Δεν κάνει το… γκέλ του Πέπ Γκουαρντιόλα, δεν έχει τη λάμψη του Γιούργκεν Κλόπ ούτε καν τη φήμη του Ζοζέ Μουρίνιο.

Και όμως ο Κάρλο Αντσελότι είναι ίσως ο κορυφαίος όλων και ας το κάνει αθόρυβα.

Την Τετάρτη το βράδυ είχε μια ακόμα μέρα στη δουλειά, που για άλλους θα φάνταζε βουνό, να παίζει στη Βαρκελώνη επαναληπτικό ημιτελικό κυπέλλου έχοντας χάσει στο πρώτο παιχνίδι 1-0 στη Μαδρίτη.

Το τελικό 4-0 της Ρεάλ μοιάζει πολύ κολακευτικό για τη Μπαρτσελόνα απέναντι σε μια ομάδα που για μια ακόμα φορά ήξερε τι ήθελε στο γήπεδο ήταν απόλυτα διαβασμένη και έκανε τη δουλειά της επαγγελματικά και με εντυπωσιακό τρόπο.

Θα πει κάποιος ότι ο Αντσελότι πάει εκ του ασφαλούς δουλεύοντας σε μεγάλους συλλόγους με μεγάλα μπάτζετ και δικλείδες ασφαλείας αλλά γιατί μήπως δεν συμβαίνει το ίδιο με τους προαναφερόμενους προπονητές ;

Κανείς από αυτούς δεν έχει πλησιάσει τα ρεκόρ του Κάρλο, από τα οποία το πιο εντυπωσιακό δεν είναι τα 8 ευρωπαϊκά τρόπαια (μεταξύ των οποίων ο αριθμός ρεκόρ των 4 Τσάμπιονς Λίγκ).

Αλλά το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έχει καταφέρει να κατακτήσει τον τίτλο και στις πέντε κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης!

Και άλλοι ικανοί τεχνικοί μπορούν να περηφανεύονται ότι έχουν καθίσει σε ορισμένους από τους πιο διάσημους πάγκους της Ευρώπης αλλά ουδείς έχει καταφέρει όχι απλά να πετύχει  αλλά έστω να πλησιάσει το μοναδικό επίτευγμα του «Καρλίτο».

Ο οποίος κατέκτησε  το καμπιονάτο με τη Μίλαν το 2004, την Πρέμιερ Λιγκ με την Τσέλσι το 2010, το Σαμπιονά με την Παρί Σεν Ζερμέν το 2013, την Μπουντεσλίγκα με τη Μπάγερν Μονάχου το 2017 και την Πριμέρα Ντιβισιόν πέρυσι με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Η προσέγγιση των παικτών

Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τους παίκτες του όσο μεγάλοι και αν είναι, μοναδικός και τους κερδίζει με την πρώτη ματιά.

Ακόμα και το πως ανακοινώνει χθες το ρεπό στους παίκτες του που κάνουν σαν μικρά παιδιά, δείχνει το πως έχει τη ικανότητα να «διαβάζει» χαρακτήρες και συμπεριφορές.

Δεν είναι τυχαίο ότι πέρυσι έγινε και ο πολυνίκης προπονητής στο Τσάμπιονς Λίγκ με δύο διαφορετικές ομάδες και σε βάθος 20ετίας (Μίλαν 2003 και 2007, Ρεάλ Μαδρίτης 2014 και 2022) ενώ στο μοναδικό τελικό που έχει χάσει στην καριέρα του ως προπονητής στο  Τσάμπιονς Λίγκ το 2005 στην Κωνσταντινούπολη  είχε χρειαστεί να γίνει η ανατροπή του αιώνα.

Όταν η Λίβερπουλ που έχανε με 3-0 κατάφερε να ισοφαρίσει 3-3 και να πάρει την κούπα στα πέναλτι.

Ο μεγάλος Μπόμπ Πέϊσλι και ο Ζινεντίν Ζιντάν που ακολουθούν στη σχετική λίστα με τρία κύπελλα πρωταθλητριών το είχαν πετύχει με μια ομάδα-δυναστεία και σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Με τη Λίβερπουλ μέσα σε μια πενταετία ο Πέϊσλι (1977,1978,1981) και σε μια τριετία με συνεχόμενα τρόπαια  ο Ζιντάν με τη Ρεάλ (2016,2017,2108).

Όπως ο ίδιος έχει πει ως παιδί δεν του είχε λείψει, γιός κτηνοτρόφου στη φάρμα τους στη Βόρεια Ιταλία παρήγαγαν σχεδόν τα πάντα δουλεύοντας με τα δικά τους υλικά.

Αυτό κάνει και στις ομάδες τους και παρά το γεγονός ότι έχει κακές χρονιές και έχει «χάσει» και αποδυτήρια όπως όλοι, το πρόσημο είναι κάτι παραπάνω από θετικό.

«Ο Αντσελότι είναι ανεξάρτητος τύπος και άνετος στην επικοινωνία με όλους στην ομάδα. Έχει γοητεία, χιούμορ και μια κάποια χαλαρότητα, αλλά και μια φοβερή ηρεμία την ώρα της φουρτούνας. Ενσαρκώνει αυτή τη δύναμη και την ευκαιρία που προσφέρει το ποδόσφαιρο», είχε πει σε ανύποπτη στιγμή για αυτόν  ο Φίλιπ Λαμ από την κοινή τους θητεία στη Μπάγερν.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο «Καρλίτο» ήταν ο άνθρωπος (ως ο άμεσος συνεργάτης του Αρίγκο Σάκι) πίσω από την πορεία της Ιταλίας μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994 στο Λος Αντζελες που έχασε στα πέναλτι από τη Βραζιλία το τρόπαιο.

Μια Βραζιλία που δίνει γη και ύδωρ για να τον πάρει στον πάγκο της στην προσπάθεια να ανακάμψει αλλά ο ίδιος θέλει να τιμήσει το συμβόλαιό του με τη Ρεάλ.

Αν ρωτήσεις πολύ κόσμο στο δρόμο ίσως ελάχιστοι θα πουν πρώτο όνομα τον Αντσελότι, ως τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης. Και αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία του καθώς δουλεύει αθόρυβα αλλά τα αποτελέσματά του φέρνουν μεγάλο κρότο!

Headlines