Πάτρα, περιέγραψε με εμφανή ακόμα και τώρα την συγκίνησή του, την προσπάθεια του ίδιου και της ομάδας του να επαναφέρουν στη ζωή την 9χρονη Τζωρτζίνα μετά το επεισόδιο ανακοπής.

Ο μάρτυρας μίλησε για υπερπροσπάθεια που τους οδήγησε να ζήσουν ένα θαύμα και είπε πως ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που περιγράφει το συγκεκριμένο περιστατικό, αισθάνεται ότι το ξαναζεί και δεν μπορεί να κρύψει τη φόρτισή του.

Λίγα βήματα πιο πίσω, η μητέρα του παιδιού, Ρούλα Πισπιρίγκου, άκουγε σιωπηλή τον μάρτυρα να περιγράφει πώς εκείνος, ακόμα και την ώρα που έκανε με τους συναδέλφους του καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση(ΚΑΡΠΑ) στο παιδί, παρακαλούσε να κρατηθεί στη ζωή και να μην πεθάνει, καθώς λίγο πριν είχε πληροφορηθεί πως το παιδί που είχε μπροστά του και έμοιαζε  νεκρό ήταν αδερφή της Ίριδας, την οποία είχαν μεταφέρει λίγες μέρες νωρίτερα στο νοσοκομείο νεκρή. Στο άκουσμα μάλιστα της περιγραφής της σκηνής της ανάνηψης, η κατηγορούμενη δάκρυσε.

Ο μάρτυρας, αναφερόμενος σε όσα περιέγραψε η μητέρα στους νοσηλευτές λίγο πριν το κρίσιμο επεισόδιο, που οδήγησε το κοριτσάκι στην ανακοπή, είπε πως όσα έχει πληροφορηθεί δεν εξηγούνται ιατρικά. Και πρόσθεσε, «ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη, αλλά μου φαίνονται περισσότερο θεατρικά».

Ενδιαφέρουσες απαντήσεις έδωσε επίσης και για την ουσία κεταμίνη, επισημαίνοντας ότι την ώρα της ανάνηψης του παιδιού στο Καραμανδάνειο δεν χορηγήθηκε κεταμίνη στην Τζωρτζίνα.

Ο μάρτυρας, όπως είπε εκείνη την ημέρα είχε μεικτή εφημερία και βρισκόταν σε ετοιμότητα στο σπίτι του, όταν δέχθηκε από το νοσοκομείο τηλεφώνημα για επείγον περιστατικό στην παιδιατρική κλινική.

«Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο. Όρμησα στο θάλαμο και είδα σε ένα κρεβατάκι ένα παιδί που βρισκόταν σε καρδιοαναπνευστική διακοπή. Ήταν νεκρό. Δεν είχε κανένα ζωτικό σημείο, ήταν ωχρό και κυανικό μαζί. Είχε και μυδρίαση, οι κόρες των ματιών του ήταν σε διαστολή. Είδα του συναδέλφους που είχαν ξεκινήσει καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.

»Ανέλαβα την ευθύνη της ομάδας από την εφημερεύουσα παιδίατρο. Προχώρησα σε διασωλήνωση και ζήτησα να μου φέρουν απινιδωτή. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής, το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις τέτοιο περιστατικό, και πάλι δεν μπορείς να το περιγράψεις. Ρωτούσα τους συναδέλφους γιατί νοσηλεύεται το παιδί. Μου είπαν ότι ήρθε με αναφερόμενους σπασμούς. Μου είπαν ότι αυτό είναι το παιδί της οικογένειας που έχει χάσει άλλα δύο παιδιά. Εκείνη τη στιγμή έγινε έκρηξη στον εγκέφαλό μου.

»Πριν λίγες μέρες είχαμε υποδεχτεί τη μικρή Ίριδα. Το έφεραν νεκρό το παιδί και δεν μπόρεσε να γίνει τίποτα. Και τους είπα αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει. Έκανα τεράστια προσπάθεια εγώ και οι συνάδελφοί μου», κατέθεσε ο μάρτυρας περιγράφοντας με λεπτομερή τρόπο τις κρίσιμες στιγμές για την Τζωρτζίνα.

