Τα «φιλικά» και η πραγματικότητα

Είναι εκ των ων ουκ άνευ πως έχει δίκιο ο Ολυμπιακός που ζητεί Elite διαιτητές στις εναπομείνασες αγωνιστικές των play offs. Την «καυτή πατάτα» τέτοιων αγώνων πρέπει να τη διαχειριστούν όχι μόνον όσοι θεωρούνται καλύτεροι, αλλά κυρίως αυτοί που έχουν παραστάσεις και άρα υψηλές εμπειρίες.

Οι Ερυθρόλευκοι ήταν (στην περιβόητη σύσκεψη) η ομάδα που εμμένει στην ίδια θέση, σταθερά ζητεί ρέφερι με …γαλόνια. Ο ΠΑΟ είναι ήξεις αφήξεις, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δεν συντάσσονται εντελώς αλλά η γραμμή τους μόνο ευθεία δεν φαίνεται και ο Αρης, επίσης ζητεί τους κορυφαίους και όχι να βλέπει Ελληνες που άλλα γίνονται και ενίοτε άλλα καταλογίζονται.

Κι όμως, βρέθηκε ένας στη σύσκεψη, ο Αχιλλέας Μπέος που αναφώνησε το εξής: «Θα φέρουμε ξένους ρέφερι για φιλικά»; Η ματιά του στο Ολυμπιακός –Αρης της προσεχούς Κυριακής- για τον κ. Μπέο αυτό είναι ένα «φιλικό» παιχνίδι. Και από κοντά, ο Ιβάν Σαββίδης να πετά ένα «χίλια χρόνια θα ζήσεις», θέλοντας μάλλον να δώσει συγχαρητήρια ή να αποδώσει τα εύσημα στον πρόεδρο του Βόλου.

Οι υπόλοιποι; Μειδίασαν. Με νόημα. Γιατί λες και συμφώνησαν με την ατάκα-τοποθέτηση, μάλλον επρόκειτο για τη συνάντηση της …ατάκας. Είχαμε διαγωνισμό ποιος θα εκστομίσει την καλύτερη και μετά θα τη διαρρεύσει τεχνηέντως.  «Όταν έχεις αμφιβολίες , πες την αλήθεια», έγραφε ο Μαρκ Τουαίην και είναι ώρα να τη δούμε. Ώστε να ξεδιαλύνει κάθε αμφιβολία σε οποιονδήποτε ζει σε συννεφάκια και πετά λάσπη στον ανεμιστήρα.

Το βλέμμα στον περασμένο Σεπτέμβριο. Ο Ολυμπιακός έρχεται από τρία σερί παιχνίδι δίχως νίκη (δύο ευρωπαϊκά, ένα για τη Σούπερ Λίγκα) και πηγαίνει στο Κλ. Βικελίδης για ένα δύσκολο ματς με τον Αρη. Προηγείται αλλά τελικά δέχεται δύο γκολ στο ’76 και το ’80, ηττάται με σκορ 2-1 και η κατάσταση γίνεται ακόμη δυσκολότερη για τον Κορμπεράν.

Ναι, τον προπονητή που τελικά αποχώρησε την επομένη καθώς τότε έπεσαν οι «τίτλοι του τέλους». Ο Ισπανός είχε αναλάβει αρχές Αυγούστου και ασφαλώς ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να μπει σε νέες περιπέτειες για τον πάγκο του.  Απλή ερώτηση: πώς ένα …φιλικό μπορεί να δημιουργήσει νέα προβλήματα και τελικά διαζύγιο με έναν προπονητή;

Απάντηση, εδώ, δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί είναι προφανής. Όπως ξεκάθαρο μοιάζει το γεγονός πως όταν χάνει ο Αρης στο Νέο Φάληρο έχουμε να κάνουμε με κάτι το φυσιολογικό, κάτι που το συναντάμε συχνά στην ιστορία του ποδοσφαίρου της χώρας μας. Ιδού το γιατί: Εδώ και δεκαετίες νίκες ο Αρης έχει το ’78 με σκορ 2-1, το ’83 (1-0) , το ’87 (2-1) και το 2002 (1-0).

Οι δύο τελευταίες στο ΟΑΚΑ. Αν προσθέσουμε εδώ και έξι ισοπαλίες όλο αυτό το διάστημα, αντιλαμβανόμαστε πως δεν έχουμε μια υπερομάδα που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει αποτυχίες στην έδρα του Ολυμπιακού αλλά ένα σύνολο που συνήθως φεύγει με κατεβασμένο κεφάλι από την κόκκινη έδρα. Σε παιχνίδια που μόνο «φιλικά» δεν είναι. Χρόνια και χρόνια. Αλλά γιατί κάποιοι να συναντήσουν την πραγματικότητα όταν αιωνίως ζουν με ψευδαισθήσεις;