Η πλατφόμα Viasat History αποκαλύπτει τις αδίστακτες γυναίκες του Τρίτου Ράιχ, σε ένα διμερές ντοκιμαντέρ, που κάνει πρεμιέρα στις 8 Απριλίου, στις 10 το βράδυ.

Για πολλά χρόνια οι Γερμανίδες θεωρούνταν ως παθητικοί μάρτυρες των φρικτών εγκλημάτων που διέπρατταν οι ναζί, ωστόσο πολλές από αυτές συμμετείχαν ενεργά στις φρικαλεότητες και ήταν αντίστοιχα αδίστακτες με τους άντρες ομολόγους τους. Οι «Γυναίκες κάτω από τη σημαία του Χίτλερ», ένα ντοκιμαντέρ με 2 μέρη κάνει πρεμιέρα στις 8 Απριλίου στις 10μμ στο Viasat History, αποκαλύπτοντάς τες με τη βοήθεια ιστορικών οι οποίοι ψάχνουν χρόνια την αλήθεια γύρω από τις πιο διαβόητες γυναίκες του Τρίτου Ράιχ. Παράλληλα, αποκαλύπτεται πώς συγκεκριμένες από αυτές συμμετείχαν ενεργά και σας παρουσιάζουμε ορισμένες από τις πιο αδίστακτες βοηθούς του Χίτλερ.

Οι γυναίκες εκπαιδεύονταν να μεγαλώνουν παιδιά

Όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία το 1933, πολλοί άνδρες αλλά και γυναίκες ενσωματώθηκαν στη ναζιστική του νεολαία. Υπήρχε μάλιστα και συγκεκριμένο γυναικείο παρακλάδι, το BDM. Περισσότερα από 200.000 κορίτσια είχαν εγγραφεί έχοντας πολλές δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχαν, κάνοντάς τες να νιώθουν πως διασκεδάζουν. Στην πραγματικότητα, υπόκεινταν σε πλύση εγκεφάλου. Η νεολαία του Χίτλερ ήταν ένας ισχυρός μηχανισμός κατήχησης, όντας παράλληλα βαθιά αντισημιτικός και μισογυνικός. Οι ναζί δεν επέτρεπαν σε γυναίκες να κατέχουν υπεύθυνες θέσεις και περιόριζαν την πρόσβασή τους στην ανώτερη εκπαίδευση: στους κόλπους του BDM εκπαιδεύονταν να γεννούν παιδιά. Κάθε δραστηριότητα σκόπευε να τις προετοιμάσει για το ρόλο τους ως μητέρες. Επιπλέον τις μάθαιναν πώς να βρίσκουν τον κατάλληλο σύζυγο με βάση την γυλετική του προέλευση. Τους έλεγαν πως ανήκουν σε μια ανώτερη φυλή, τους Άριους, και εξ’ αυτών όφειλαν να βρουν το ταίρι τους. Οι Εβραίοι ήταν κάτω κάτω σε αυτή τη «σκάλα», θεωρούμενοι ως υπάνθρωποι. Οι γυναίκες του BDM σιγά σιγά ενσωματώνονταν στο Τρίτο Ράιχ όντας έτοιμες να εκπληρώσουν τα αντισημτικά σχέδια του Χίτλερ.

