Κατασκοπεία: Γρίφος για γερούς λύτες οι λόγοι της σύλληψης του Αμερικανού δημοσιογράφου στη Ρωσία

«Η γάτα που κάθισε στο χαλάκι δεν είναι ιστορία. Η γάτα που κάθισε στο χαλάκι μιας άλλης γάτας είναι ιστορία»…

Από την ημέρα που συνελήφθη ο Αμερικανός ανταποκριτής της Wall Street Journal, Ιβάν Γκερσκόβιτς, με την κατηγορία της κατασκοπείας μέχρι και σήμερα, όλοι προσπαθούν να καταλάβουν τους λόγους πίσω από την τολμηρή και πρωτοφανή για τα μετασοβιετικά δεδομένα κίνηση της Ρωσίας.

Σε πρώτη ανάγνωση, η εξέλιξη αυτή μαζί με τις πληροφορίες που θέλουν τον Αμερικανό δημοσιογράφο ήδη κλεισμένο στην φυλακή υψίστης ασφαλείας Λεφόρτοβο, όπου εκεί εκτελούνταν οι πολιτικοί κρατούμενοι τη δεκαετία του 1930 την περίοδο της παντοδυναμίας του Ιωσήφ Στάλιν στην ΕΣΣΔ και βασάνιζαν οι πράκτορες της KGB τους αντιφρονούντες, φέρνουν στο μυαλό όλα τα μυθιστορήματα του Τζον Λε Καρέ μονομιάς.

Η σύλληψη

Το δίχως άλλο, η κατηγορία που του απηύθυνε η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB), ότι «δεχόταν οδηγίες από τις ΗΠΑ, συνέλεγε πληροφορίες για μία εκ των εταιρειών της στρατιωτικής βιομηχανίας της Ρωσίας, οι οποίες αποτελούν κρατικό μυστικό» έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή στις κάκιστες σχέσεις τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Αλλά και πάλι, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τους λόγους που η Ρωσία κατηγόρησε τις ΗΠΑ για κατασκοπεία μέσω ενός δημοσιογράφου που ζει στη Ρωσία τα τελευταία έξι χρόνια και έχει λάβει όχι μία, όχι δύο, αλλά πολλές φορές επίσημη διαπίστευση από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, γράφουν οι Moscow Times.

Κι ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το Κρεμλίνο έχει το βλέμμα στραμμένο σε μια μελλοντική ανταλλαγή κρατουμένων με τον Λευκό Οίκο, άλλοι θεωρούν ότι η σύλληψη του Γκερσόβιτς αποσκοπεί στο να εκφοβίσει τους ξένους ρεπόρτερ για αναπροσαρμογή των ορίων δράσης τους, μέχρι εκεί που δεν πλήττονται σοβαρά τα ρωσικά συμφέροντα.

Οι πρώτοι συγκεκριμένα στοιχιματίζουν ότι στόχος είναι η απελευθέρωση της Μαρίας Μάγιερ και του συζύγου της Λούντβιχ Γκες, που πιάστηκαν πρόσφατα ως κατάσκοποι της Ρωσίας στη Σλοβενία και μάλιστα ως «illegals», δηλαδή πράκτορες σε σημαντικές αποστολές χωρίς καμιά διασύνδεση με τις χώρες καταγωγής τους.

Το προηγούμενο

Κάπως έτσι η Ουάσιγκτον είχε υποχρεωθεί πέρυσι να ελευθερώσει τον Ρώσο έμπορο όπλων, Βίκτορ Μπουτ, που εξέτιε την ποινή του σε αμερικανική φυλακή, για να πάρει πίσω την Αμερικανίδα μπασκετμπολίστρια, Μπρίτνεϊ Γκρίνερ που είχε καταδικαστεί για κατοχή ναρκωτικών στη Ρωσία.

Για τους δεύτερους, ωστόσο, όλα αφορούν το μήνυμα που ήθελε να στείλει η Μόσχα στη Ουάσιγκτον και τον ξένο Τύπο, ότι «δεν έχετε καμιά δουλειά στη χώρα μας από τη στιγμή που γράφεται μόνο αρνητικά πράγματα για εμάς», είπε στην εφημερίδα υπό καθεστώς ανωνυμίας αξιωματούχος του Κρεμλίνου.

Να σημειωθεί ότι η τελευταία γνωστή υπόθεση ξένου δημοσιογράφου που κατηγορήθηκε για κατασκοπεία στη Ρωσία ήταν αυτή του Νίκολας Ντανίλοφ, ο οποίος συνελήφθη από τη σοβιετική κυβέρνηση σε μια κίνηση αντεκδίκησης για τη σύλληψη ενός σοβιετικού κατασκόπου σε αμερικανικό έδαφος. Του επετράπη να εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ένωση μερικές εβδομάδες αργότερα.

Η απορία

Είτε έτσι είτε αλλιώς, είναι ξεκάθαρο ότι η σχετική εντολή προήλθε από τα ανώτερα κλιμάκια της Μόσχας. Όπως αποκάλυψε ανώτερος Ρώσος κυβερνητικός αξιωματούχος, για τη σύλληψη του πέταξαν πρώην συνάδελφοι του από την FSB στην  Εκατερίνεμπουργκ, ώστε να μην πάει τίποτα λάθος.

«Πρόκειται για μια υπόθεση υψηλού προφίλ, επομένως την ανέλαβε το στρατιωτικό τμήμα της αντικατασκοπείας της FSB. Οι πράκτορες της Μόσχας έχουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία σε τέτοιες περιπτώσεις από τους περιφερειακούς ομολόγους τους», είπε χαρακτηριστικά ο προαναφερόμενος.

Τη μεγάλη σημασία που έχει αποδώσει η Ρωσία σε αυτή την υπόθεση αποδεικνύει μέχρι και το βαν που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά του με τα τρία χρώματα της Ρωσίας να μην το κρύβουν από τα μάτια του κόσμου, αντίθετα να το επιδεικνύουν με μεγάλη χαρά.

Ίσως και σε αυτήν την περίπτωση η απάντηση να κρύβεται σε μια άλλη φράση του αγαπημένου Βρετανού συγγραφέα έργων κατασκοπείας, πρώην συνεργάτη των μυστικών υπηρεσιών MI-5 και MI-6, ότι «μερικές φορές πρέπει να κάνουμε κάτι με σκοπό να βρούμε την αιτία του. Μερικές φορές οι πράξεις μας είναι ερωτήσεις, όχι απαντήσεις»…