Σε είπανε Θεό και δε Σε πίστεψα,
γιατί αν ήσουνα
θάχες φόβο, θάχες τρόμο, θάχες ντροπή,
γιατί αν ήσουνα
θα Σε λυπόμουν.

Σε είπαν Επανάσταση και Σ’ ακολούθησα,
ήθελα να γκρεμίσεις, ήθελα να χτίσεις,
ήθελα να τελειώσεις και ν’ αρχίσεις,
ήθελα ν’ αλλάξεις
κι Εσύ κι Εγώ –
και μ’ άφησες στους πέντε δρόμους.

Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Δούκαρη Το γυμνό χώμα (1957)

Ο ποιητής και συγγραφέας Δημήτρης Δούκαρης έφυγε από τη ζωή τη νύχτα της Δευτέρας 5 Απριλίου 1982, σε ηλικία μόλις 57 ετών.

Ο Δούκαρης έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, ενώ από το 1947 έως το 1950 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο.

Την εποχή της δίκης του Νίκου Πλουμπίδη ο Δούκαρης διαχώρισε με θάρρος τη θέση του από την επίσημη γραμμή του ΚΚΕ και αφιέρωσε στον μετέπειτα καταδικασθέντα και εκτελεσθέντα Πλουμπίδη ένα από τα ποιήματά του.

Αργότερα, με ένα άλλο ποίημά του, καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουγγαρία και ακολούθως αποστασιοποιήθηκε από το χώρο της πολιτικής.

Από το 1975 έως το θάνατό του πάσχισε, ως εκδότης και διευθυντής, για την επιτυχία του μηνιαίου περιοδικού πνευματικού προβληματισμού «Τομές».

Ιδιόρρυθμος άνθρωπος και ιδιότυπος ποιητής, ο Δούκαρης υπήρξε ένας φανατικός των Γραμμάτων, ένας βασανιζόμενος των Ιδεών.

*Η ανωτέρω φωτογραφία του Δημήτρη Δούκαρη προέρχεται από το περιοδικό «Διαβάζω» (πάροχος: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών/ΙΙΕ).

Headlines