Οι ερχόμενες εκλογές , όπως εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, θα διεξαχθούν την 21η Μάιου.

Και μέσα στο πλαίσιο τούτο ο ηγέτης του τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος κ. Ανδρουλάκης έκανε την ακόλουθη πρόταση η οποία συνάντησε πολλές αντιδράσεις.

Δηλαδή, ότι εάν προχωρήσουμε τελικά σε μια «κυβέρνηση συνεργασίας» (διαφόρων κομμάτων) ο επόμενος Πρωθυπουργός να μην είναι ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε ο κ. Τσίπρας.

Και αυτό ενόψει του γεγονότος, ότι μάλλον δεν θα υπάρχει  η αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία του  ενός μόνο κόμματος .

Ιδίως μετά το έγκλημα των Τεμπών για το οποίο ευθύνονται -ίσως και ποινικά- πέραν του σταθμάρχη και οι πολικές ελίτ οι οποίες κυβέρνησαν αυτή τη χώρα για πολλά χρόνια και «κατασπατάλησαν τα λεφτά» της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είχαν δοθεί για την τηλεδιοίκηση και τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων!

Και σε σχέση με την πρόταση τούτη του κ. Ανδρουλάκη- που πρέπει να συζητηθεί με σοβαρότητα και όχι με «αφορισμούς» – θα ήθελα να διατυπώσω τις ακόλουθες παρατηρήσεις.

Καταρχήν θα ήθελα να θυμίσω, ότι πολλοί φιλόσοφοι (όπως ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ)  είχαν υποστηρίξει την άποψη, ότι δεν λειτουργούν πάντοτε ορθά οι πολίτες οι οποίοι εκλέγουν με την πλειοψηφική τους ψήφο μια κυβέρνηση.

Η αρχή της πλειοψηφίας με άλλα λόγια δεν έχει πάντοτε ευθεία σχέση με την ηθική ή την αλήθεια!

Ωστόσο , όταν κανένα κόμμα δεν κατορθώνει αυτοδύναμα να συγκεντρώσει την κρίσιμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 151 εδρών , τότε αρχίζουν οι «διαπραγματεύσεις» μεταξύ των κομματικών σχηματισμών , ώστε ενδεχόμενα να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Μέσα στο πλαίσιο τούτο γίνονται «διαπραγματεύσεις» καταρχήν για τις ιδεολογικές θέσεις , ώστε να υπάρχουν προγραμματικές συμφωνίες και συγκλίσεις  για τη φτώχεια, τις ανισότητες , τη φορολογία κλπ μεταξύ των κομμάτων τα οποία θα συγκροτήσουν την κυβέρνηση συνεργασίας.

Επιπλέον οι διαπραγματεύσεις είναι δυνατό να αφορούν κάλλιστα  και τα πρόσωπα τα οποία θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση  συνεργασίας, αλλά ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ!

Και τούτο, γιατί όλοι είναι απαραίτητο να κατανοήσουν ένα απλό πράγμα. Ποιο;

Όταν δηλαδή κανένα κόμμα δεν συγκεντρώνει αυτοδύναμα την πλειοψηφία των 151 εδρών και αρχίζουν οι «διαπραγματεύσεις», τότε όλα συζητιούνται από την αρχή!

Υπό την έννοια τούτη δεν μπορώ να κατανοήσω καθόλου  τη θέση του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη ο οποίος χλευάζει λίγο έως πολύ την ανωτέρω πρόταση του κ. Ανδρουλάκη, λέγοντας ότι ο τελευταίος προτείνει στους πολίτες να ψηφίσουν στα τυφλά για κάποιο «άγνωστο Χ πρωθυπουργό».

Προφανώς ο Πρωθυπουργός δεν θέλει να αντιληφθεί το νόημα των κυβερνήσεων συνεργασίας.

Εξάλλου θα ήταν παράδοξο ο αρχηγός  του τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος κ. Ανδρουλάκης ( στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης συνεργασίας)  να προτείνει ως πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη (που τον θεωρεί ως ηθικό αυτουργό για την παράνομη παρακολούθηση του κινητού του τηλεφώνου)!

Επιπλέον και στη Σουηδία και στην Ιρλανδία , όπου υπάρχει κυβέρνηση συνεργασίας, ο πρωθυπουργός δεν προέρχεται από το κόμμα που βγήκε πρώτο στις κάλπες.

Μήπως οι χώρες αυτές δεν είναι δημοκρατικές;

Ή μήπως  έχουν βυθιστεί στη «θεσμική ασέβεια» ;

Το συμπέρασμα;

Μετά το φρικτό έγκλημα των Τεμπών τα πάντα έχουν αλλάξει στη συνείδηση των πολιτών και όλες οι προτάσεις θα πρέπει να συζητηθούν πολύ σοβαρά, ώστε η οργή των πολιτών εναντίον του πολιτικού συστήματος να μην ενισχύσει τους φυλακισμένους από τη Δικαιοσύνη νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής !

Γρηγόρης Καλφέλης – Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠ

  kalfelis@law.auth.gr

Headlines