Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο εφετινός Ολυμπιακός χρειάζεται σκάρτα 10 λεπτά καλού μπάσκετ για να νικήσει τον Παναθηναϊκό στα μεταξύ τους ντέρμπι. Λίγο-πολύ όλα έχουν την ίδια διακύμανση και τους ίδιους τρόπους. Είναι πλέον κοινοτυπία να τονίσει κανείς την τεράστια διαφορά των δυο ομάδων. Ασφαλώς, το 13-0 δεν δίνει το δικαίωμα στο Ολυμπιακό να μην σέβεται τον τεράστιο αντίπαλό του. Δεν δίνει το δικαίωμα ,όμως, και στον Παναθηναϊκό να το προσπερνάει σα να μην συμβαίνει τίποτα. Η παραδοχή της ανωτερότητας του αντιπάλου δεν δίνει άλλοθι σε κανέναν, όταν φοράει αυτή τη φανέλα και όταν κάθεται σε αυτόν τον πάγκο. Ο «εξάστερος» οφείλει να αλλάξει και να το παλέψει, περιμένοντας ίσως και κάποιο «ξεφούσκωμα» των ερυθρόλευκων αν φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής στην Euroleague. Η μεγάλη συζήτηση για την επόμενη σεζόν, τις μεταγραφές που θα κάνουν κρότο, τον προπονητή που θα αλλάξει τα δεδομένα, το μπάτζετ που θα δημιουργήσει εφιάλτες, είναι χρήσιμη γιατί είναι ενδεικτική προθέσεων και δίνει ελπίδα, αλλά ταυτοχρόνως αποπροσανατολίζει και γλυκαίνει ανεπίτρεπτα τις συνεχείς ήττες. Συζητάμε για τον Παναθηναϊκό…

Ο Ολυμπιακός από την άλλη θα είναι πρώτος, είναι καλύτερος όλων και κάνει διαχείριση στις δυνάμεις του, στο μυαλό του και βάζει στοιχεία στο παιχνίδι του που τον κάνουν απρόβλεπτο. Υπάρχουν βέβαια και τα… δίκοπα μαχαίρια, αν πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε κάποιο ψεγάδι. Στηρίζεται τόσο στο τρίποντο που ένα 0/9, 0/10 μπορεί να τον καταστρέψει στην κακή βραδιά απέναντι σε πολύ δυνατό αντίπαλο. Ναι, αλλά χωρίς τρίποντο τα θηρία δύσκολα τα παίζεις. Άντε ας βρούμε κι άλλο ένα. MVP της ομάδας είναι η ίδια η ομάδα και στα σίγουρα ο προπονητής της. Λένε, ότι στα ματς που δίνουν τίτλο (για την Ευρωλίγκα μιλώντας πάντα) ο ξεκάθαρος ηγέτης είναι υπερ-απαραίτητος. Ναι, αλλά δεν είναι αυτή η ταυτότητα που κάνει τόσο ξεχωριστό τον εφετινό Ολυμπιακό.

Δυο αγωνιστικές πριν πάμε στα playoffs ο Ολυμπιακός περιμένει την όγδοη θέση. Μπασκόνια ή Ζαλγκίρις για να κάνει μία ή δυο φορές ακόμα το ταξίδι στο Κάουνας πριν το Final-4. Οποιοδήποτε άλλο σενάριο για τα προημιτελικά είναι απίθανο. Από Ερυθρό Αστέρα δεν χάνει και μετά έχει την Μπασκόνια μέσα, για να «αποφασίσει» αν θα δώσει στους Λιθουανούς μια ευκαιρία να μπουν στην οκτάδα μέσω Μονάχου και ΣΕΦ. Στην εξωπραγματική περίπτωση που είναι δεύτερος, υπάρχει το σενάριο να πέσει πάνω στον Ομπράντοβιτς. Ονειρεμένο σενάριο για τους ιντριγκαδόρους. Φυσικά, το ίδιο ακριβώς μπορεί να γίνει πραγματικότητα στον ημιτελικό του Final-4 ή ακόμα καλύτερα (για τους πιο… «διεστραμμένους») στον τελικό. Ο Ζοτς είναι αντικείμενο λατρείας στο Βελιγράδι. Οι σκηνές που διαδραματίζονται εκεί από την δυναμική επανεμφάνιση του σερβικού γίγαντα σε ρόλους πρωταγωνιστικούς δίνουν ξεχωριστή δυναμική. Η Παρτίζαν μπορεί να είναι από πέμπτη ως έβδομη στην κανονική περίοδο. Και μετά -αν θέλετε την ταπεινή μου γνώμη- θα είναι στο Final-4.

Ολυμπιακός, Φενέρμπαχτσε, Παρτίζαν και Μακάμπι είναι η τετράδα στην οποία θα στοιχημάτιζα, στην πιο περίεργη και πιο δύσκολη Ευρωλίγκα όλων των εποχών.

Η 21η Μαϊου θα είναι ιστορική. Είτε εκλογικά, είτε μπασκετικά, είτε και για τα δυο θα την θυμόμαστε για πάντα…

Υ.Γ (άσχετο): Όταν μετράς λάθος το μπόι σου και δεν έρθει το αποτέλεσμα για το οποίο a priori πανηγύριζες και μεγαλοπιανόσουν, θα πάρεις το δρόμο της διάλυσης. Και είναι κρίμα…

Headlines