Στο μυαλό των… τρομοκρατών της διπλανής πόρτας

Σε λένε Σαΐντ Ιρτάζα Χαϊντέρ. Είσαι σιίτης, 23 χρονών. Είσαι ένας από τους 235 εκατομμύρια πολίτες μιας μουσουλμανικής χώρας, του Πακιστάν, με χαμηλά εισοδήματα, υπανάπτυκτη φροντίδα υγείας, όπου το παρόν και το μέλλον σου περιγράφονται από λέξεις όπως υποσιτισμός, διαφθορά, αναλφαβητισμός, τρομοκρατία.

Οπως πολλοί συντοπίτες σου, έρχεται η μέρα που παίρνεις κι εσύ τον δρόμο της ξενιτιάς.

Διασχίζεις γύρω στα 4.400 χιλιόμετρα και περνάς από τον Εβρο παράνομα τα ευρωπαϊκά – ελληνικά σύνορα, χωρίς χαρτιά και γνωρίζοντας ότι ίσως και να καταλήξεις σε κάποιο ΚΥΤ ή σε κάποιο κελί φυλακής. Υστερα από χίλια βάσανα, τελικά φτάνεις σε ένα τουριστικό νησί, τη Ζάκυνθο, όπου πιάνεις δουλειά ως λαντζιέρης.

Ακόμα ένας φτωχοδιάβολος

Για την τοπική κοινωνία είσαι ακόμα ένας φτωχοδιάβολος από τη μακρινή Ασία και «ποιος ξέρει και πόσα στόματα έχει πίσω να θρέψει», ακούς να λένε για σένα. Σε παίρνουν για μεροκάματο και στα χωράφια, σου δίνουν δουλειά και στην οικοδομή. Ζεις μαζί με άλλους Πακιστανούς σε ένα σπίτι – ίσα που χωράτε δηλαδή – εκτός πόλης και μετακινείσαι πρωί – βράδυ με ένα ποδήλατο.

Περνούν κάπως έτσι 4 χρόνια και ξαφνικά χτυπάει μια μέρα το κινητό σου. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ένας ομοεθνής σου, με έδρα το γειτονικό στην πατρίδα σου Ιράν, σου κάνει μια «ανήθικη» πρόταση η οποία έχει ως εξής: «Θα χρειαστεί να ταξιδέψεις στην πρωτεύουσα όπου θα αναλάβεις να εντοπίσεις ένα κτίριο – στόχο χωρίς αστυνόμευση, ένα εβραϊκό εστιατόριο – συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας και θα αναλάβεις να φέρεις εις πέρας, μαζί με μερικά ακόμα άτομα, ένα τρομοκρατικό χτύπημα τις μέρες του εβραϊκού Πάσχα.

Ο ρόλος σου στην αποστολή θα είναι αρχηγικός. Θα πληρωθείς με το κεφάλι. Τουτέστιν, 16.000 ευρώ για κάθε θύμα, άρα, αν καταφέρεις να χτυπήσεις μέρα και ώρα με παρευρισκόμενα 50 άτομα, θα φύγεις από το σημείο της επίθεσης με 800.000 ευρώ. Δεν το λες και άσχημα, σχεδόν 1 εκατ. ευρώ, και αν πάει καλά, αναλαμβάνεις και άλλη αποστολή στη συνέχεια, πάντα κατά ισραηλινών στόχων.

Κι εν τω μεταξύ, εγώ θα στέλνω χρήματα στην οικογένειά σου, αφού σε απασχολώ από τα μεροκάματα στο νησί. Αν δεν βρεις όπλα για το χτύπημα, υπάρχει και η λύση της έκρηξης ή του εμπρησμού. Αντί να τους πυροβολήσεις έναν έναν, βάζεις μια φωτιά στην κουζίνα και τους καις όλους μαζί. Και αν δεν θες να μπεις σε άλλο κόλπο, θα σε φυγαδεύσει η οργάνωση, οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης, στην Τεχεράνη και θα σε κάνει εστιάτορα. Θα ‘σαι αφεντικό και με λεφτά στην τσέπη».

Λες «ναι». Αρχίζεις να νιώθεις κομμάτι ενός μεγαλύτερου σχεδίου, το οποίο σε περιέχει. Δεν είσαι πια το παιδί για όλες τις δουλειές. Με τα λεφτά που θα πάρεις, η ζωή σου θα αλλάξει για πάντα.

Βλέπεις τον εαυτό σου με τα κλειδιά στο χέρι, στην Τεχεράνη, να μετράς τις εισπράξεις της ημέρας. Τους γονείς και τα παιδιά σου δίπλα να σου χαμογελούν. Ισως για πρώτη φορά νιώθουν περήφανοι για σένα. Η ζωή σου αποκτά νόημα. Θυμίζει λίγο ταινία δράσης χολιγουντιανή.

«Και πού ξέρεις», σκέφτεσαι, «τις περισσότερες φορές οι καλοί νικάνε στο τέλος».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΑ ΝΕΑ