Με την μεταρρύθμιση του στο γαλλικό συνταξιοδοτικό ο Μακρόν επιβεβαιώνει την εικόνα του ως «Πρόεδρος των Πλουσίων» που κέρδισε στην πρώτη του θητεία με την κατάργηση του φόρου στους πλούσιους.

Με μια ιδιαίτερα καυστική παρέμβασή του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde ο βραβευμένος με Νόμπελ Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί, αφού υπενθυμίζει πως βρέθηκαν τα «κίτρινα γιλέκα» στους δρόμους το 2018, εξηγεί γιατί το συνταξιοδοτικό θίγει τους αδύναμους, ενώ το γαλλικό κράτος απαλλάσσει τους πλούσιους που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν.

Εκεί μπορείς να βρεις τα λεφτα Μακρόν

Τη στιγμή που η γαλλική κυβέρνηση κάνει μεταρρυθμίσεις προκειμένου να καταστήσει το σύστημα οικονομικά βιώσιμο, ο Πικετί αναφέρει, ότι στην πατρίδα του, οι 500 μεγαλύτερες περιουσίες εκτοξεύτηκαν μέσα σε 10 χρόνια από 200 δισ. σε 1000 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τον ίδιο, αν φορολογούνταν κατά 50% θα έφερναν στα γαλλικά ταμεία 400 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμα περισσότερο εάν η φορολόγηση διευρυνόταν στους 500.000 πλουσιότερους Γάλλους (1% του πληθυσμού) ή στο πλουσιότερο 10% ή 20%.

«Όλες αυτές οι ομάδες θα πρέπει να φορολογηθούν σταδιακά, σύμφωνα με αρχές δικαιοσύνης που θα πρέπει να συζητηθούν ανοιχτά, ξεκινώντας από την κορυφή. Όλοι γνωρίζουν αυτές τις πραγματικότητες και τις αδικίες σήμερα, τουλάχιστον όπως και την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και τα προνόμια των ευγενών» λέει ο οικονομολόγος.

Μας θεωρείτε ανόητους;

Έτσι, στη συνέχεια, ο Τομά Πικετί επιφυλάσσει απάντηση και για τους πολέμιους του φόρου περιουσίας (ISF) που αντιτείνουν ότι αυτός δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός διότι απέφερε στα δημόσια ταμεία μόλις 5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για ένα επιχείρημα που θεωρεί τους πολίτες «ανόητους» λέει ο Γάλλος οικονομολόγος εξηγώντας πως αυτή «αυτή η χαμηλή απόδοση αντανακλά την επιλογή των διαδοχικών κυβερνήσεων να απαλλάξουν τους δισεκατομμυριούχους και να βασιστούν σε ψευδείς δηλώσεις. Αυτή ακριβώς η επιλογή πρέπει να αμφισβητηθεί. Με την αντιμετώπιση του ζητήματος της δικαιοσύνης θα βγούμε από την τρέχουσα κρίση».

Ωστόσο, ο Πικετί είναι σίγουρος ότι με τη μεταρρύθμιση του γαλλικού συνταξιοδοτικού συστήματος, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ο δηλωμένος στόχος είναι η εξοικονόμηση 20 δισ. ετησίως έως το 2030, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι άλλες προτεραιότητες της κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα 20 δισ. θα πέσουν εξ ολοκλήρου στους ώμους των πιο αδύναμων.

Γιατί θα το πληρώσουν οι αδύναμοι

Για να λάβει σήμερα μιας πλήρης σύνταξη ένας Γάλλος, λέει ο Πικετί, χρειάζονται δύο προϋποθέσεις: να είναι 62 ετών και να έδινε εισφορές για 42 έτη, (για τους γεννημένους το 1961-1962 (και σταδιακά θα αυξηθεί στα 43 από τη γενιά του 1973). Για παράδειγμα, ένας Γάλλος που γεννήθηκε το 1961, είναι σήμερα 62 ετών. Ωστόσο, εάν είχε δαπανήσει χρόνια σε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές σημαίνει ότι άρχισε να εργάζεται στα 23 του. Συνεπώς, θα πρέπει ήδη να περιμένει μέχρι τα 65 για να φτάσει τα 42 χρόνια συντάξιμη υπηρεσία.