Πολίν Κνάισλερ, η δολοφόνος νοσοκόμα

Οι νοσηλεύτριες, ως δημόσιοι λειτουργοί, ήταν υποχρεωμένες να αναφέρουν οποιαδήποτε δυσπλασία ή μειονέκτημα έβλεπαν. Καταγραφόταν στο σύστημα και πολλές φορές αυτό έφτανε μέχρι την ευθανασία. Η Πολίν Κνάισλερ ήταν μια από τις κύριες μορφές πίσω από αυτή την πρακτική. Συμμετείχε στο «Aktion T4», μια πειραματική καμπάνια κατά των σωματικά και ψυχολογικά μειονεκτούντων, είτε ενήλικοι είτε παιδιά. Ήταν στα 40 της, μια πεπειραμένη νοσοκόμα και μέλος των ναζί. Πολλές ακόμα νοσοκόμες συμμετείχαν στο εν λόγω πρόγραμμα και εκπαιδεύονταν στο να μη δείχνουν καμία συμπάθεια και κανέναν συναίσθημα προς συγκεκριμένους ασθενείς. Έφτασαν να τους βλέπουν περισσότερο ως πρόβλημα παρά ως ανθρώπους. Η Κνάισλερ και οι συνάδελφοί της επισκέπτονταν ιδρύματα έχοντας μαζί τους λίστες με ονόματα ασθενών οι οποίοι θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τους βοηθούσαν να μαζέψουν τα πράγματά τους λέγοντάς τους πως απλά μεταφέρονταν κάπου αλλού, χωρίς ποτέ να τους αναφέρουν ότι όδευαν προς τους θαλάμους αερίων. Οι οποίοι θάλαμοι χρησιμοποιήθηκαν πρώτοι φορά με αφορμή το πρόγραμμα αυτό, το «Aktion T4».

Γερτρούδη Σλότκε, η άρχοντας της ζωής και του θανάτου

Το 1942, 2 χρόνια μετά τη Γερμανική κατοχή επί της Ολλανδίας, η Γερτρούδη Σλότκε, μια 40χρονη γραμματέας, δούλευεστο τμήμα Εβραϊκών υποθέσεων στη διοίκηση της γερμανικής κατοχής η οποία ήταν υπεύθυνη για την οργάνωση και απέλαση των Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εξαιτίας μιας ξαφνικής μετάθεσης του προϊσταμένου της, η Σλότκε ανέλαβε γήγορα πολλές ευθύνες, που την βοήθησαν να εκπληρώσει τις φιλοδοξίες της. Αποφάσιζε για τη ζωή και το θάνατο, κυριολεκτικά, επισκεπτόμενη συχνά το Bέστερμπορκ, το κύριο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου και αποφάσιζε ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν. Η δουλειά της ήταν να γεμίζει τα τρένα σύμφωνα με τις οδηγίες που λάμβανε. Καλούσε έναν έναν τους κρατούμενους και αποφάσιζε ποιοι Εβραίοι θα έπαιρναν μια μικρή περίοδο χάριτος όντας με κάποιο τρόπο ακόμα χρήσιμοι στηη γερμανική πολεμική μηχανή. Οι άλλοι στέλνονταν σε στρατόπεδα εξόντωσης εντός 48 ωρών. Αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονταν ταυτόχρονα σε όλη την Ευρώπη, αλλά από άντρες: ήταν η μόνη γυναίκα που είχε παρόμοια καθήκοντα. Ήταν γνωστή για την ψυχρότητά της, πλήρως αφοσιωμένη, ενώ συχνά ταξίδευε στο Βερολίνο ζητώντας ακόμα ακριβότερα μέτρα. Αποφάσιζε για τη ζωή αμέτρητων Εβραίων και παρέμεινε στο πόστο της μέχρι και την αναχώρηση του τελευταίου τρένου από το Βέστερμποκ. Ήταν το τρένο που μετέφερε την Άννα Φρανκ με την οικογένειά της.

Πολλές από τις γυναίκες του Χίτλερ έλαβαν μέρος σε αυτό που αποκαλούνταν η «Τελική Λύση». Μετά τον πόλεμο κάποιες από αυτές βρέθηκαν υπόλογες για τις πράξεις τους, ωστόσο πολλές διέφυγαν και ξεκίνησαν μια νέα ζωή. Χρειάστηκαν δεκαετίες δουλειάς από ιστορικούς για να χυθεί φως σε αυτή τη λιγότερο γνωστή όψη του Ολοκαυτώματος και να μπορέσει να ειπωθεί η ιστορία των «Γυναίκες κάτω από τη σημαία του Χίτλερ», μαζί με τη βία την οποία επέβαλλαν.

*Στο Viasat History. Πρεμιέρα στις 8 Απριλίου στις 10μμ.

Headlines