Στον αστερισμό του 13

Είναι σύνηθες την πρωταπριλιά να γράφονται και να λέγονται παραδοσιακά πολλά ψέματα, αλλά αυτό που έχει πετύχει ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Οι Ερυθρόλευκοι κινήθηκαν χθες στον αστερισμό του 13, στο πιο αγαπημένο νούμερο του «αιώνιου» αντιπάλου τους τον οποίο και νίκησαν για 13η συνεχόμενη φορά !

Μοναδικό και ασύλληπτο σερί σε όλες τις διοργανώσεις εντός και εκτός έδρας που δεν συναντάς πουθενά στον κόσμο μεταξύ δύο  τόσο μεγάλων ομάδων σε όλα τα αθλήματα.

Μάλιστα από τότε που ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην Α1 και στα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ το επιμέρους σερί στα «αιώνια» ντέρμπι είναι 14-1  !

Όμως χθες το 13 είχε γενικότερα την τιμητική του στο ΣΕΦ καθώς τόσες ασίστ (13) μοίρασε ο Γουόκαπ, ενώ οι Ερυθρόλευκοι μετά από 12 άστοχα τρίποντα πέτυχαν το πρώτο τους στην 13η προσπάθεια με τον Παπανικολάου. Ο δε Μουσταφά Φάλ αλλά και ο Σακίλ ΜακΚίσικ είχαν 13 δείκτη αξιολόγησης.

Ο Ολυμπιακός έκανε τη δουλειά του (και χρειάζεται πλέον μια νίκη είτε στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα, είτε με τη Μπασκόνια στο ΣΕΦ τελευταία αγωνιστική για να γράψει ιστορία και να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα στην ιστορία της ενιαίας Ευρωλίγκας που θα τερματίσει πρώτη στην κανονική περίοδο και μάλιστα στην πιο ανταγωνιστική διοργάνωση όλων των εποχών.

Ήδη έχει κάνει ρεκόρ νικών στην ιστορία του συλλόγου (23) στην Ευρωλίγκα και παράλληλα έπιασε 13άρι στις (συνεχόμενες) νίκες του επί του «αιώνιου» αντιπάλου κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στην ιστορία των αναμετρήσεων των δύο μεγάλων συλλόγων και δεν το είχαν πετύχει κορυφαίοι προπονητές των δύο (Ιωαννίδης, Ιβκοβιτς, Ομπράντοβιτς) ακόμα και στις εποχές που έχτιζαν πότε η μια και πότε η άλλη ομάδα τις αυτοκρατορίες τους με συνεχόμενα πρωταθλήματα και τρόπαια.

Ακόμα και στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού όπου υπήρχε διασταύρωση στα πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό όχι στον τελικό αλλά στον πρώτο γύρο (1ος ο ένας, 8ος ο άλλος στην κανονική περίοδο !) ποτέ το τριφύλλι δεν είχε πλησιάσει καν το διψήφιο αριθμό συνεχόμενων νικών και δεν είχε ξεπεράσει το πολύ τις 4-5 και το ίδιο ίσχυε και για τους Ερυθρόλευκους.

Και αν πέρυσι, ο Παναθηναϊκός θεωρητικά ήταν «παρατημένος» και βάδιζε με τη λογική έσοδα-έξοδα εφέτος ήταν πιο ενεργός από ποτέ την τελευταία τετραετία με ένα μπάτζετ που τελικά άγγιξε τα 15.000.000 ευρώ, σαφώς πολύ μεγαλύτερο από του «αιώνιου» αντιπάλου του.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας που έφυγε από τον Ολυμπιακό με άσχημο τρόπο (ουσιαστικά αποχώρησε μετά την επίθεση στην ομάδα στο πάρκινγκ του ΣΕΦ από λίγους ανεγκέφαλους οπαδούς των πρωταθλητών Ελλάδας, μετά από αποκλεισμό στο κύπελλο από τον Παναθηναϊκό) ζει μοναδικές στιγμές  στην ομάδα της καρδιάς του (ξεκάθαρα η πρώτη, καθώς η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ακολουθεί) και σπάει όλα τα ρεκόρ ξεπερνώντας σε αριθμούς αλλά και διάρκεια παραμονής στον Ολυμπιακό δύο προπονητές μύθους του συλλόγου, τον Γιάννη Ιωαννίδη και τον αείμνηστο Ντούσαν Ιβκοβιτς.

Και μάλιστα η χθεσινή νίκη ήρθε με τις μηχανές να μη δουλεύουν στο φουλ αφού εδώ και ένα μήνα οι Πειραιώτες έχουν κατεβάσει επίπεδο και μπαίνουν σιγά σιγά σε mood πλέι οφ στο δρόμο προς το Κάουνας.

Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό μπορεί αυτή να ήταν η 13η ήττα, αλλά επειδή για τους προπονητές αυτές λειτουργούν ως…λίπασμα ήταν η πιο διαφωτιστική καθώς είναι φανερό ότι εφέτος θα έχουμε ανταγωνιστικούς τελικούς και ο πρωταθλητής θα αναδειχθεί μέσα από μεγάλες μάχες και πραγματικά ντέρμπι όπως αυτά που μας έχουν συνηθίσει διαχρονικά να δίνουν οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι.

Και επιτέλους και ένας προπονητής στον Παναθηναϊκό που δίνει χρόνο συμμετοχής ακόμα και σε τέτοια δύσκολα παιχνίδια (όπου η νίκη διακυβεύει πολλά ακόμα και όταν δεν υπάρχει το βαθμολογικό όφελος) στο μεγαλύτερο κεφάλαιο του συλλόγου τη δεδομένη στιγμή από τους Ελληνες, τον Λευτέρη Μαντζούκα.

Αν είναι δυνατόν αυτό το παλληκάρι να μην παιζει σταθερά 20-25 λεπτά τον αγώνα στην Ευρώπη ιδιαίτερα την τελευταία τριετία που ο Παναθηναϊκός είναι ο απόλυτος κομπάρσος στην Ευρωλίγκα χωρίς την παραμικρή ελπίδα να πλησιάσει καν τα πλέι οφ.

Θα ήταν το μεγαλύτερο κέρδος του τριφυλλιού.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ με το Χρήστο Σερέλη να κάνει το αυτονόητο και να δικαιώνεται.