Ο Νικ Κέιβ δηλώνει κεντρώος πολιτικά: «Δεν ξέρω τίποτα με σιγουριά»
«Στο κέντρο οι τραγουδοποιοί αισθάνονται πιο ελεύθεροι, λιγότερο περιορισμένοι, λιγότερο δογματικοί, λιγότερο φανατικοί. Βλέπουμε τον κόσμο κυρίως μυστηριώδη, συχνά μυστικιστικό, και μας κάνει να νιώθουμε ταπεινοί, στο βαθμό που δεν ισχυριζόμαστε ότι τον γνωρίζουμε ή ότι τον καταλαβαίνουμε απόλυτα».
Ο Νικ Κέιβ μίλησε ανοιχτά για τις κεντρώες πολιτικές του απόψεις, λέγοντας ότι «δεν ξέρω πραγματικά για τίποτα στα σίγουρα».
Στην τελευταία ανάρτηση στην θρυλική ιστοσελίδα του Red Hand Files, η οποία μοιάζει με εξομολογητήριο και με δεξαμενή σοφίας, με ερωτοπαντήσεις ανάμεσα σε αυτόν κα το κοινό του, ο άλλοτε frontman των Bad Seeds απάντησε σε μια θαυμάστρια, τη Δάφνη, που τον ρώτησε αν του αρέσουν οι σταφίδες.
«Αισθάνομαι ότι δεν ξέρω ποτέ τι θέλω ή τι να σκεφτώ και πώς είμαι πάντα μπερδεμένος με τα πράγματα, και υποθέτω ότι το να μισώ τις σταφίδες ήταν ένα αρκετά σταθερό πράγμα στη ζωή μου και υπό αυτή την έννοια υποθέτω ότι θα πρέπει να είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Και ίσως να προσπαθήσω να τις συμπαθήσω με αυτόν τον τρόπο».
Ένας άλλος ακόλουθος, ο Άλιστερ, υπέβαλε την ερώτηση: «Πού τοποθετείσαι πολιτικά; Δεν μπορώ ποτέ να το καταλάβω. Φαίνεσαι παντού».
Απαντώντας και στους δύο ο Κέιβ, ο οποίος έχει μιλήσει στο παρελθόν για την αποστροφή του να αναμειγνύει την πολιτική στους στίχους του, έγραψε: «Υπάρχουν πολλά γράμματα που έχουν απήχηση σε μένα» και μετά κάνοντας κάποια υπέροχα άλματα σκέψης πέρασε πάλι στη σταφίδα:
«Δάφνη, φαίνεται να έχεις μια θέση, ή μάλλον μια μη-θέση, για τα πράγματα που είναι, κατά κάποιο τρόπο, παρόμοια με τη δική μου. Υποθέτω ότι κατοικούμε σε έναν ιδιαίτερο χώρο μέσα στον κόσμο, εσύ κι εγώ, κάπου στη μέση των πραγμάτων, κάπου στο κέντρο».
Και συνέχισε: «Ο Σιν Ο’ Χάγκαν, ο αγαπημένος μου φίλος και συν-συγγραφέας της εκδοτικής συγκλονιστικής δουλειάς των απομνημονευμάτων μου το 2022, Faith, Hope and Carnage, μου είπε σήμερα το πρωί: «Εσείς οι κεντρώοι είστε οι χειρότεροι. Δεν ξέρετε πού βρίσκεστε. Είστε σαν γ@μημένα φύλλα στον άνεμο», με το οποίο νομίζω ότι εννοούσε ότι δεν έχω καμία πεποίθηση, πράγμα που είναι σε κάποιο βαθμό αλήθεια.
»Αυτό συμβαίνει συχνά με εμάς τους τύπους των τραγουδοποιών, επειδή έχουμε διαπιστώσει ότι μια πιο διερευνητική, πιο επεκτατική, λιγότερο οχυρωμένη θέση μας εξυπηρετεί καλύτερα στην αναζήτηση της απατηλής αλλά όμορφης ιδέας.
