«Να μη μετατραπούμε σε μια αρχαιοελληνική Ντίσνεϊλαντ»

Περισσότερο μια χύμα εκδήλωση συμπαράστασης απέναντι στις κινηματογραφικές αίθουσες Ιντεάλ, Αστορ και Ιρις που, ως γνωστόν, κινδυνεύουν να κλείσουν, παρά συνέντευξη Τύπου, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την εκδήλωση που έγινε χθες το μεσημέρι στο Αστορ για το επίμαχο θέμα της σωτηρίας των αιθουσών που εδώ και μερικούς μήνες έχει σοβαρέψει.

Θυμίζουμε ότι όλα άρχισαν το 2020 με την ενοποιήση όλων των Ταμείων κύριας ασφάλισης στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, στη νέα ακίνητη περιουσία του οποίου βρίσκονται τα κτιριακά συγκροτήματα στα οποία στεγάζονται το Αστορ στην πλατεία Κοραή και το Ιντεάλ στην οδό Πανεπιστημίου.

Χθες, πάντως, η αίθουσα του Αστορ ήταν κατάμεστη και ο συναισθηματισμός αναμενόμενα διάχυτος κυρίως από τους ομιλητές κ.κ. Ανδρέα Κονταράκη (Αστορ) και Γιώργο Σπέντζο (Ιντεάλ) που δέχθηκαν (όπως όλοι) θερμότατα χειροκροτήματα.

Η κατάσταση αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τον Αν. Κονταράκη, έχει ως εξής: μετά τη θετική έκθεση που έκανε το υπουργείο Περιβάλλοντος κρίνοντας τους χώρους των κινηματογράφων Αστορ και Ιντεάλ διατηρητέους, ακολούθησε η ένσταση που έκανε μετά από έναν μήνα το e-ΕΦΚΑ λέγοντας ότι θέλει να αξιοποιήσει το Αστορ και το Ιντεάλ χωρίς την ύπαρξη των κινηματογράφων. Επομένως αυτή τη στιγμή είτε το υπουργείο Περιβάλλοντος θα πρέπει να προχωρήσει και να ψηφίσει αυτό το οποίο εισηγείται – άρα μιλάμε στην ουσία για μια υπογραφή – είτε από την πλευρά του το υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τον νόμο που το ίδιο το ΥΠΠΟΑ επικαλέστηκε για να σωθεί η αίθουσα Αλκυονίδα, Αχαρνών και Ιουλιανού.

Γαβράς, Ακίν

Κατά τα άλλα, μετά τις πολύτιμες (και σύντομες) δηλώσεις στην αρχή της εκδήλωσης των σκηνοθετών κ.κ. Κώστα Γαβρά και Φατίχ Ακίν που εξέφρασαν μέσω βίντεο τη συμπαράστασή τους, τίποτα καινούργιο δεν ειπώθηκε από τους αμέτρητους εκπροσώπους φορέων που βρέθηκαν με ένα μικρόφωνο στο χέρι και έπρεπε να δώσουν τη δική τους παράσταση.

Με συντονιστή της εκδήλωσης τον κ. Λουκά Κατσίκα, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας, μίλησαν λογιών λογιών εκπρόσωποι φορέων επαναλαμβάνοντας τα αυτονόητα περί ανάγκης σωτηρίας των αιθουσών και πολυτιμότητάς τους. Περιέργως, οι περισσότεροι έλεγαν ότι επαναλαμβάνονται και ότι λένε τα αυτονόητα.

Ανάμεσά τους εκπρόσωποι από την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, την Ενωση Κινηματογραφικών Λεσχών, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, την Ενωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, την Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου, το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ακόμα και την… Ενωση Τραγουδιστών Ελλάδας.

Καυτό ζήτημα

Θεμιτή η συμπαράσταση όλων αυτών των φορέων απέναντι στο καυτό ζήτημα της σωτηρίας των αιθουσών, ουδεμία σχέση όμως είχε με την ουσία της συνέντευξης Τύπου. Για το ακριβές, το θέμα της είχε επί της ουσίας καλυφτεί στο πρώτο τέταρτο μιας εκδήλωσης που διήρκεσε ασκόπως δύο ώρες. Τα είπε όλα στην αρχή ο πρώτος κιόλας χθεσινός ομιλητής, ο κ. Μπάμπης Κονταράκης, γιος του Ανδρέα και ουσιαστικός διαχειριστής του Αστορ.

Σαν να μην έφτανε αυτή η ασταμάτητη φλυαρία, δύο εκπρόσωποι της Σχολής Σταυράκου που αποτελούσαν μέρος της Πρωτοβουλίας Σταυράκου –  της ομάδας που διοργάνωνε προβολές στην κατάληψη του ΡΕΞ – βρήκαν την ευκαιρία (εφόσον είχαν το μικρόφωνο στο χέρι) να κάνουν προβοκάτσια κατά του επίσης παρόντος στην εκδήλωση δημάρχου της Αθήνας κ. Κώστα Μπακογιάννη μιλώντας για εντελώς άσχετα με το θέμα του Ιντεάλ και του Αστορ πράγματα, όπως το «τρομοκρατικό τελεσίγραφο που στάλθηκε στην κατάληψη του Ολύμπια αλλά και για τη μεσολάβηση και ανεκτικότητα του (δημάρχου) σχετικά με το αίτημα των εργαζομένων στον χώρο του χορού για τη μετατροπή του Ολύμπια σε κρατική στέγη χορού». Αλλ’ αντ’ άλλων, με άλλα λόγια.

Η ειρωνεία είναι ότι η μόνη σημαντική παρέμβαση επί του θέματος που τουλάχιστον αφορούσε την εκδήλωση ήταν του δημάρχου της Αθήνας κ. Μπακογιάννη, ο οποίος πήρε θέση υπέρ της σωτηρίας των αιθουσών λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αυτή η συζήτηση ξεπερνά τους δύο ιστορικούς κινηματογράφους και έχει να κάνει με την ταυτότητα και την προσωπικότητα της Αθήνας. Ναι, θέλουμε την οικονομική ανάπτυξη, ναι, θέλουμε επενδύσεις, ναι, θέλουμε επισκέπτες, ναι, θέλουμε τουρίστες. Αλλά δεν θέλουμε η Αθήνα να χάσει την ψυχή της. Δεν θέλουμε να μετατραπούμε σε μια κλασική αρχαιοελληνική Ντίσνεϊλαντ».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