Τέτοια γίδια έχει το μαντρί, τέτοιο γάλα βγάζουν

Και να που ο Μιθριδάτης ήρθε να ανοίξει για τα καλά τη συζήτηση για το πώς επιλέγονται οι υποψήφιοι για τις εκλογές. Δυστυχώς η συζήτηση εκτρέπεται στη λογική «ο δικός μου υποψήφιος είναι καλύτερος από τον δικό σου» και άλλες τέτοιες ανοησίες.

Όπως και από το γεγονός ότι κάνουμε τη συζήτηση βρίσκοντας τι είχαν πει στο παρελθόν οι υποψήφιοι, ανοίγοντας όμως τον ασκό του Αιόλου. Φανταστείτε τι… μαργαριτάρια θα βρούμε αν αρχίσουμε και ψάχνουμε τις αναρτήσεις ή τις δηλώσεις υποψηφίων όλων των κομμάτων ή ακόμη και νυν βουλευτών και υπουργών.

Όμως, η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να βάλει στα ψηφοδέλτιά του τον τραγουδιστή – τραγουδοποιό Μιθριδάτη και να επαναφέρει στο προσκήνιο τα ξεχασμένα Ημισκούμπρια είναι σοβαρό θέμα. Τουλάχιστον ως προς το πώς οι αρχηγοί των κομμάτων και οι υπεύθυνοι των ψηφοδελτίων «ψαρεύουν» από χώρους που νομίζουν ότι θα φέρουν ψήφους ή που θα κάνουν… διαφορετικό το κόμμα τους.

Κατ’ αρχάς να πω ότι οι αναρτήσεις του Μιθριδάτη στο παρελθόν, είναι άθλιες, σεξιστικές και δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους βρόμικους στίχους τραγουδιών γνωστών και άγνωστων τράπερ. Και είμαι σίγουρος ότι στην Κουμουνδούρου τις ήξεραν αυτές τις αναρτήσεις όταν επέλεγαν τον τραγουδιστή για τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.

Η λογική είναι απλή. Το όνομά του θα ακουστεί, η ΝΔ θα κάνει ντόρο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα απαντήσει «ναι αλλά εμείς έχουμε καθαρά χέρια δεν κλέβουμε όπως οι δικοί σας υποψήφιοι» και κάθε διαφήμιση, ακόμη και αρνητική, θα έχει φέρει το αποτέλεσμα που θέλει το κόμμα και ο αρχηγός.

Δυστυχώς, όμως, έτσι ξεχνάμε τη λαϊκή ρήση που λέει «τέτοια γίδια έχει το μαντρί, τέτοιο γάλα βγάζουν».

Και κάθε φορά οικτίρουμε τον εαυτό μας που ψηφίσαμε αυτούς που ψηφίσαμε και στη συνέχεια τους μουτζώνουμε έξω από τη Βουλή. Διότι αν τα κόμματα μας δίνουν τέτοιους υποψήφιους, προβεβλημένους, συγκρουσιακούς, πολυφορεμένους στα social media, καλλιτέχνες, ποδοσφαιριστές, ανθρώπους της show biz, ακόμη και παίκτες ριάλιτι, αυτούς θα ψηφίσουμε.

Κι όταν ταυτόχρονα απέχουν από τα κοινά άνθρωποι άξιοι, με όρεξη για προσφορά, πετυχημένοι στον τομέα τους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επικρατήσουν οι υποψήφιοι που έχουν προβολή, πέραση σε συγκεκριμένα κοινά, δυνατότητα να προωθήσουν την υποψηφιότητά τους όχι με βάση τα προσόντα τους, αλλά με βάση του πόσες ανοησίες έχουν πει ή έχουν κάνει.

Γι’ αυτό το πολιτικό προσωπικό της χώρας παρουσιάζει ένδεια. Γι’ αυτό και οι πολίτες που θα μπορούσαν να προσφέρουν κάθονται στα σπίτια τους. Και γι’ αυτό στο τέλος, την ώρα της κάλπης, η επιλογή των πολιτών είναι αλλοπρόσαλλη.

Οσο τα κόμματα «ψαρεύουν» αδιαφορώντας για την ποιότητα της ψαριάς, τόσο το πολιτικό σύστημα θα βουλιάζει στα θολά νερά της μετριότητας.

Δεν ξέρω αν ο Μιθριδάτης θα γίνει βουλευτής. Πιθανόν με τόσο ντόρο που κάνει το όνομά του. Αλλωστε, τους νέους θέλει να «τσιμπήσει» ο Αλέξης Τσίπρας, οι οποίοι τραγουδάνε σεξιστικά τραγουδάκια χωρίς απαραίτητα να είναι σεξιστές, απλά γιατί είναι «μοντέρνοι», είναι… mainstream.

Και κανείς δεν μπορεί εκ προοιμίου να μαντέψει αν ο Μιθριδάτης θα γίνει καλός βουλευτής ή καλύτερος από πολλούς που έχουμε τώρα. Αλλωστε και ο ίδιος στην απάντησή του δηλώνει αγωνιστής των δικαιωμάτων, κάθε λογής.

Αυτό που ξέρω είναι ότι με τα κριτήρια που βάζουν τα κόμματα στην επιλογή υποψηφίων έχουμε δει πολλούς άχρηστους πολιτικούς. Κι όχι μόνο εκτός πολιτικής, αλλά και επαγγελματίες πολιτικούς που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.

Εχουμε δει «μουγγούς» βουλευτές και ευρωβουλευτές, έχουμε δει πετυχημένους ηθοποιούς να μετατρέπουν σε θέατρο τη Βουλή, έχουμε δει ανθρώπους του πολιτισμού να γίνονται οι χειρότεροι «υπηρέτες» των εκάστοτε αρχηγών κομμάτων.

Επειδή, λοιπόν, η πολιτική είναι σοβαρή υπόθεση καλό είναι οι υποψήφιοι να επιλέγονται με διαφορετικά κριτήρια. Δεν είναι μουσικό ριάλιτι ούτε Survivor η Βουλή, το Ευρωκοινοβούλιο, οι δήμοι και οι Περιφέρειες.

Αν θέλουμε, λοιπόν, η χώρα να έχει μέλλον οφείλουν και τα κόμματα να επιλέγουν σοβαρούς υποψήφιους ώστε οι πολιτικοί να έχουν σοβαρές επιλογές. Αλλιώς θα φτάσουμε στο τέλος να δικαιολογούμε την είσοδο στη Βουλή μπράβων της νύχτας, υμνητών του ναζισμού, μαχαιροβγαλτών της ακροδεξιάς ή απλά σεξιστών που πουλάνε δίσκους κι έχουν πέραση στη νεολαία.

Αυτονόητο βέβαια το σύνθημα «έξω οι κλέφτες», αλλά υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που πρέπει να βλέπουν τα κόμματα πριν από την συγκρότηση των ψηφοδελτίων τους.