»Στο κέντρο αισθανόμαστε πιο ελεύθεροι, λιγότερο περιορισμένοι, λιγότερο δογματικοί, λιγότερο φανατικοί. Βλέπουμε τον κόσμο ως ουσιαστικά μυστηριώδη, συχνά μυστικιστικό, και μας κάνει να νιώθουμε ταπεινοί, στο βαθμό που δεν διεκδικούμε να τον γνωρίζουμε ή να τον κατανοούμε πλήρως. Χορεύουμε σβέλτα, ακολουθώντας τις ιδιαίτερες επιθυμίες μας, τα ενδιαφέροντά μας, όπου κι αν μας οδηγήσουν, με ταπεινότητα, με περιέργεια, με αβεβαιότητα».
Photo: Flickr
Ο Κέιβ συνέχισε: «Αισθανόμαστε ότι δεν χρειάζεται να ζούμε μέσα στις προδιαγεγραμμένες φαντασιώσεις των άλλων. Είμαστε ανοιχτοί στην πειθώ, αλλά για πάντα οι ίδιοι. Καταλαβαίνουμε επίσης ότι το κέντρο συγκρατείται πράγματι από τα άκρα του, και χρειαζόμαστε τους ριζοσπάστες για να οριοθετήσουμε τα όρια μέσα στα οποία παίζουμε.
»Προσπάθησα να ενισχύσω τη θέση μου, όπως είναι, να γίνει πιο επικίνδυνη και σέξι, περιγράφοντας τον εαυτό μου στον Σιν ως alt-centre (ακρο-κεντρώος), αλλά δεν το δέχτηκε. «Εσείς, παιδιά, φυσάτε όπου φυσάει ο άνεμος», μουρμούρισε μελαγχολικά. Είχε σκοτεινή και ηττημένη διάθεση σήμερα το πρωί. ‘Χριστέ μου, τι έχεις πάθει;’ τον ρώτησα. ‘Έχεις διαβάσει τον Guardian;’ Απάντησε».
Βέβαια, ο Κέιβ παραδέχτηκε ότι ο Ο’ Χάγκαν «είχε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του», προσθέτοντας:
«Με καταλαβαίνει καλά, καλύτερα από τους περισσότερους. Στο τέλος της ημέρας, απλά δεν ξέρω πραγματικά τίποτα με σιγουριά. Απλώς δεν είμαι σίγουρος για τα πράγματα, εκτός ίσως από αυτό – σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που είμαι αμετάκλητα πεπεισμένος για τη θέση μου και έχω αυτό το κύμα δικαιοσύνης που βρυχάται μέσα στις σταφίδες μου, συχνά κάνω απλά λάθος».
Και έγινε πιο σαφής: «Κυρίως, όμως, αισθάνομαι ότι απλά πετιέμαι σαν εκείνο το φύλλο, χτυπιέμαι από δω κι από κει, από εκείνους τους πλατιούς και περίεργους ανέμους, μπερδεμένος και ταπεινωμένος από τον κόσμο, περίεργος και κυρίως τρομαγμένος, χωρίς πραγματικό λιμάνι προσέγγισης παρά μόνο τον ίδιο τον Θεό».
Όσον αφορά τις απόψεις του για τις σταφίδες, ο Κέιβ είπε ότι «έχουν μια ζοφερή, οσφυοκαμπτική φρίκη, αλλά όπως όλα τα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο -εσύ, εγώ και κάθε άλλο μικρό πράγμα- έχουν τη θέση τους».
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
Η παράσταση «Στο Τσακ» θα παρουσιαστεί στις και 25 και 26 Δεκεμβρίου στο Radio City της Θεσσαλονίκης, ενώ από τις 16 Ιανουαρίου θα μεταφερθεί στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης στην Αθήνα.
