Ο Ολυμπιακός και τα «εγκλήματα», το σοκ, οι ευθύνες, τα… φιλικά, το πρωτάθλημα, το -3 που… παρέμεινε -3 και ο ΠΑΟΚ

Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Αυτό που υπέστη ο Ολυμπιακός το βράδυ της Κυριακής, η εφιαλτική εξέλιξη του αγώνα με τον Αρη, είναι σοκ. Οχι, κάτι σαν σοκ. Κανονικό σοκ. Κομμένα πόδια. Ψυχρολουσία. Από εκείνες τις στιγμές, που μπορεί να χαλάσουν το μομέντουμ και (κυρίως) το μυαλό όλων. Αυτοκτονία, που δεν έχει σύγκριση με καμία άλλη τη φετινή σεζόν. Δεν έχει σύγκριση ούτε με τον ΠΑΣ Γιάννινα, ούτε με τίποτε άλλο. Ενα «one of a kind» αυτογκόλ Μίτσελ και ποδοσφαιριστών.

Η εικόνα του αγώνα είναι απλή. Ο Ολυμπιακός μπορούσε να έχει τελειώσει τη διαδικασία σκοράροντας άνετα 3-4 γκολ. Ανετα. Ηταν καλύτερος. Είχε -και σπατάλησε- ένα τσουβάλι ευκαιρίες. Βγάζοντας ξανά στον αγωνιστικό χώρο τις γνωστές παθογένειες. Ποδοσφαιριστές να προσπαθούν να γίνουν ήρωες. Να μην δίνουν την μπάλα στον ελεύθερο συμπαίκτη. Να μην κάνουν το απλό. Να προτιμούν να κάνουν το δύσκολο, για να μπει το όνομά τους στον πίνακα των σκόρερ.

Ακόμη κι έτσι, το 2-0 περισσότερο αδικούσε τον Ολυμπιακό, παρά τον Αρη. Και κάπου εκεί, άρχισαν τα παράλογα. Από παίκτες και Μίτσελ. Το μυαλό του Ρέτσου κόλλησε, ο Αρης βρήκε ένα γκολ-δώρο, ευγενική χορηγία από τους γηπεδούχους. Και εκεί που οι Ερυθρόλευκοι έδειχναν ότι θα περάσουν ένα εύκολο απόγευμα, παίζοντας ποδόσφαιρο που ξεσήκωσε την εξέδρα και δημιούργησε την καλύτερη ατμόσφαιρα της σεζόν πιθανότατα από τους οπαδούς, όλα ήρθαν τούμπα.

Ο Μίτσελ είχε κλειδώσει στο μυαλό του μετά το 2-0 ότι θα έκανε αυτές τις ακατανόητες τρεις αλλαγές που έκανε. Διατήρησε το πλάνο του, ακόμη και μετά τη μείωση του σκορ σε 2-1. Αποφάσισε να αφήσει τον Ολυμπιακό χωρίς σέντερ φορ. Με τρεις αμυντικούς χαφ για να… κρατήσει το σκορ! Με σχεδόν 25 λεπτά χωρίς άλλη αλλαγή στη διάθεσή του. Και στο τέλος… μπάχαλο. Οδηγία να πάει σέντερ φορ ο Κασάμι μετά το 2-2. Άναρχες επιθέσεις, απόγνωσης για να βρεθεί ένα τρίτο γκολ, με έναν σχηματισμό και πρόσωπα που δεν μπορούσαν να πάνε την μπάλα μπροστά. Μια πολύ κακή ημέρα στη δουλειά. Για τον Μίτσελ. Και για τους ποδοσφαιριστές. Καταστροφική.

Το δεύτερο γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός, είναι ερασιτεχνικού επιπέδου. Ο σκόρερ ξεκινάει έξω από την περιοχή. Περνάει τον Ρέαμτπσιουκ. Περνάει τον Σαμασέκου, στέκεται δίπλα στον Σωκράτη, πίσω από τον Ρέτσο και σκοράρει ανενόχλητος. Σε μια φάση που έπρεπε να έχει «σβήσει» με συνοπτικές διαδικασίες. Μια φάση που έδειξε ότι ο Ολυμπιακός είχε χάσει το μυαλό του. Αλλά σε εκείνο το σημείο ο Μίτσελ δεν μπορούσε να βοηθήσει. Είχε αφοπλιστεί από μόνος του, εξαντλώντας τις αλλαγές του στο 75!

Ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία να πάει στο -1 από την κορυφή. Εχασε το εξαιρετικό μομέντουμ που ο ίδιος είχε φτιάξει. Εχασε την ψυχολογία του. Στέρησε τον ενθουσιασμό από τον κόσμο του, αλλά αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να… παρατήσει ένα πρωτάθλημα που μπορεί ακόμη να το κατακτήσει. Οι Ερυθρόλευκοι δεν είναι στο -1, αλλά είναι στο -3 από την κορυφή. Με 8 ματς να απομένουν. Και μαθηματικά να το πάρει κανείς, όλα ανοιχτά είναι.

Ο Ολυμπιακός έχει δείξει μέσα στη χρονιά τα καλά και τα άσχημα στοιχεία του παιχνιδιού του. Εχει παθογένειες, συγκεκριμένες. Κάποιες φορές τις καταπολέμησε. Άλλες, έβγαλε τα μάτια του. Όπως κόντρα στον Αρη. Αλλά δεν μπορεί μια ομάδα που και πριν από αυτό το παιχνίδι ήταν στο -3 να πηγαίνει για πρωτάθλημα και μετά τον Αρη, πάλι στο -3, να καταστράφηκε το σύμπαν. Προφανώς τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Αλλά στο σημείο που βρίσκεται η σεζόν, το μόνο που μπορεί να κάνει ο σύλλογος, είναι να ζήσει με το σοκ που τον βρήκε. Να κάνει ό,τι είναι να κάνει γρήγορα, γιατί δεύτερο λάθος δύσκολα θα μπορεί να διορθωθεί από εδώ και πέρα. Τα περιθώρια στένεψαν.

Και το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ δεν είναι απλά τελικός. Είναι η στιγμή που η ομάδα, οι ποδοσφαιριστές, όλοι, πρέπει να δείξουν ότι τίποτα δεν τελείωσε. Η νίκη δεν είναι απλά κρίσιμη. Είναι ζωτικής σημασίας. Σε ένα πρωτάθλημα που όλα αλλάζουν από αγωνιστική σε αγωνιστική, που όλες οι έδρες έχουν «σπάσει» από τις δύο πρώτες αγωνιστικές, δεν μπορείς να αφήσεις έναν τίτλο επειδή πήγαν ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ κόντρα στον Αρη. Ο,τι και να γίνει, ό,τι κι αν αποφασιστεί, ο Ολυμπιακός οφείλει να βρει τρόπο να μείνει συγκεντρωμένος και να παίξει το ποδόσφαιρο που δεδομένα μπορεί στα παιχνίδια που απομένουν.

ΥΓ1. Κάτι τελευταίο, που μπορεί να μην έχει σχέση με το παιχνίδι κόντρα στον Αρη, αλλά έχει άμεση σχέση με όσα έχουν συμβεί συνολικά φέτος στη σεζόν: Η ΕΠΟ όρισε για το Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ τον Γάλλο διαιτητή Φρανσουά Λετεξιέ. Έναν ρέφερι της κατηγορίας ελίτ της UEFA, μόλις 33 ετών, ανερχόμενο, τον οποίο οι Γάλλοι προορίζουν για τελικούς σε διεθνείς διοργανώσεις και γενικώς έχουν επενδύσει πάνω του. Τι μας δείχνει αυτός ο ορισμός; Διασύρει για ακόμη μία φορά τη ρητορική «δεν έρχονται ελίτ διαιτητές στην Ελλάδα». Διότι η επιλογή του Λετεξιέ έγινε πολύ πριν τη συνάντηση των «6» στην ΕΠΟ. Και πολύ πριν την επιστολή-παραδοχή ψέματος που απέστειλε η ΕΠΟ την Τετάρτη 29/03/2023 στην UEFA. Μια χαρά έρχονται οι ελίτ διαιτητές από μεγάλα πρωταθλήματα. Η ΕΠΟ και ο Μπένετ δεν ήθελαν να τους φέρουν.

ΥΓ2. Ο Αρης έχει κόψει 5 βαθμούς φέτος στον Ολυμπιακό. Εχει χάσει από ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους της 4άδας και έχει στερήσει στον Ολυμπιακό την πρωτιά. Χθες, τέσσερις παίκτες έφυγαν με τραυματισμούς από το παιχνίδι. Αλλά η γραφικότητα περί «φιλικών» συνεχίζεται. Αν είναι, ας παίξει κι άλλα τέτοια φιλικά η ομάδα του Καρυπίδη, μπας και κόψει κανέναν βαθμό και στους υπόλοιπους.

ΥΓ3. Επειδή ρωτάτε. Ο Ντόη δεν είχε κάποιο πρόβλημα τραυματισμού. Ηταν απόφαση του προπονητή να μείνει εκτός αποστολής. Και το ίδιο ισχύει και για τον Σισέ.