Με άλλα λόγια, λέει ο Πικετί, η μεταρρύθμιση που συνίσταται στην αύξηση των ορίων ηλικίας στα 64 ή τα 65 έτη δεν θα έχει εξ ορισμού κανένα αντίκτυπο στους σπουδαγμένους. Από τα 20 δισ. ευρώ που έχει ανάγκη το κράτος, οι πιο μορφωμένοι θα συνεισφέρουν ακριβώς μηδέν σεντς. Έτσι, «αυτά τα 20 δισ. θα ληφθούν εξ ολοκλήρου από τον υπόλοιπο πληθυσμό, κυρίως από εργάτες και υπαλλήλους, που είναι εκείνοι με το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής και που ήδη υποφέρουν από ένα βαθιά άδικο σύστημα, καθώς οι συνεισφορές τους είναι που χρηματοδοτούν την συντάξεις στελεχών με υψηλό προσδόκιμο ζωής» λέει ο Πικετί.

Ο Γάλλος οικονομολόγος καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση μπορεί να προσπαθήσει να συγκαλύψει τα πράγματα.  «Η πραγματικότητα είναι ότι έχει εφεύρει έναν οπισθοδρομικό φόρο που θα επιβάλλεται αποκλειστικά στους λιγότερο καταρτισμένους. Όταν η Γαλλία πρωθυπουργός Elizabeth Borne ανακοινώνει ότι κανείς δεν θα πρέπει να συνεισφέρει 47 ή 48 χρόνια συντάξιμης υπηρεσίας, παραδέχεται μόνο ότι ορισμένοι θα συνεισφέρουν στα 45 ή 46 τους χρόνια, συγκεκριμένα εκείνοι που άρχισαν να εργάζονται στα 19 ή 20 και συχνά εργάζονται σε δύσκολα θέσεις εργασίας.

Εξ ορισμού, όλα τα μέτρα μετριασμού μπορούν να χρηματοδοτηθούν μόνο από τους ίδιους τους λιγότερο μορφωμένους, υποστηρίζει ο Πικετί.«Αυτή η πραγματικότητα είναι τόσο προφανής που η μεταρρύθμιση ένωσε εναντίον της όχι μόνο τους αριστερούς αλλά και τους περισσότερους δεξιούς: το RN (Rassemblement National) φυσικά, αλλά και ένα αυξανόμενο τμήμα του LR (Les Républicains)».

Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική

Ο Γάλλος νομπελίστας καταρρίπτει και το επιχείρημα εκείνων που λένε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, παρά να ακολουθήσει η Γαλλία τον δρόμο που ακολούθησαν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αύξησης των ορίων. Το επιχείρημα είναι αδύναμο, «πρώτον επειδή τα ξένα συστήματα στην πραγματικότητα συνδυάζουν πολλαπλές παραμέτρους και είναι πιο περίπλοκα από ό,τι υποστηρίζεται. Δεύτερον, το γεγονός ότι καμία χώρα δεν έχει λάβει δεόντως υπόψη τις αβυσσαλέες κοινωνικές ανισότητες στη συνταξιοδότηση δεν δικαιολογεί την επιμονή με αυτόν τον τρόπο».

Ο Πικετί, καταλήγοντας, αναρωτιέται πως «το γεγονός ότι υπάρχουν παντού μισθολογικές ανισότητες λόγω φύλου είναι δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα γι’ αυτές; Είναι καιρός το συνταξιοδοτικό σύστημα να επικεντρωθεί στις μικρομεσαίες συντάξεις, με μια δημόσια υπηρεσία που επιτρέπει σε όλους να τελειώσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Τα μέσα υπάρχουν για αυτό. Ας ελπίσουμε ότι οι βουλευτές και το κοινωνικό κίνημα θα μπορέσουν να πείσουν την κυβέρνηση για αυτό».

Headlines