ΛΟΑΤΚΙ+: Μια queer ιστορία 60 χρόνων μέσα από t-shirts

Όταν ο Eric Gonzaba εμφανίστηκε ως ομοφυλόφιλος τη δεκαετία του 2000, η ​​οικογένεια και οι φίλοι του το δέχτηκαν. Ήταν ευγνώμων για την υποστήριξη, αλλά ήταν ακόμα μια μοναχική εμπειρία να είσαι queer έφηβος σε μια μικρή αγροτική πόλη.

«Πάντα πίστευα ότι ήμουν μόνος, που ήμουν ο μόνος γκέι στην κομητεία Χάρισον της Ιντιάνα», είπε. Έτσι ήταν νευρικός την πρώτη φορά που φόρεσε ένα μπλουζάκι με σημαία ουράνιου τόξου πηγαίνοντας Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Θυμάται ακόμα πώς ένιωθε.

«Ήταν σύμβολο ότι ένιωθα άνετα να είμαι ο εαυτός μου», είπε ο Gonzaba, μιλώντας στον Guardian.

Ο Gonzaba επενδύει πολύ στα T-shirts. Δεν είναι ακριβώς συλλέκτης, αλλά έχει μια «εμμονή» με το πώς οι queer άνθρωποι εκφράζονται με τα μπλουζάκια που φορούν. «Τα μπλουζάκια δεν σου λένε όλη ιστορία της ζωής ενός ανθρώπου, αλλά είναι μια συναρπαστική εισαγωγή», είπε. «Τι σημαίνει άραγε αυτό το μπλουζάκι για αυτόν που το φοράει;»

Ο Gonzaba, καθηγητής Αμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Φούλερτον, άρχισε να καταλογοποιεί μπλουζάκια στο Διαδίκτυο στο Wearing Gay History το 2014. Από τότε, έχει αρχειοθετήσει πάνω από 4.500 από αυτά. Βρίσκει τα κομμάτια σε queer αρχεία σε όλο τον κόσμο, περνώντας μέσα από κουτιά με ναφθαλίνη για να φωτογραφίσει κάθε πουκάμισο των συλλογών. Βάζει τα πουκάμισα στα μανεκέν του, βγάζει μια φωτογραφία και προχωρά στο επόμενο.

Όταν ο Gonzaba άρχισε να αρχειοθετεί πουκάμισα, πίστευε ότι τα περισσότερα κομμάτια θα προέρχονταν από queer-friendly μεγάλες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη ή το Σαν Φρανσίσκο, και ως επί το πλείστον συνεπάγονταν τα αναμενόμενα μπλουζάκια αναμνηστικών Harvey Milk και τις εικονογραφήσεις του Keith Haring.

Αλλά στο πρώτο αρχείο που επισκέφθηκε, στην Ινδιανάπολη, άνοιξε ένα κουτί γεμάτο με κορυφές που διαφήμιζαν γκέι μπαρ ή πρωταθλήματα μπόουλινγκ. «Άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τη δική μου κοινότητα», είπε. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονταν για τη σεξουαλικότητά τους και κυριολεκτικά φορούσαν την… ομοφυλοφιλία τους στα μανίκια τους».

Σήμερα, το αρχείο του Gonzaba περιλαμβάνει τοπάκια από γκέι ροντέο στο Ρίνο της Νεβάδα, λεσβιακά μπαρ στο Χιούστον του Τέξας και τρανς φοιτητικές ομάδες στο Murfreesboro του Τενεσί και στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής.

«Η κουλτούρα queer υπάρχει σε όλα τα μέρη. Όταν ξεκίνησα αυτό το έργο, οι άνθρωποι μου είπαν ότι θα έβρισκα τα περισσότερα μπλουζάκια μου στη Νέα Υόρκη, γιατί εκεί ξεκίνησε το κίνημα των ομοφυλοφίλων. Αυτό πραγματικά με ενόχλησε. Ήταν ένα γερό χαστούκι σε άλλα μέρη».

Το παλαιότερο τεχνούργημα, ένα ξεθωριασμένο λευκό μπλουζάκι του μπέιζμπολ από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, προέρχεται από το έτος 1940. Ανήκε στον Loring Hayden, έναν καλλιτέχνη drag που ήταν δημοφιλής στην ομοφυλοφιλική σκηνή της Φλόριντα στα μέσα του 20ού αιώνα. Δεν υπάρχει τίποτα «gay» όσον αφορά την μπλούζα, αλλά ο Gonzaba το συμπεριέλαβε δεδομένου του ιδιοκτήτη του.

Η συλλογή εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1960, καθώς φοιτητές ακτιβιστές άρχισαν να φτιάχνουν μπλουζάκια για την απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων. Μετά την εξέγερση του Stonewall το 1969 και τις πρώτες πορείες Pride ένα χρόνο αργότερα, περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να φτιάχνουν τοπάκια που σχετίζονται με διάφορες δράσεις και εκδηλώσεις.

«Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι μπορούσες να φτιάξεις μπλουζάκια ανέξοδα για οτιδήποτε, είδαμε έναν τεράστιο αριθμό από αυτά να ξεπροβάλλουν στις δεκαετίες του ’70 και του ’80», είπε. «Και όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να εκτυπώσουν τίποτα, έγραφαν στο χέρι με μαρκαδόρους».

Τα λογότυπα των μπλουζών αποκαλύπτουν πώς εκφράστηκαν οι queer κοινότητες, όπως μια από την Gay Asian Pacific Alliance με τη φράση « Lavender Godzilla ». Ή ένα άλλο φτιαγμένο στη Μινεάπολη που λέει «Κάθε φορά που ένας Ρεπουμπλικανός πεθαίνει, ένας queer άγγελος παίρνει τα φτερά του» ή την παρωδία «Lesbiana Jones and the U-Haul of Doom», ένα riff στο στερεότυπο ότι τα λεσβιακά ζευγάρια ζουν μαζί λίγο μετά τη γνωριμία τους.

Οι 27 δολοφονημένοι τρανς

Ένα από τα αγαπημένα μπλουζάκια του Gonzaba στη συλλογή είναι ένα απλό λευκό τοπ που κατασκευάστηκε από έναν φοιτητή του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα το 2002. Ο δημιουργός χρησιμοποίησε έναν μαύρο μαρκαδόρο για να γράψει τα πλήρη ονόματα των τρανς ατόμων «27+» που δολοφονήθηκαν εκείνη τη χρονιά.

«Ήταν πραγματικά σημαντικό για αυτό το άτομο να τιμήσει αυτούς τους ανθρώπους και να θέλει και άλλοι να μάθουν για αυτό το θέμα, πριν από 20 χρόνια», είπε. «Και, πάλι, αυτό το πουκάμισο δεν ήρθε από το Σαν Φρανσίσκο ή τη φιλελεύθερη Μασαχουσέτη. Είναι μια τέλεια σύνοψη του τι είναι αυτό το έργο: δίνοντας προσοχή σε όλους τους τύπους queer ανθρώπων, όχι μόνο σε αυτούς που ζουν σε σχετικά ασφαλή καταφύγια».