Και όπως είπε την ώρα εκείνη που προσπαθούσαν να την επαναφέρουν στη ζωή, «παρακαλούσα το παιδί και της έλεγα ‘μην φύγεις’. Έλεγα ‘δεν θα πεθάνεις και εσύ’ Εκεό που είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε το περιστατικό, βλέπω στο μόνιτορ μια μικρή ηλεκτρική δραστηριότητα, όλοι αναθαρρήσαμε και είπαμε κάτι συμβαίνει. Σε λίγα λεπτά ξεκίνησε φυσιολογικό καρδιολογικό ρυθμό, αποκαταστάθηκαν οι σφίξεις, έκανε και προσπάθειες αναπνοής. Ηταν συγκλονιστική στιγμή και αρχίσαμε να κλαίμε».

Ο κ. Ιωάννης Χασαπόπουλος παραδέχθηκε μάλιστα πως «ακομα και εγώ που είμαι πάρα πολύ έμπειρος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την συγκίνησή μου που είδα το παιδί να ξαναγυρίσει στη ζωή», χαρακτηρίζοντας αυτό που έζησαν ως θαύμα.

Αναφερόμενος στα επόμενα βήματα, πρόσθεσε πως «αποφασίσαμε να το διακομίσουμε στη Μονάδα Παίδων στην Πάτρα. Ενημερώσαμε τους γονείς, που τους είδα για πρώτη φορά, ότι αντιμετωπίσαμε καρδιακή ανακοπή. Τους είπα να κάνουν υπομονή και κουράγιο. Συνόδευσα ο ίδιος το παιδί στη μονάδα του Ρίου και το παρέδωσα στους συναδέλφους. Αποχωρωντας είδα τους γονείς και τους είπα δύο λόγια παρηγοριάς».

Πρόεδρος: Ξέρετε τι είναι η κεταμίνη;

Μάρτυρας: Είναι αναισθησιολογικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στα παιδιά. Είναι στην αναισθησιολογική φαρέτρα.

Πρόεδρος: Χρησιμοποιήθηκε από κάποιον από την ομάδας σας την ώρα της ανάνηψης;

Μάρτυρας: Όχι. Δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιηθεί. Τα φάρμακα αυτά, τα χρησιμοποιούμε για να καταστείλουμε κάποιον και εδώ, όπως σας είπα, το παιδί ήταν νεκρό. Δεν είχαμε λόγο να το χρησιμοποιήσουμε. Όταν το παιδί άρχισε να συνέρχεται, της δώσαμε ένα κατασταλτικό για να μπορεί να ανέχεται το σωλήνα και να μπορεί να γίνει διακομιδή στη μονάδα.

Πρόεδρος: Την ημέρα που σας κάλεσαν θυμάστε κάτι από το πρόσωπο του παιδιού;

Μάρτυρας: Ήταν ένα νεκρό παιδί. Το στόμα του παιδιού ήταν γεμάτο με σάλια και αυτό μου έκανε εντύπωση. Είχε πολλές εκκρίσεις. Μπορεί να συμβαίνει σε μια παθολογία. Δεν ξέρω τι είχε προηγηθεί.

Εισαγγελέας: Η νοσηλεύτρια που πήγε πρώτη στο δωμάτιο μετά την ανακοπή είπε ότι το παιδί ήταν στο μέσο του κρεβατιού και χωρίς ρινικό οξυγόνο. Μπορεί να εξηγηθεί αυτό ιατρικά;

Μάρτυρας: Συνήθως, πριν μια ανακοπή υπάρχουν πρόδρομα σημεία. Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιο περιστατικό τόσο αιφνίδιο. Ένα παιδί που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, θα έχει τέτοια ορατά σημάδια. Το παιδί δεν ξέρουμε ακριβώς πώς αντέδρασε. Νομίζω ότι ήταν στο θάλαμο μόνο η μητέρα, μόνο αυτή μπορεί να το περιγράψει.

Εισαγγελέας: Η ίδια στην ανακρίτρια είπε ότι το παιδί σηκώθηκε και έπεσε απότομα πίσω. Εμπίπτει αυτό στα πρόδρομα σημεία;

Μάρτυρας: Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Η περιγραφή δεν μου φαίνεται ιατρικά εξηγήσιμη. Δεν έχω δει τέτοιο θάνατο. Μου φαίνεται λίγο θεατρικό αυτό, συγγνώμη για αυτό που θα σας πω.

Headlines